30 Δεκεμβρίου 2009

Aς αφήσουμε τη μιζέρια μας στο χρόνο που πέρασε και ας αρνηθούμε το «γκρίζο» στο χρόνο που έρχεται. Δεν είναι δύσκολο..Αρκεί μόνο να αναλάβουμε ως πολίτες τις ευθύνες μας..

Σε ελάχιστες ώρες το 2009 παραδίδει τη σκυτάλη του στο νέο χρόνο μαζί με όλα όσα κληροδοτεί για την επόμενη μέρα. Την επόμενη μέρα μας. Είμαστε ένας λαός που λατρεύει τα ορόσημα αλλά αρνείται την αυτοκριτική. Ένας λαός που αρέσκεται σε ευχολόγια και υποσχέσεις, που δείχνει να αγνοεί τη διάκριση ανάμεσα στο σοβαρό από το σοβαροφανές, που πάνω απ όλα αρνείται το προφανές· να αντιμετωπίσει την παθογένεια του. Θεωρούμε μοναδικό χρέος μας προς τη χώρα ή το κράτος το ότι απλά ψηφίζουμε αγνοώντας το ότι εμείς είμαστε η χώρα και το κράτος, οι καθημερινές μας πράξεις και παραλήψεις. Εκλέγουμε για να μας εκπροσωπήσουν πρόσωπα που ποτέ δε θα εμπιστευόμασταν στη δουλεία μας με μόνο κριτήριο την αναγνωρισιμότητα τους ή την εξυπηρέτηση αναξιοκρατικών αιτημάτων μας. Έχουμε παραδώσει τη μόρφωση, την ενημέρωση και τη διαπαιδαγώγηση μας στον πλασματικό κόσμο της TV και του κάθε τυχάρπαστου τυχοδιώκτη. Έχουμε αναγάγει την ηθική και την τιμιότητα ως προσόντα και όχι ως προ απαιτούμενα. Έχουμε χάσει το μέτρο και ζούμε τα αποτελέσματα της κοινωνικής παρακμής μας. Το νέο έτος μας υπόσχεται μιζέρια, κρίση και ανασφάλεια γιατί εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε αυτό το τοπίο. Γιατί έτσι μας έμαθαν αυτοί που το κάνουν μαύρο. Γιατί έχουμε παραδώσει τα κλειδιά σε όλους αυτούς που δε θα καλούσαμε σπίτι μας για να αλλάξουμε το χρόνο. Δε χρειάζονται θαύματα. Αν κάνουμε την αυτοκριτική μας, αν αλλάξουμε τις μικρές κακές καθημερινές μας συνήθειες που δυσκολεύουν τη ζωή του διπλανού μας και κατά συνέπεια και τη δική μας, αν δείξουμε πως η «αγέλη» σκέφτεται και πράττει, αν ζητήσουμε τη χαμένη αισθητική στη ζωή μας, και πάνω απ όλα, αν ξαναανακαλύψουμε πως τα “θέλω” μας είναι προαπαιτούμενα και όχι ευχολόγια, τότε η νέα μέρα, ο νέος χρόνος, το αύριο που ξημερώνει θα μας δώσει ελπίδα. Αφού μας αρέσουν τα ορόσημα.. ας αφήσουμε τη μιζέρια μας στο χρόνο που πέρασε και ας αρνηθούμε το «γκρίζο» στο χρόνο που έρχεται. Δεν είναι δύσκολο..Αρκεί μόνο να αναλάβουμε ως πολίτες τις ευθύνες μας..

9 Δεκεμβρίου 2009

Ο στόχος επετεύχθη…

Ο στόχος των γνωστών αγνώστων παιδιών του συστήματος επετεύχθη και η επέτειος πέρασε στην ιστορία ως ένα ακόμα ραντεβού τους με τα ΜΑΤ. Δεν ακούσαμε από τα media τι είχε γίνει τον περασμένο Δεκέμβρη. Ή μάλλον ακούσαμε για μία δολοφονία ενός μικρού Αλέξη εν μέσω του καψίματος της όμορφης πόλης μας. Άλλωστε οι συμβολισμοί πρέπει να εκλείψουν. Εδώ ακόμα την επέτειο της 17η Νοέμβρη του 73 για αυτό τη θυμόμαστε. Χρόνο με το χρόνο πρώτη είδηση είναι το αν η πορεία ήταν ειρηνική και πόσο τα κατάφεραν οι υπουργοί μας. Τι είχε γίνει εκείνη τη νύχτα; Όλο και λιγότερες οι αναφορές. Μάλλον κάποια συναυλία του Νταλάρα για την Κύπρο θα είχε γίνει και θα προέκυψε κανένας συνωστισμός. Ζούμε τον απόλυτο media-κό εξευτελισμό και εκμαυλισμό των πάντων και τα γνωστά άγνωστα -καθοδηγούμενα από τους μέντορες τους- παιδιά, παίζουν καλά το ρόλο τους στην τραγωδία μας. Ή καλύτερα οι ταγοί τους έχουν κάνει καλή δουλειά. Βλέπουμε πορείες και κανείς δεν κοιτάει τα αιτήματα αλλά το αν θα εμφανιστούν τα παιδιά που «μισούν» την εξουσία. Αν θα καπελώσουν το οποιοδήποτε αίτημα. Συζητάμε για το πανεπιστημιακό άσυλο όχι με όρους ιδεών και το συμβολισμό του αλλά με αστυνομικούς όρους. Ταυτίσαμε το ιδεαλιστικό κίνημα του αναρχισμού με τη βία και την καταστροφή. Μπερδέψαμε την έννοια της ελευθερίας και της δημοκρατίας με την ωμή βία. Ονομάσαμε την καταστροφή πολιτιστικών στοιχείων αντίδραση. Τη βία για τη βία πολιτική στάση.
Οι μέρες που έρχονται στη χρεοκοπημένη χώρα μας είναι πολύ δύσκολες και η αντίδραση σε αυτά που θα αποφασιστούν είναι προ των πυλών. Η αντίδραση όμως «πρέπει» να αποτραπεί… Τα «επαναστατημένα παιδιά» έριξαν για άλλη μια φορά νερό στο μύλο των αλλαγών που αφορούν όλους μας. Των «Σοσιαλιστικών» πλέον αλλαγών. Συζήτηση για κατάργηση του ασύλου, προληπτικές συλλήψεις, δόγμα μηδενικής ανοχής, αστυνομοκρατούμενες πόλεις στις πορείες. Ίσως, όταν ωριμάσουν λίγο ακόμα οι συνθήκες και κατάργηση των πορειών. Εξάλλου οι πρακτικές του κυρίου Χρυσοχοϊδη βαφτίστηκαν από τα ΜΜΕ ήδη δημοκρατικές… Συμφωνεί σύσσωμο και το ΛΑΟΣ…

4 Δεκεμβρίου 2009

Επέτειος δολοφονίας Αλέξη Γρηγορόπουλου.Άλλη μια αποφράδα ημερομηνία στο καλεντάρι των «επετείων» που μας υπενθυμίζουν τη διαχρονική σήψη μας

Συμπληρώσαμε ένα χρόνο από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Βάλαμε άλλη μια αποφράδα ημερομηνία στο καλεντάρι των «επετείων» που μας υπενθυμίζουν τη διαχρονική σήψη μας. Η ηρωοποίηση του μικρού Αλέξη δεν αφορά εμάς σαν κοινωνία παρά μόνο τους συνομήλικους του. Δεν υπήρξε κάποιος λαϊκός αγωνιστής που να δολοφονήθηκε για τις ιδέες ή τη στάση του. Δεν ενόχλησε το σύστημα. Απλά έτυχε να βρεθεί μπροστά στο ανεγκέφαλο μέλος της απαίδευτης συντεταγμένης καταστολής που δημιουργήσαμε και ανεχόμαστε. Ο θάνατος του μας θορύβησε γιατί θα μπορούσαμε να είμαστε και εμείς στη θέση του. Όχι τόσο όμως όσο να αντιδράσουμε ή να διορθωθούμε. Γιατί ακόμα και στα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του εμείς παραμείναμε στον καναπέ μας αφήνοντας τους συνομηλίκους του να δείξουν την οργή τους. Οργή γιατί ένιωσαν πόσο εύκολα μπορούν να πέσουν θύμα χωρίς αιτία. Οργή γιατί το κύτταρο της αδικίας δεν έχει απονευρωθεί στην ηλικία τους. Οργή γιατί δεν κατανοούν όσα βλέπουν γύρω τους. Οργή γιατί δεν είναι σαν εμάς. Εμείς δεν κατεβήκαμε μαζί τους να δηλώσουμε την θλίψη μας. Δεν τους προστατεύσαμε από το «καπέλωμα» των επαγγελματιών του είδους. Ίσως γιατί είμαστε όλοι ηθικοί αυτουργοί. Εμείς κατά εκατοντάδες χιλιάδες τρέχουμε να ψηφίσουμε του ηγέτες των κομμάτων μας. Να γίνουμε φίλοι ή μέλη. Να ασχοληθούμε με τα «σοβαρά» και όχι με την αξία μιας άδικα χαμένης ζωής που δεν έφταιγε. Με αφορμή την επέτειο διαβάζουμε άρθρα και δηλώσεις για τη δικαιολογημένη οργή των «πιτσιρικάδων» απέναντι στο σύστημα και το μέλλον που τους φτιάχνουμε. Για αυτά που βλέπουν, για αυτά που έρχονται. Και τα διαβάζουμε από αυτούς που ακριβώς υπηρετούν το σαθρό μας σύστημα. Από όλους αυτούς που είτε φτιάχνουν είτε καπελώνουν τα πάντα. Από όλους αυτούς που αντί να κάνουν πως δακρύζουν θα έπρεπε να σιωπούν. Τι άλλαξε από πέρυσι μέχρι φέτος ; Τι μάθημα πήραμε και τι διορθώσαμε ; Κι όμως, είναι πολύ εύκολο όμως να βρούμε τι οδήγησε σε όλα αυτά που συνέβησαν. Αρκεί απλά να κοιτάξουμε στον καθρέφτη μας...

2 Δεκεμβρίου 2009

Ελληνική Αριστερά. Έχει ήδη αργήσει πάνω από 30 χρόνια…..

Την ώρα που μετά την εκλογή Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ το πολιτικό τοπίο στη χώρα κινείτε σε πορεία αλλαγών και μετατοπίσεων, η ελληνική αριστερά όπως εκφράζετε από τα δυο κοινοβουλευτικά κόμματα, για άλλη μια φορά κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Στο Σύριζα, η επιστροφή Αλαβάνου και η συνεχής κόντρα των τόσο αντίρροπων ρευμάτων, οδηγούν μάλλον σε διάλυση παρά σε σύνθεση. Τα χαρακτηριστικά που κάποτε έκαναν διακριτό το ρόλο του Συνασπισμού πρωτίστος και του Σύριζα αργότερα, όχι μόνο δεν υπάρχουν πια, αλλά κανείς δεν μπορεί να εντοπίσει ούτε μια κοινή ιδεολογική συνισταμένη. Το ΚΚΕ παραμένει πιστό στην πολιτική της άρνησης στο οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει συζήτηση ακόμα και μέσα στο κόμμα του περισσού. Στείρα άρνηση των πάντων και η ίδια δικαιολογία περί αντικομουνιστικού πολέμου από οτιδήποτε δεν συνάδει με τις επιλογές της ηγεσίας του.
Είναι σίγουρο πως η ελληνική δεξιά θα ανασυγκροτηθεί μέσα από τη δημιουργία του ηγετικού προφίλ του νέου αρχηγού της. Εξάλλου τόσο οι θέσεις του στα εθνικά θέματα, όσο και η αντι-νεοφιλελεύθερη προσέγγιση της οικονομίας (που παραπέμπουν αρκετά στο πάλε ποτέ ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980), θα βρουν πολλά αυτιά σε μια ελληνική κοινωνία που μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται ως προοδευτική, αλλά είναι γεμάτη συντηρητισμό και φοβικά σύνδρομα. Όπως είναι σίγουρο ,επίπονα μεν αλλά με το αίσθημα της κυβερνητικής αυτοσυντήρησης δε, πως και στο ίδιο το κυβερνόν κόμμα θα υπάρξουν οι ζυμώσεις διατήρησης των κεκτημένων και επαναπροσδιορισμός της πολιτικής του ιδεολογίας.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν είναι καθόλου σίγουρο πως η ελληνική αριστερά θα αντιδράσει. Και με τον όρο αντίδραση δεν νοείτε η αντιδεξιά ρητορεία που παραπέμπει στον ελληνικό εμφύλιο. Η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων σήμερα ούτε τον εμφύλιο πόλεμο έχει ζήσει, ούτε τη δεξιά πολιτική των δεκαετιών 50-60 και τους αγώνες της τότε πραγματικής αριστεράς. Αντιθέτως έχει δει πολλά προβεβλημένα στελέχη της αριστεράς να αυτοαναιρούνται όταν καταλαμβάνουν κυβερνητικές θέσεις, και βλέπει μια πλήρη ταύτιση ανθρώπων της σημερινής αριστερής διανόησης με πολιτικές και αιτιάσεις της παγκοσμιοποίησης. Αν η ελληνική αριστερά δεν καταφέρει να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις και την περιχαράκωση της,αν δεν καταφέρει να αποβάλει τον αδιαπραγμάτευτο - ως η μόνη αλήθεια-λόγο της και αυτό να συμβεί ειδικά μέσα στις τάσεις της, αν δεν καταφέρει να προβάλει κυβερνητική αντιπρόταση, και κυρίως, αν δεν σταματήσει αντί να ανασυγκροτείτε, να επιλέγει το να κατακερματίζετε, Θα βυθιστεί ακόμα περισσότερο στην ανυποληψία και την περιθωριοποίηση. Δεν υπάρχουν περιθώρια χρόνου πλέον. Ήδη έχει αργήσει πάνω από 30 χρόνια….

30 Νοεμβρίου 2009

Νίκη Σαμαρά. Η στροφή προς τα δεξιά και οι ισορροπίες του τρόμου....

Η νίκη του Αντώνη Σαμαρά πέρα από το ότι συνεπάγεται το τέλος της εμπλοκής της οικογένειας Μητσοτάκη στα υψηλά πολιτικά κλιμάκια της χώρας – κάτι που υπερκομματικά δίνει μεγάλη ανακούφιση στη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού..- σηματοδοτεί ίσως και το τέλος της ιδεολογικής ασάφειας ανάμεσα στις κυβερνητικές παρατάξεις. Από το 1989 και μετά, όταν και εισήρθαμε ως χώρα στο νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο (στα χαρτιά τουλάχιστον γιατί ουδείς αμφισβήτησε τον κρατικοδίαιτο χαρακτήρα της οικονομίας μας), τα δυο κόμματα εξουσίας έχασαν εντελώς τα ιδεολογικά τους χαρακτηριστικά. Γιατί πέρα από τον αυτοπροσδιορισμό τους ως κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά, οι επιλογές τους τόσο στην οικονομική και την εξωτερική πολίτική, όσο και κυρίως στην κοινωνική πολιτική, υπήρξαν αν όχι ταυτόσημες, τουλάχιστον στην ίδια στόχευση. Με την επιλογή του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επανέρχεται κοντά στην συντηρητική του αφετηρία. Το ποσοστό και ο τρόπος εκλογής συμπιέζουν το ΛΑΟΣ, και δίνουν μια ευχέρεια ελευθερίας κινήσεων στην προσπάθεια επαναδημιουργίας κυβερνητικού δεξιού πόλου στα πολιτικά μας πράγματα. Και φέρνει το κυβερνών κόμμα αντιμέτωπο με τη λύση των δικών του ισορροπιών. Γιατί όσο και αν λόγω της νωπής εντολής δεν υπάρχουν τριγμοί στο πολυδαίδαλο ιδεολογικό προφίλ του, η πίεση που θα δεχθεί πλέον θα είναι έντονη και από δεξιά και από αριστερά. Αν παραμείνει ως το μόνο κόμμα χωρίς σαφές ιδεολογικό στίγμα και ακολουθήσει πολιτική ισορροπιών, η πολυσυλλεκτικότητα που αποτελεί το δυνατό του χαρτί θα αποτελέσει και την αχίλλειο πτέρνα του. Ειδικότερα σήμερα που λόγω της οικονομικής κατάστασης οι ισορροπίες είναι λεπτές και μάλλον του τρόμου...

27 Νοεμβρίου 2009

Ελληνικό οικονομικό θαύμα..Για άλλη μια φορά μας φταίνε οι άλλοι…

Για άλλη μια φορά μας φταίνε οι άλλοι… Οι κερδοσκόποι που παίζουν με τις τύχες της φτωχής πλην τίμιας χώρας μας.. Ξέρουμε και τα ονόματα τους.. Η Morgan Stanley, h Merrill Lynch και άλλες επενδυτικές τράπεζες. Μόνο που είναι οι ίδιες ακριβώς που πρωταγωνίστησαν στη μεγάλη άνοδο του χρηματιστηρίου. Τότε που πανηγυρίζαμε για την αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας που προσελκύει μεγάλους θεσμικούς επενδυτές. Τότε που μπήκαμε στην ΟΝΕ με πλαστά αποτελέσματα και που το καρφώσαμε και οι ίδιοι στους κουτόφραγκους.... Και που μετά την αποκάλυψη μας συνεχίζαμε να τους παρουσιάζουμε ψέματα. Απλά με άλλους υπουργούς και κυβέρνηση. Και συνεχίσαμε το οικονομικό μας θαύμα που ονομάζετε παραγωγή ανάπτυξης χρεών μέσω δανεισμού.. Μέσω των κακών ξένων και των ελληνικών τραπεζών που αγοράζουν τα ελληνικά ομόλογα δανείζοντας το ίδιο το κράτος . Στη συνέχεια οι τράπεζες δανείζονται από τους κακούς ξένους με (χαμηλό επιτόκιο εννοείτε) ενεχυριάζοντας τα ελληνικά κρατικά ομόλογα. Και μετά ξαναδανείζουν τους πολίτες και το κράτος αγοράζοντας τα νέα του ομόλογα με το αζημίωτο βέβαια.. Γιγαντώσαμε τις ελληνικές τράπεζες με την τεράστια διαφορά ανάμεσα στα επιτόκια δανεισμού και καταθέσεων, με τη μη εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων για τους τοκογλυφικούς όρους, με την πλήρη τοκογλυφική τους απελευθέρωση και φτιάξαμε το σύγχρονο θαύμα μας. Ένα υπερχρεωμένο κράτος με υπερχρεωμένους πολίτες. Χωρίς ανάπτυξη , χωρίς πρόγραμμα, χωρίς να παράγουμε τίποτα εκτός από φόρους και νέα χρέη. Και ασφαλώς ψεύτικα στοιχεία.. Τι κι αν είμαστε οι πλέον ανυπόληπτοι, τι κι αν είμαστε οι πλέον ευάλωτοι στην κάθε κρίση. Δεν φταίμε εμείς.. Φταίνε πάντα οι προηγούμενες κυβερνήσεις μας που δημιούργησαν το χάος , οι κακοί κερδοσκόποι που θέλουν να δημιουργούν κέρδη αντί να δείχνουν κατανόηση στις δυσκολίες μας, και ασφαλώς οι κουτόφραγκοι που μας κατηγορούν και μας υποβαθμίζουν με τα δικά μας στοιχεία….. Αλλά εμάς τι μας νοιάζει. Σύμφωνα με το ελληνικό μας ρητό αυτοί, όταν εμείς πίναμε εσπρέσο στην ακρόπολη έτρωγαν τα διάσημα βελανίδια. Άρα μάλλον ζηλεύουν το θαύμα μας…

12 Νοεμβρίου 2009

Ελλάδα μια χώρα που ξεχνά την ιστορία της...


Απείχε η Ελλάδα από την ψηφοφορία στον ΟΗΕ αναφορικά με την ψήφιση καταδικαστικής για το Ισραήλ έκθεσης για τις βιαιότητες εναντίον των Παλαιστινίων, στην επίθεση που εξαπέλυσε κατά της Γάζας τον περασμένο χειμώνα. Η έκθεση υπερψηφίστηκε με 114 υπέρ, 18 κατά και 44 αποχές. Εκτός από την Ελλάδα, από την ψηφοφορία απείχαν και άλλες χώρες όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Δανία, η Νορβηγία, η Σουηδία, το Λουξεμβούργο, η Νέα Ζηλανδία, κ.α. Την καταδικαστική έκθεση είχε αρχικά ψηφίσει το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Γενεύη τον περασμένο μήνα. Το ψήφισμα καταψήφισαν 18 χώρες, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Ιταλία και το Ισραήλ.  Πηγή TVXS
H πολιτισμένη, πεφωτισμένη και προπάντων ισχυρή Ευρώπη για άλλη μια φορά έκανε το καθήκον της… Καλός ο πολιτισμός και οι διακηρύξεις , καλά τα παρατηρητήρια και οι επιχορηγούμενες  οργανώσεις, αλλά μπροστά στις επιταγές των ΗΠΑ και του οικονομικού Ισραηλινού lobby είναι μάλλον υποδεέστερα.. Εξάλλου, η ιδέες της ελευθερίας, της αυτοδιάθεσης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μάλλον παρωχημένες και δεν έχουν οικονομική αξία για να τις πουλήσουμε.  Εκτός εάν χρειαστούμε μια ιδεολογική νομιμοποίηση των αποφάσεων μας για να ξαναβομβαρδίσουμε όλοι μαζί, πολιτισμένα και οικουμενικά, τους επόμενους Σέρβους, Ιρακινούς, και πάσης φύσεως “απολίτιστους”, για να δυναμώσουμε την οικονομία και τα χρηματιστήρια μας. Και από κοντά βέβαια στον πολιτισμένο κόσμο και η “ισχυρή” Ελλάδα.  Όχι πως ήταν ποτέ ανεξάρτητη. Αλλά είχε σχέσεις και δεσμούς με τον αραβικό κόσμο που δεν είχε καμία ευρωπαϊκή χώρα. Που σεβόταν την ιστορία της και τις διακρατικές της σχέσεις. Που “έβλεπε” και “θυμόταν” πως είναι ένα κράτος με ιστορία δυσανάλογη της υπόστασης του. Γιατί ενώ το κράτος υφίσταται λιγότερο από 200 χρόνια, η ιστορία του ελληνικού λαού  στην περιοχή χάνετε στο βάθος των αιώνων.  Όπως και των “απολίτιστων” παλαιστινίων στην περιοχή τους…  

11 Νοεμβρίου 2009

Ας πεί κάποιος στην Αλέκα γιατί έπεσε το τείχος...

«Το Τείχος το επέβαλε ο ιμπεριαλισμός να υψωθεί και έγινε ακριβώς παραμονές, όταν τα νατοϊκά στρατεύματα απειλούσαν να εισβάλουν στο Βερολίνο, ιδιαίτερα βεβαίως στο Ανατολικό Βερολίνο, στο έδαφος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Και ρωτάμε: Δεν είχε δικαίωμα ένας λαός, μια εξουσία εργατική ή η οποιαδήποτε κυβέρνηση να σεβαστεί τα σύνορά της και να υψώσει το Τείχος μέσα στο έδαφός της;» ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ πηγή In.gr

Η γραμματέας του ΚΚΕ μας δίνει για άλλη μια φορά την απάντηση στο ερώτημα γιατί το κόμμα της είναι περιχαρακωμένο στα ποσοστά του εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και ενώ ο καπιταλισμός έχει απολέσει κάθε τι το ανθρώπινο για χρόνια. Ίσως τελικά το ερώτημα να μην είναι το γιατί τα ποσοστά είναι χαμηλά, αλλά το αντίστροφο.. Το πώς είναι δυνατόν τόσοι άνθρωποι να το ψηφίζουν. Αλήθεια, πόσο αριστερή είναι η «νομιμοποίηση» ενός τείχους που χώριζε ανθρώπους ; Και πόσο γελοία και άκαιρη γίνετε μια τέτοια οπτική στις μέρες μας που παραπέμπει στην Pravda της περασμένης όμως εικοσαετίας.. Η αριστερά δεν ηττήθηκε με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ηττήθηκε ένα φασιστικό σύστημα που με πρόσχημα την αριστερά είχε επιβληθεί στους λαούς της ανατολικής Ευρώπης σε ένα παιχνίδι «πόκερ» ανάμεσα στις τότε υπερδυνάμεις. Και το σύστημα της πάλε ποτέ κρατταιάς Ανατολικής Γερμανίας και της Στάζι ήταν ακριβώς τέτοιο. Τώρα, αν για την ηγεσία του ΚΚΕ η ιστορία σταμάτησε την ημέρα της πτώσης του τοίχους, για την πραγματική αριστερά η ιστορία ίσως τότε να αρχίζει. Όμως η απόσταση ανάμεσα στην αριστερά και το ΚΚΕ είναι πολύ μεγαλύτερη από την απόσταση που χώριζε το ανατολικό με το δυτικό Βερολίνο. Και εκεί το τείχος έπεσε….

5 Νοεμβρίου 2009

Ενας μήνας νέας κυβέρνησης. Το τοπίο όμως είναι γκρίζο...

Βρισκόμαστε ήδη ένα μήνα μετά την ανάληψη της εξουσίας από τη νέα κυβέρνηση. Ασφαλώς και είναι πάρα πολύ νωρίς για να εξάγουμε συμπεράσματα. Μέσα σε αυτό το μήνα όμως – που τα περισσότερα media χαρακτηρίζουν ως «μέλιτος»-, ακόμα και οι υπερβολικά αισιόδοξοι θα πρέπει να κατάλαβαν για άλλη μια φορά πως οι μεγάλες προσδοκίες ανήκουν μόνο στα προεκλογικά παραμύθια και τελειώνουν την ώρα της ανάληψης των ευθυνών. Ακούσαμε για άλλη μια φορά το ότι η οικονομική κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από εκείνη που υπολογιζόταν, και θυμηθήκαμε τον τέως υπουργό οικονομίας κ. Αλογοσκούφη που έκανε την περιβόητη και τόσο επιζήμια απογραφή για να διαπιστώσει το πρόβλημα της τότε οικονομικής κατάστασης. Και αυτός μας έλεγε πως είχε πέσει έξω στο τι υπολόγιζε και τι παρέλαβε. Και ασφαλώς, για άλλη μια φορά το πρόβλημα θα αντιμετωπισθεί με έκτακτες εισφορές που έχουν πάντα μακροχρόνιους ορίζοντες αλλά «έκτακτους», με την για άλλη μια φορά αλλαγή της φορολογικής-φοροεισπρακτικής πολιτικής και βεβαίως με τη συνήθη αύξηση της έμμεσης φορολογίας σε ποτά, τσιγάρα και καύσιμα που ήδη ανακοινώθηκε. Είδαμε για άλλη μια φορά ένα κράτος να μην έχει συνέχεια αλλά η πολιτική του να αλλάζει άρδην με την κομματική αλλαγή εξουσίας. Είτε λέγετε απόσυρση, είτε επαναδιαπραγμάτευση διακρατικών συμφωνιών, για άλλη μια φορά αποδεικνύεται η τριτοκοσμική μας αντίληψη και πορεία. Γιατί πως είναι δυνατόν να ζητάς επενδύσεις, όταν αποδεικνύεις κάθε φορά την αφερεγγυότητα σου ως κράτος. Ποίος θα δεχτεί να επενδύσει σε μια χώρα που αφ’ ενός αναιρεί την ίδια της την κρατική υπόσταση και αφ ετέρου δεν έχει σταθερό φορολογικό σύστημα. Οι ομοιότητες όμως με την παρελθούσα κυβέρνηση δεν σταματούν εδώ. Και οι δύο ξεκίνησαν χωρίς αντιπολίτευση, και οι δύο ποντάροντας στην επικοινωνία και την media-κη ασυλία, και οι δύο έχοντας να συγκριθούν με την κατάρρευση των προκατόχων τους. Ας ελπίσουμε πως η πορεία δεν θα είναι η ίδια. Και ας ελπίσουμε πως το τοπίο θα αλλάξει. Όχι πως έχουμε μεγάλες προσδοκίες. Απλά το τοπίο να μη γίνει μαύρο. Γιατί δυστυχώς είναι ήδη γκρίζο…

29 Οκτωβρίου 2009

Τρομοκρατία..Έχει κανείς το δικαίωμα να αφαιρεί ανθρώπινη ζωή ;

Αναλύσεις επί αναλύσεων. Για την ανικανότητα της αστυνομίας, για τη στάση ή τις δηλώσεις του Χρυσοχοϊδη που «προκάλεσαν», για το δήθεν ιδεολογικό περίβλημα των δήθεν τρομοκρατών, για το αντάρτικο των πόλεων, για τόσα πολλά χιλιοειπωμένα πράγματα που δεν απαντούν στο βασικό ερώτημα. Έχει κανείς το δικαίωμα να αφαιρεί ανθρώπινη ζωή ; Και από εκεί και μετά, Έχει δικαίωμα να προσπαθεί να επιβάλει την όποια γνώμη του με σφαίρες; Έχει δικαίωμα να «χτυπάει» απρόσωπα θύματα λόγω του ότι ανήκουν σε ένα σώμα για την ύπαρξη του οποίου διαφωνεί; Μπορεί η ωμή βία να μην είναι στυγνά δολοφονική; Όταν μιλάμε για πολιτισμένες κοινωνίες και όχι για αγέλες άγριων ζώων –που ακόμα και αυτές έχουν ως σκοπό την εύρεση τροφής εφαρμόζοντας το «νόμο» του δυνατότερου- η απάντηση είναι προφανέστατα όχι. Και είναι μονολεκτική και όχι διαπραγματεύσιμη. Ασφαλώς και μπορούμε να συζητήσουμε για το τι είναι τρομοκρατία. Μπορούμε να εξετάσουμε ιστορικά ένα φαινόμενο που δεν είναι ούτε καινούργιο ούτε ελληνικό. Μπορούμε να συζητήσουμε τα πάντα συμφωνώντας ή διαφωνώντας. Δεν μπορούμε όμως βαφτίσουμε ιδεολογικά οποιαδήποτε απόπειρα δολοφονίας αθώων. Είμαστε όλοι εν δυνάμει υποψήφια θύματα των αρρωστημένων εγκεφάλων που δολοφονούν εν ψυχρό υπό το πρίσμα μιας «θέσφατης» για αυτούς ιδεολογίας. Και είμαστε όλοι εμείς αυτοί που στο όνομα των αθλίων εκείνων στερούμαστε όλο και περισσότερο τις ελευθερίες μας από τους νόμους που ψηφίζονται για την αντιμετώπιση τους. Αλλά ακόμα και αυτοί δεν έχουν καμία σημασία μπροστά στο αίμα αθώων. Γιατί τίποτα δεν είναι σημαντικότερο από την ανθρώπινη ζωή. Ακόμα και από τη ζωή των ίδιων των δολοφόνων.

27 Οκτωβρίου 2009

Ελλάδα..Ενα καράβι χωρίς αντιπολίτευση αλλα εμάς τί μας νοιάζει...

>
Τα γεγονότα που συμβαίνουν στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αφορούν μόνο τα εσωκομματικά παιχνίδια εξουσίας αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς την ίδια την πολιτική ζωή του τόπου. Κατά συνέπεια, και τη δική μας ζωή. Πλησιάζουμε τον ένα μήνα διακυβέρνησης της χώρας από τη νέα κυβέρνηση που σύμφωνα με τις προεκλογικές τις δεσμεύσεις θα εφάρμοζε ένα πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών τις πρώτες 100 μέρες. Η βουλή δεν έχει ανοίξει ακόμα γιατί η ΝΔ και το ΚΚΕ δεν έχουν ορίσει ακόμα αντιπροσώπους, και η κυβέρνηση απλά προετοιμάζεται χωρίς να δίνει λόγο πουθενά παρά μόνο στα ΜΜΕ που ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να πάνε κόντρα στις επιταγές της πολύ πρόσφατης πλειοψηφίας. Μόνο που θεσμικά ο ρόλος ελέγχου της κυβέρνησης και του έργου της αποτελεί καθήκον της αντιπολίτευσης και δη της αξιωματικής. Αντ’ αυτού, στη Νέα Δημοκρατία έχουν άλλες προτεραιότητες.. Χωρίς να βιάζονται να καλύψουν το κενό που δημιουργείται στον κυβερνητικό έλεγχο μιας και μοναδικό μέλημα αποτελεί το ποιος και με ποιους θα ανέβει στον αρχηγικό θώκο, παρουσιάζουν μια εικόνα αποσύνθεσης και ασυνεννοησίας ακόμα και για τον τρόπο εκλογής του νέου αρχηγού. Που θα γίνει μάλλον το τέλος  Νοεμβρίου και αν δεν επιτευχθεί δεν πειράζει. Υπάρχει και ο Δεκέμβριος. Μέχρι τότε η κυβέρνηση μπορεί να πράττει και να νομοθετεί –με το άνοιγμα της βουλής- χωρίς ουσιαστικά να υπόκειται σε πλήρη κοινοβουλευτικό έλεγχο. Εκτός αν θεωρούμε πως τα υπόλοιπα κόμματα μπορούν να επωμισθούν αυτό το ρόλο. Άλλωστε το ίδιο είχε συμβεί και μετά τις εκλογές του 2007 με αντίστροφους ρόλους. Τότε που το ΠΑΣΟΚ ασχολούνταν με τα εσωτερικά του και η κυβέρνηση απλά έκανε το έργο της… Αυτό για το οποίο κρίθηκε εκλογικά, μόνο που ο λογαριασμός πληρώνετε από όλους μας. Το όλο ζήτημα δεν έχει να κάνει με το τι προσδοκίες έχουμε από την αντιπολίτευση. Έχει να κάνει με την ποιότητα της δημοκρατίας που θέλουμε να έχουμε. Γιατί δημοκρατία σημαίνει σεβασμός στους θεσμούς. Κάτι που μάλλον δεν αφορά τα κόμματα εξουσίας και εν προκειμένω στην παρούσα φάση τη ΝΔ, αλλά ίσως τελικά ούτε το σύνολο της κοινωνίας μας. Γιατί διαφορετικά έστω και για τα μάτια του κόσμου κάποιοι θα λογοδοτούσαν ειδικά σε μια περίοδο που η επικοινωνία έχει αντικαταστήσει την πολιτική. Κι αν όλα αυτά συμβαίνουν σε μια εποχή έχουμε «πατώσει» ως κράτος, μάλλον θα πρέπει να κοιτάξουμε καλύτερα που βρισκόμαστε και ως πολιτική κοινωνία. Μόνο που δυστυχώς θα πρέπει να κοιτάξουμε πολύ χαμηλά…

14 Οκτωβρίου 2009

Το Νόμπελ Ειρήνης στον Πλανητάρχη.... Οι έξυπνες βόμβες θα γίνουν τώρα ειρηνικές...

Επιπλέον 13.000 Αμερικανούς στρατιώτες αποφάσισε να στείλει-χωρίς να το ανακοινώσει-στο Αφγανιστάν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, πέραν των 21.000 που ανακοινώθηκε τον Μάρτιο ότι θα σταλούν, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Washington Post. Βάσει του δημοσιεύματος, οι 13.000 στρατιωτικοί είναι κυρίως στρατεύματα υποστήριξης, όπως μηχανικοί, ιατρικό προσωπικό, ειδικοί στην εκπαίδευση ή πράκτορες της στρατιωτικής αστυνομίας.
Πηγή : Το βήμα

Μετά την βράβευση του με το Νόμπελ ειρήνης με γνώμονα την τόνωση της προσπάθειας του (!!!!!) , ο αμερικανός πρόεδρος αποφάσισε να τονώσει τα στρατεύματα του. Τώρα το τι δουλειά έχει με το νόμπελ ειρήνης ο πρόεδρος της μεγαλύτερης στρατιωτικής δύναμης του πλανήτη και το πως οι εκλέκτορες του θεσμού αποφασίζουν,  είναι ένα  ζήτημα που κάτω απο φυσιολογικές συνθήκες  θα έπρεπε να απασχολήσει μάλλον την ψυχιατρική επιστήμη. Αλλά στην περίοδο Ομπάμα - mania που ζούμε τίποτα δε μας εκπλήσει..Το αμερικάνικο "σύστημα", μετά απο την έξαρση του αντιαμερικανισμού που προκάλεσε η διακυβέρνηση Μπούς, κατάφερε να αλλάξει άρδην το κλίμα φέρνοντας μας το νέο πλάνητάρχη με όρους rock star σε συνθήκες Ηollywood. Επειδή όμως οι πολιτικοί δεν παίρνουν βραβείο Oscar ή Grammy, του παραδόθηκε το Νομπελ ειρήνης. Και ίσως, όταν η αμερικανική οικονομία χρειαστεί ένα ακόμα πολεμικό μέτωπο για την "ανάπτυξη" της με το γνωστό πρόσχημα της ειρήνης και της ασφάλειας,  η χρησιμότητα του βραβείου θα κάνει και απόσβεση.Και εμείς, θα χειρόκροτούμε τον απελευθερωτικό στρατό  του μεγάλου νομπελίστα να τιμωρεί τους "πολεμοχαρείς και τους τρομοκράτες". Αρκεί βέβαια να μην είμαστε εμείς στη θέση τους....
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

9 Οκτωβρίου 2009

Ελλάδα - ΗΠΑ Σχέσεις Ανεξαρτησίας....

Πηγή:Photo διαδυκτίου

Σύμπτωση ή μη, καλό θα ήταν να εξετάσουμε την αμερικανική παρουσία στη χώρα μας. Η Ελλάδα μέχρι το 1947 άνηκε στην αγγλική σφαίρα επιρροής. Στις 15 Φεβρουαρίου 1947 ο υπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας, ανακοίνωνε την αποχώρηση των βρετανικών στρατευμάτων από την Ελλάδα. Παράλληλα ανακοίνωνε πως λόγω της εγχώριας οικονομικής κρίσης η Μεγάλη Βρετανία θα σταματούσε κάθε οικονομική βοήθεια προς τη χώρα μας. Στις 12 Μαρτίου του ίδιου έτους και κατόπιν αιτήματος της ελληνικής κυβέρνησης προς τις ΗΠΑ για την ένταξη της στη μεταπολεμική ευρωπαϊκή βοήθεια, αλλά και της συμφωνίας της Βρετανικής κυβέρνησης με την κυβέρνηση των ΗΠΑ για την παραχώρηση της κηδεμονίας της χώρας μας υπό τον κίνδυνο Σοβιετικής απειλής, εξαγγέλλεται το δόγμα Τρούμαν. Το έδαφος είχε προετοιμαστεί τόσο από τον αμερικανό πρέσβη Paul Porte που απεστάλει στην ελλάδα τον Ιανουάριο του 1947 όσο και από την παρουσία του αμερικανού οικονομικού συμβούλου της ελληνικής κυβέρνησης Gardner Patterson ήδη από τις 4 Απριλίου 1946. Σύμφωνα με το δόγμα Τρούμαν χορηγούνταν 341 εκατ. δολάρια ως στρατιωτική και οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα και 59 εκατ. δολάρια προς την Τουρκία. Ουσιαστικά όμως αποτελούσε την παράδοση της Ελλάδας από την αγγλική στην αμερικανική σφαίρα επιρροής. Στις 20 Ιουνίου του 1947 υπογράφετε η συμφωνία για την εφαρμογή του δόγματος από τις κυβερνήσεις των δύο χωρών που αποτελούνταν από 26 νομοθετικά διατάγματα και ουσιαστικά κατοχυρώνεται η οικονομική, στρατιωτική και πολιτική κυριαρχία των ΗΠΑ στη χώρα μας. Στα άρθρα της συμφωνίας αναφέρετε ότι :
«Αρθρον 50ον. Η Ελληνικής Κυβέρνησις θα προσφέρη πάσαν εφικτήν βοήθειαν εις την Αμερικανικήν Αποστολήν προς διευκόλυνσιν της εκπληρώσεως των καθηκόντων της, της κινήσεως του προσωπικού της Αποστολής προς την Ελλάδα, εντός της Ελλάδος και εξ Ελλάδος, της χρησιμοποιήσεως προσώπων Ελληνικής Εθνικότητος και κατοικίας, της αποκτήσεως ευκολιών και υπηρεσιών και της διεξαγωγής ετέρων ενεργειών της Αποστολής. Το προσωπικόν της Αμερικανικής Αποστολής και η περιουσία της Αποστολής και του προσωπικού της θα απολαύωσιν εν Ελλάδι των αυτών προνομίων και φορολογικών απαλλαγών ως απολαύει το προσωπικόν της πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών εν Ελλάδι και η περιουσία της Πρεσβείας και του προσωπικού της»
«Αρθρον 8ον. Η Ελληνική Κυβέρνησις θέλη προβή εις πάσαν ενέργειαν την οποίαν ήθελε ζητήσει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δια την ασφάλειαν παντός αντικειμένου, υπηρεσίας ή πληροφορίας ληφθείσης εν συνεπεία της Συμφωνίας ταύτης…»
Ένα δε από τα νομοθετικά διατάγματα ( 694) εφαρμογής της ανέφερε χαρακτηριστικά : « Αι αμερικανικαί εταιρείαι αι έχουσαι εργολαβίας μετά της Αμερικανικής Κυβερνήσεως ή άλλαι ξέναι εταρείαι, αίτινες θα συμβληθώσι μετ’ αυτής προς εκτέλεσιν έργων εν Ελλάδι και οι αμερικανικαί ή ξέναι εταιρείαι αι μετ’ άλλων συνεργαζόμενοι έχουν αύται και το προσωπικόν των τα κάτωθι δικαιώματα:α. Απαλλάσονται από τας διατυπώσεις και την διαδικασίαν της υφισταμένης νομοθεσίας περί αλλοδαπών εταιρειών. β. Απαλλάσσονται από κάθε άμεσον ή έμμεσον φορολογίαν δια την περιουσίαν των τα εισαγόμενα υπ’ αυτών είδη. Γ. Το αλλοδαπόν προσωπικόν των δεν έχει ανάγκη αδείας εργασίας εις την Ελλλάδαν. δ. Το αλλοδαπόν προσωπικόν των απαλλάσσεται από κάθε φόρον εισοδήματος και από όλους τους άλλους φόρους…»
Η αμερικανική “παρουσία” στη χώρα μας ουδέποτε έπαψε να υφίσταται. Καινούργιες συμφωνίες ήρθαν με την πάροδο των χρόνων να προστίθενται στις σχέσεις των δύο χωρών με κοινή συνισταμένη πάντοτε την εξασφάλιση των αμερικανικών συμφερόντων και τη συνέχιση της κηδεμονίας, εις βάρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας.

7 Οκτωβρίου 2009

Εκλογές και Δημοσιογράφοι. Ο Βασιλιάς Πέθανε , ζήτω ο Βασιλιάς..

Βρισκόμαστε στην Τρίτη μέρα μετά τις εκλογές και έχουμε διαβάσει ήδη στον τύπο εκατοντάδες αναλύσεις για το κυριακάτικο αποτέλεσμα. Ή για την ακρίβεια, μια ίδια ανάλυση από τους σταθερούς «έγκριτους» εκφραστές της 4ης εξουσίας. Για την απελθούσα κυβέρνηση και την τραγική προεκλογική της καμπάνια, για τα σκάνδαλα που δεν τιμωρήθηκαν, για τις ευθύνες της αλαζονείας, για το Γιώργο Παπαντρέου που πέτυχε μια προσωπική νίκη και τόσα άλλα επιμέρους. Η αναπάντεχη διαφορά ανάμεσα στα δύο κόμματα δεν άφηνε περιθώριο για αμφισβήτηση του μέχρι πρότινος λίγου Γιωργάκη. Το έργο το είχαμε ξαναδεί όταν με το ποσοστό του 2004 όταν ο λίγος Κωστάκης έγινε Κώστας. Και μέχρι την Κυριακή αποτελούσε το δυνατό χαρτί της ΝΔ από τους ίδιους πάντα.. Μετά τα αποτελέσματα, τον αδύναμο κρίκο. Ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς.. Και ασφαλώς με τη βοήθεια των έγκριτων δημοσκόπων και αναλυτών -που για άλλη μια φορά έπεσαν έξω- διαβάζουμε για τις μετατοπίσεις του εκλογικού σώματος από δεξιά προς τα αριστερά, για την πολυσυλλεκτικότητα του Γιώργου, για την ιδεολογική προσέγγιση των νέων ψηφοφόρων κλπ. Παράλληλα, για το «χαμένο κέντρο» του άλλοτε επίσης πολυσυλλεκτικού Κώστα και τόσα άλλα που το μόνο που αποσκοπεί είναι να διατηρήσει τη δική τους θέση ως αλάθητων κριτών των πάντων. Η μεγαλύτερη αλήθεια αυτών των εκλογών είναι πως ο απελθών πρωθυπουργός πρόδωσε το όραμα που είχε εμπνεύσει. Γιατί μετά την περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν ο μόνος αρχηγός που πίστεψαν σε αυτόν όχι μόνο οι οπαδοί του αλλά όλοι οι έλληνες. Όχι ότι θα κάνει τη χώρα παράδεισο. Αλλά ότι είχε όλα εχέγγυα να βάλει ένα τέλος στο παλιό κυβερνο-κομματικό ρουσφετολογικό σύστημα. Γιατί είχε να κυβερνήσει μόνο για την υστεροφημία του και να αποδείξει πως δεν είναι πρωθυπουργός λόγω του επωνύμου του. Και επειδή απέτυχε καταποντίστηκε. Όχι για αυτά που έκανε ,αλλά για αυτά που δεν έκανε. Και όταν προδίδεις την εμπιστοσύνη κάποιου που σε πιστεύει αυτός σε τιμωρεί. Ο νέος πρωθυπουργός ξεκινά από την ίδια αφετηρία, τα ίδια εχέγγυα, και λόγω της αποτυχίας του προκατόχου του, με ακόμα μικρότερες προσδοκίες. Αν πετύχει η όχι θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Αν προσπαθήσει, ανεξαρτήτως ιδεολογιών και ιδεοληψιών θα πάρει και αυτός τη δεύτερη ευκαιρία του. Τα υπόλοιπα, όχι πως δεν έχουν βάση, αλλά είναι αναλύσεις για να γεμίζουν τον τηλεοπτικό χρόνο και τις εφημερίδες τους. Και για να χαϊδεύουν τα αυτιά της λεγόμενης σταθερής κομματικής βάσης που ευτυχώς με τα χρόνια συρρικνώνεται..
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

5 Οκτωβρίου 2009

Λευκές Επιταγές.....

Μετά τη «λευκή επιταγή» διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Καραμανλή το 2004, ήρθε χθές η σειρά του Γεωργίου Παπανδρέου να παραλάβει τη δική του. Τιμωρήσαμε σκληρά τη ΝΔ και τον αρχηγό της που μας πρόδωσε τα οράματα μας, και φέραμε το ΠΑΣΟΚ και το νέο μεσσία να μας ικανοποιήσει τα νέα μας οράματα. Κι αν μας απογοητεύσει και αυτός, θα ξαναφέρουμε τη ΝΔ με μεγαλύτερο ακόμα ποσοστό διαφοράς για να μάθει. Εμείς δε θα έχουμε ευθύνες. Αυτοί θα έχουν που δεν ανταποκρίθηκαν. Εξάλλου εμείς την επιταγή μας τη δώσαμε. Οι Μ.Χρυσοχοΐδης, Ανδρέας Λοβέρδος, Γιώργος Φλωρίδης Χρήστος Παπουτσής, Ευάγγελος Βενιζέλος, Κώστας Σκανδαλίδης, Αννα Διαμαντοπούλου και αρκετοί άλλοι υπουργοί της περιόδου 2000-2004, έμαθαν από την τιμωρία που τους βάλαμε πριν από 5μιση χρόνια. Τώρα θα αναλάβουν τα υπουργεία τους και θα μας κυβερνήσουν με το νέο όραμα. Ίσως όχι σεμνά και ταπεινά ,μιας χορτάσαμε από αυτά τα τελευταία χρόνια, αλλά κάπως έτσι. Η ΝΔ θα ασκήσει -όπως το ΠΑΣΟΚ την πρώτη τετραετία διακυβέρνησης της – το καθήκον της αξιωματικής αντιπολίτευσης που είναι : Κάνουμε συμμαχίες γύρω από τους δυνατούς για να είμαστε μπροστά, ασχολούμαστε με την εσωστρέφεια μας και που και που ζητάμε εκλογές. Εξάλλου αργά η γρήγορα ο λαός θα καταλάβει ότι τελικά ότι δεν φταίγαμε και θα μας ξαναφέρει. Κι αν έχετε να μας προσάψετε κάτι μεμπτό από τη διακυβέρνηση μας, κάντε εξεταστική επιτροπή και παραγράψτε μας. Το ΚΚΕ που κατάφερε όπως ακούσαμε χθές να διατηρήσει την τρίτη θέση -ομολογουμένως πολύ μεγάλο κατόρθωμα εν μέσω οικονομικής κρίσης και της κοινωνικής κατάστασης στη χώρα μας!!!!!!!!-, θα κάνει τον αγώνα του με τις ξεχωριστές του πορείες να κάνει το ποσοστό του λίγο μικρότερο αλλά πιο αγωνιστικό. Είπαμε όμως , η κατάσταση δεν ευνοεί την αριστερά και αυτοκριτική να κάνουν τα κανάλια και όχι ο Περισσός. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει ΣΥΝ και ΡΙΖΑ ή τέλος πάντων θα δούμε προς τα πού θα πάει. Εξάλλου δεν ήξερε και ποτέ άρα προφανώς δεν είναι μεμπτό. Ο σκοπός επετεύχθη κα μπήκαμε. Ο ΛΑΟΣ μιας και δεν μπορεί να μας προσφέρει την Πόλη ή την αυτοδυναμία στην πολυκατοικία, θα μας προσφέρει τουλάχιστον την παιδεία μέσα από τις αγορεύσεις του Άδωνη Γεωργιάδη και του Γεωργίου Ανατολάκη . Και εμείς που έχουμε κάνει το καθήκον μας θα αρχίσουμε από σήμερα να κατηγορούμε τους ίδιους πολιτικούς που άλλοι μάλλον ψηφίζουν και να μεμφόμαστε την οικογενειοκρατία και τα τζάκια. Γιατί εμείς δε φταίμε.. Εμείς «επιταγές» δίνουμε… Απλά και αυτό είναι και το μόνο παρήγορο των χθεσινών εκλογών, πλέον τις δίνουμε με μικρότερη διάρκεια..
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

3 Οκτωβρίου 2009

ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ Η ΑΚΥΒΕΡNΗΣΙΑ; ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΔΙΛΗΜΑΤΑ.

Το μόνιμο δίλημα που μας μεταφέρετε σε όλες τις εκλογές –ειδικότερα απο την περίοδο 89-90, είναι το δίλημα της αυτοδυναμίας. Ανέκαθεν, όταν ο εκλογικός νόμος που πάντα ψηφίζουν τα κόμματα εξουσίας δεν εξασφάλιζε τη σίγουρη υπέρβαση των ορίων της δεδηλωμένης, ακούμε απ τους πολιτικούς των δύο μεγάλων κομμάτων οτι ο τόπος χρειάζεται σταθερή κυβέρνηση για να εφαρμόσει το πρόγραμμα της. Και ασφαλώς, η λεγόμενη προγραμματική απόκλιση απο τα άλλα κόμματα που δεν επιτρέπει τη συνεργασία μιας ευρύτερης κυβερνητικής συμμαχίας. Πόσο όμως αυτό το δίλημα είναι υπαρκτό ; Οι πολιτικές προτεραιότητες των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας εξαρτόνται αποκλειστικά απο τη διαχείρηση της οικονομίας και τον καταμερισμού του εθνικού πλούτου. Στη μετά ΟΝΕ εποχή όμως, με την υποχρεωτική τήρηση του συμφώνου σταθερότητας που επιβάλεται απο την κομισιόν, οι βασικές αρχές και προτεραιότητες της οικονομικής πολιτικής αποτελούν μονόδρομο για οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύπτει. Η επιμέρους διαχείρηση στην εφαρμογή πολιτικών και εξουσίας που στηρίζετε στο ερμαφρόδητο σύμπλεγμα κρατικού και κομματικού μηχανισμού δεν παρουσιάζει καμία διαφοροποίηση ανεξαρτήτος του πιό κόμμα αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας. Οι αλλαγές αφορούν μόνο πρόσωπα και κομματικές ταυτότητες και όχι πολιτικές. Αλήθεια ποιά ήταν η διαφορά στη διακυβέρνηση της χώρας στην παιδεία, την υγεία, την αγροτική πολιτική και γενικότερα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων τα τελευταία 10 χρόνια ; Γιατί η ισοπεδοτική αίσθηση του είναι όλοι ίδιοι έχει πάρει χαρακτήρα αξιώματος; Το δίλημα της αυτοδυναμίας που παρουσιάζεται ως θέσφατο, αφορά αποκλειστικά την ευκολία διαχείρησης της κρατικής εξουσίας απο τον εκάστοτε κομματικό μηχανισμό. Αυτό που “διαφεύγει” σε όλους όσους παρουσιάζουν το δίλημα αυτοδυναμία ή ακυβερνησία είναι πως είναι απλά εκτελεστές της εντολής του εκλογικού σώματος το οποίο αποφασίζει για τη δύναμη που θα δώσει στο κάθε κόμμα. Και αν το εκλογικό σώμα δεν προσφέρει το ποσοστό που προσφέρει αυτοδύναμες κυβερνήσεις οι πολιτικοί μας ταγοί είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να το σεβαστούν. Το οτι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, δεν είναι ρητορικό σχήμα. Δημοκρατία σημαίνει σύνθεση, σεβασμός στις απόψεις στου άλλου, “υποταγή” στη λαική εντολή και όχι εκβιασμοί. Ας περιοριστούν λοιπόν στους εκβιασμούς των εσωκομματικών τους συσχετισμών και ας πάψουν να εκβιάζουν την ψήφο μας. Χαμένες ψήφοι δεν υπάρχουν στη δημοκρατία. Και παρ όλες τις αδυναμίες του συστήματος μας εξακολουθούμε να έχουμε δημοκρατία..
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

1 Οκτωβρίου 2009

Περι Οικολογίας…

Το αποτέλεσμα των τελευταίων ευρωεκλογών έφερε στην πολιτική ατζέντα όλων των κομμάτων δύο «νέα» ζητήματα. Το ζήτημα της ποσόστωσης στην μεταναστευτική πολιτική, και της οικολογίας. Τα ζητήματα αυτά ασφαλώς δεν προέκυψαν λόγω ανησυχίας και προβληματισμού για την αυτό καθ αυτό ύπαρξης των προβλημάτων, μιας και ούτε καινούργια είναι, ούτε ψηλά στην πολιτική ατζέντα μέχρι τότε. Απλά το εκλογικό ποσοστό του ΛΑΟΣ και των Οικολόγων Πράσινων στις ευρωεκλογές «φανέρωσε» μια δεξαμενή ψήφων προς άγραν. Κι αν για το ζήτημα της μετανάστευσης τα δύο μεγάλα κόμματα εμμέσως πλην σαφώς υιοθέτησαν την επόμενη κιόλας μέρα πλήρως τη γραμμή Καρατζαφέρη (με ότι αυτό συνεπάγετε..) , το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό των οικολόγων πράσινων, έφερε στη σημερινή προεκλογική ατζέντα το ζήτημα της οικολογίας. Η ΝΔ αυτόπροσδιορίζεται ως η κυβέρνηση των οικολογικών ευαισθησιών περιγράφοντας μέτρα που έλαβε όπως λ.χ. η απόσυρση των κλιματιστικών… Βέβαια η οικολογική καταστροφή από τις πυρκαγιές λόγω ανυπαρξίας μέτρων, η συνέχιση του θεσμού των παράνομων χωματερών, τα «στραβά μάτια» στην ύπαρξη χωρίς άδεια λατομείων, η οικιστική ασυδοσία που συνεχίστηκε στις μέρες της και γενικά η πλήρης απουσία περιβαλλοντολογικής πολιτικής αποτελούσαν μάλλον δευτερεύοντος σημασίας ζητήματα. Το ΠΑΣΟΚ προαναγγείλει πράσινη ανάπτυξη και οικονομία. Μόνο που οι ίδιοι άνθρωποι είναι εκείνοι που στο βωμό της σύγχρονης «Μεγάλης Ιδέας», τις Ολυμπιάδας του 2004, διέπραξαν τα μεγαλύτερα εγκλήματα εις βάρος του περιβάλλοντος. Κληροδοτώντας μας πέρα ασφαλώς από τα ολυμπιακά χρέη, μια ακόμα πιο μπαζωμένη, τσιμεντένια και επιβαρημένη πρωτεύουσα. Και αν τα οικονομικά εγκλήματα παραγράφονται, το περιβάλλον δεν παραγράφει ούτε ξεχνάει. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθεια του να καλύψει την ανυπαρξία δομημένης πολιτικής θέσης μέσα από το συνονθύλευμα των τάσεων και αρχηγών του, έχει αναγάγει την οικολογία ως κύρια –ειδικότερα μέσω των τηλεοπτικών του σποτ- προεκλογική του θέση. Μόνο που μέχρι πρόσφατα πέρα από το πρόθεμα στο όνομα του συνασπισμού( των κινημάτων και της οικολογίας..), το οικολογικό ζήτημα δεν ήταν το χαρακτηριστικό της πολιτικής του πλατφόρμας. Απλά αφ’ ενός το τίμημα της εσωστρέφειας και των τραγικών επιλογών και αφ’ ετέρου η ανάγκη ψήφων για την ύπαρξη του οδηγεί στην υιοθέτηση των «ακίνδυνων» αλλά και προσοδοφόρων εκλογικά, θέσεων οικολογικών θεμάτων ως πρωτεύοντα. Το ΚΚΕ δεν θεωρεί πρωτεύων το ζήτημα του περιβάλλοντος. Δε λαϊκίζει με αυτό. Μόνο που σήμερα η «πάλη για το περιβάλλον είναι πολύ σημαντικότερη από την πάλη των τάξεων.. Το ΛΑΟΣ έλυσε τις οικολογικές του ανησυχίες εντάσσοντας το γραφικό τηλε-οικολόγο κ. Παπανικόλα στα ψηφοδέλτια του.. Τέλος, οι Οικολόγοι Πράσινοι που πιστώνονται λόγω της παρουσίας τους την ύπαρξη του περιβαλλοντολογικού ζητήματος στην προεκλογική ατζέντα, αποτελούν ίσως το μοναδικό κόμμα σήμερα που “δικαιούται” να μιλά για οικολογικό πρόγραμμα αφού η ένταξη της οικολογίας στην πολιτική αποτελεί και το λόγο ύπαρξης τους. Η όλη μέχρι τώρα όμως παρουσία τους παραπέμπει περισσότερο σε οργάνωση ή κίνημα, παρά σε κόμμα. Για να κερδίσει όμως την ένταξη του στο πολιτικό σύστημα όχι ως αποδέκτης ψήφου διαμαρτυρίας αλλά ως πολυσυλλεκτικό κόμμα θέσεων χρειάζεται μια πιο σαφή, πιο σφαιρική και πιο δομημένη πολιτική πλατφόρμα. Γιατί η παρουσία ενός κόμματος στη βουλή δεν μπορεί να στηρίζετε στη μονομέρεια ενός προνομιακού ζητήματος, αλλά καλείτε να ψηφίσει, να νομοθετήσει και να εκφραστεί και πάνω σε θέματα εκτός της βασικής του «διεκδίκησης». Διαφορετικά η παρουσία τους θα περιοριστεί στην “βαφτισμένη” από τα media ψήφο διαμαρτυρίας των ευρωεκλογών. Και παρ ότι το περιβάλλον σήμερα δεν είναι ζήτημα ψήφου διαμαρτυρίας αλλά αποτελεί το αμεσότερο ίσως θέμα που πρέπει να λύσουμε, θα συνθλιβούν ανάμεσα στα ιστορικά κόμματα που ήδη ερίζουν για την “πελατεία” τους..
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

29 Σεπτεμβρίου 2009

Κομμα Εκκλησιας...Ως Πότε ;

"Οι επισκέψεις των υποψηφίων είναι πολλές σε ενοριακούς ναούς και όλοι σχεδόν οι υποψήφιοι της ΝΔ φροντίζουν «να χαϊδεύουν τα αφτιά» των ιερέων και των πιστών. «Εγώ το έχω πει σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς:Μη βάζετε τα χέρια σας στην εκκλησιαστική περιουσία γιατί θα τα κάψετε» προειδοποίησε προ ημερών ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ανθιμος, τη βοήθεια του οποίου επιζητούν όλοι οι υποψήφιοι στη συμπρωτεύουσα. Σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος», στους περισσότερους νομούς οι μητροπολίτες δίνουν γραμμή για συγκεκριμένους υποψηφίους που έχουν στενή σχέση με την Εκκλησία." Πηγή :Το Βήμα
Το όλο ζήτημα δεν έχει να κάνει με αυτή καθ αυτή τη δήλωση του κατά τα άλλα γραφικού Άνθιμου. Εξ άλλου ο συγκεκριμένος Μητροπολίτης πάρα πολλές φορές μας έχει συνηθίσει σε «κορόνες» παρέμβασης στην πολιτική ζωή με “ειδίκευση” στα εθνικά θέματα. Η σοβαρότητα του ζητήματος έχει να κάνει με το ότι η προειδοποίηση της δήλωσης είναι πέρα για πέρα πραγματική. Και δεν έχει να κάνει μόνο με τη φορολόγηση της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας αλλά με την παρέμβαση της εκκλησίας στην πολιτική ζωή του τόπου. Φαινόμενο όχι καινούργιο ασφαλώς μιας και τόσο άμεσα, όσο και μέσω των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων (βλ. ΖΩΗ) η ιεράρχες μας ανέκαθεν επηρέαζαν τα πολιτικά μας δρώμενα. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, και μετά την άνοδο του λαϊκιστή Χριστόδουλου (και την τόσο μεγάλη προβολή του από τα ΜΜΕ) η παρέμβαση έγινε απλά λιγότερο συγκαλυμμένη. Η επίδειξη ισχύος του «κόμματος της εκκλησίας» με αφορμή το ζήτημα των ταυτοτήτων αντί να θορυβήσει τους πολιτικούς μας ταγούς ,αντίθετα τους οδήγησε όλο και περισσότερο στο να πλησιάσουν τη μεγάλη δεξαμενή ψήφων. Και μπορεί η ΝΔ και το ΛΑΟΣ να θεωρούν δικό τους το χώρο της «Δεξιάς του Κυρίου» που έλεγε και ο μακαριστός, αλλά από τον κανόνα δεν έχουν ξεφύγει και αρκετοί πολιτευτές και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που φωτογραφίζονται στα φυλλάδια τους με Παπάδες και Μητροπολίτες φοβούμενοι το πάθημα Σημίτη και το κόστος του κόμματος από την ανούσια κόντρα. Εξάλλου ουδέποτε και κατά τη δική τους διακυβέρνηση δεν κόντραραν ουσιαστικά το μεσαιωνικό φαινόμενο του «σύγχρονου και έμμεσου παποκαισαρισμού». Ακόμα και τα κόμματα της Αριστεράς που η θέση τους είναι υπέρ του διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας ,μιας και θεωρούν πως δεν έχουν κέρδος από μια κατά μέτωπο επίθεση και η δεξαμενή δεν θα τους προσδώσει κομματικά οφέλη, δεν θεωρούν μείζον ζήτημα στην ατζέντα τους την απεμπλοκή από τον εναγκαλισμό. Ως κοινωνία όμως που ονειρευόμαστε την πρόοδο ως πότε θα δεχόμαστε το πλέγμα Κράτους – Εκκλησίας ; Ως πότε θα πληρώνουμε μέσω δημοσίου τους μισθούς των Ιερωμένων ; Ως πότε θα έχουμε Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων ; Ως πότε η Εκκλησιαστική περιουσία θα διέπετε από διαφορετική νομοθεσία από εμάς τους πολίτες ; Πότε τελικά θα τοποθετήσουμε ως κράτος και ως κοινωνία την υπόθεση της πίστης και του δόγματος στην πραγματική τους υπόσταση. Η πολιτική κατάσταση και οι συμπεριφορές που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα μας στηρίζονται στην αποφυγή του λεγόμενου κομματικού κόστους. Μόνο που το κόστος που πληρώνουμε ως κοινωνία από την υπάρχουσα κατάσταση είναι τεράστιο. Όχι μόνο για να ξεφύγουμε από τον αναχρονισμό, αλλά εν τέλει για την ίδια την ποιότητα της δημοκρατίας μας.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

24 Σεπτεμβρίου 2009

Μήπως τελικά πορευόμαστε λάθος ;

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, οι λειτουργικές δαπάνες των Ενόπλων Δυνάμεων της οποίας ξεπερνούν τις δαπάνες του υπουργείου Υγείας κατά 810 εκατομμύρια ευρώ, είναι σχεδόν ίδιες με τις δαπάνες του υπουργείου Εσωτερικών και είναι μόλις 574 εκατομμύρια ευρώ λιγότερες από τις δαπάνες για την Παιδεία. Οι δαπάνες του υπουργείου Εθνικής Αμυνας είναι μεγαλύτερες από τις δαπάνες των 14 εκατ. των 19 υπουργείων της χώρας. Στο περιβάλλον της Συμμαχίας (ΝΑΤΟ), η Ελλάδα είναι η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό επί του ΑΕΠ που διατίθεται για αμυντικές δαπάνες, 2,8% για το 2008, όπως αναφέρεται στους πίνακες του ΝΑΤΟ. Υψηλότερο ποσοστό έχουν μόνο οι ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζονται τα επιτελεία αλλά και ανεπίσημα οι αξιωματικοί των επιτελείων, οι αμυντικές δαπάνες, αν δεν υπήρχε κρίση, θα ήταν στο 30% αυτών που είναι σήμερα. Αυτό διότι πέραν των δαπανών για την αντιμετώπιση αυτής καθ' εαυτής της κρίσης στο Αιγαίο, θα άλλαζαν η δομή, το μέγεθος και τα έξοδα των Ενόπλων Δυνάμεων. Τα οικονομικά στοιχεία συνδυαζόμενα με τα στοιχεία της δομής των Ενόπλων Δυνάμεων είναι μοναδικά στην Ευρώπη και συγκλίνουν μόνο με αυτά χωρών του κόσμου που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση ή σε μεταπολεμική περίοδο ή σε περίοδο στρατιωτικής χούντας. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι δαπάνες του υπουργείου Εθνικής Αμυνας για το 2009 είναι 6,5 δισ. ευρώ και σε σημερινές τιμές ο πόλεμος στο Κόσσοβο κόστισε 2,1 δισ. ευρώ, ο πόλεμος στον Κόλπο 50 δισ. ευρώ και στο Βιετνάμ 357 δισ. ευρώ. Πηγή ΕΝΕΤ
Το δόγμα ισχυρός στρατός ίσον καλύτερη διπλωματία είναι κάτι που εξέθρεψε την πολιτική στάση των κρατών-και ασφαλώς και του ελληνικού - για πολλές δεκαετίες. Μετά το τέλος του β’ παγκοσμίου πολέμου όμως και ιδιαίτερα μετά το τέλος του λεγόμενου ψυχρού πολέμου, η διπλωματία έπαψε να εξαρτάται από την στρατιωτική υπεροχή και μεταφέρθηκε στο πεδίο τόσο των οικονομικών σχέσεων και συμφωνιών μεταξύ των κρατών, όσο και της προπαγάνδας. Με κύριο άξονα τις διακρατικές οικονομικές συμφωνίες και επενδύσεις από τη μία, ενώ παράλληλα με τις χρηματοδοτούμενες έδρες εθνικών σπουδών στα πανεπιστήμια, με τις διοργανώσεις θεματικών forum παγκόσμιας εμβέλειας, αλλά και με τις πληρωμένες καταχωρήσεις σε έντυπα παγκοσμίου κύρους και αναγνωσιμότητας, η εξωτερική πολιτική των κρατών έπαψε να βασίζετε στη στρατιωτική ισχύ και ανέπτυξε καινούργιες μορφές «πολέμου». Στη χώρα μας όταν αναφερόμαστε σε αυτό το ζήτημα ανέκαθεν έμπαινε ο ειδικός όρος Τουρκία και διεκδικήσεις. Αναμφισβήτητα, η χρόνια αντιπαλότητα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία έκανε επιβεβλημένη την αμυντική θωράκιση. Πόσο ρόλο έπαιξε όμως στρατιωτική ισχύς στις διενέξεις των τελευταίων 30 χρόνων ; Τόσο στην Κυπριακή εισβολή όσο και στα Ίμια που αποτελούν τα τελευταία ιστορικά περιστατικά εμπλοκής, η έκβαση των αναμετρήσεων κρίθηκε – εις βάρος της χώρας μας πάντα- στο διπλωματικό πεδίο και στις παρεμβάσεις τρίτων. Πόσο ρόλο έχει παίξει η Ελληνική στρατιωτική υπεροχή στο ζήτημα με τα Σκόπια ή FYROM ; Παράλληλα από το 1974 και μετά οι αμυντικές δαπάνες στη χώρα μας έχουν ξεπεράσει τα 120 δισεκατομμύρια ευρώ.Μήπως η «γύμνια» ,οι αστοχίες, και η αναχρονιστική προσέγγιση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής συγκαλύπτετε μέσα από μια πολιτική που στερεί εν τέλει από την ανάπτυξη αλλά και δεν είναι ικανή από μόνη της να φέρει αποτελέσματα ; Αλήθεια πόσο ενήμερη είναι η παγκόσμια κοινή γνώμη –που αποτελεί και το μοχλό πίεσης προς τις αποφάσεις των κυβερνήσεων- πως η Ελλάδα απειλείτε με casus beli αν εξασκήσει τα δικαιώματα που της παρέχονται από τις διεθνής συνθήκες ; Μήπως τελικά πορευόμαστε λάθος ; Προφανώς και η διμερής σχέσεις με τους γείτονες μας επιβάλουν την αναγκαιότητα αυξημένων στρατιωτικών δαπανών σε σχέση με τα άλλα κράτη. Ένας εξορθολογισμός όμως των δαπανών και ο καθορισμός με άλλα μέσα προτεραιοτήτων και στοχευμένων αποτελεσμάτων στο πνεύμα της σύγχρονης διπλωματίας, αφ ενός θα είχε πιο απτά αποτελέσματα στις διακρατικές μας σχέσεις και αφετέρου θα απελευθέρωνε σημαντικό μέρος κεφαλαίων που δίδονται αφειδώς για εξοπλισμούς, προς όφελος μιας ανάπτυξης που αποζητούμε
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

21 Σεπτεμβρίου 2009

Debate Day Σε δουλειά να βρισκόμαστε…

Ξεκινά σήμερα το βράδυ το διήμερο της τηλε-δημοκρατίας μας που όλοι περιμέναμε..Η αγωνία μας έχει κορυφωθεί γιατί σε αυτό το διήμερο θα επιλέξουμε ποιόν θα ψηφίσουμε. Θα μας βοηθήσουν βέβαια και οι μετά το debate πολιτικές αναλύσεις με βαθυστόχαστες απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα που απασχολούν την καθημερινότητα και το μέλλον μας. Ποια γραβάτα φορούσε ο πρωθυπουργός, πόσο νευρικά κουνούσε τα χέρια του ο άλφα, πόσο άνετα καθόταν στην καρέκλα του ο βήτα κλπ. Θα παίξουν ρόλο βέβαια και οι απαντήσεις στα καυτά και αιφνιδιαστικά ερωτήματα των δημοσιογράφων που κανείς πολιτικός αρχηγός δε θα γνωρίζει και περιμένει. Μετά, τα επιτελεία όλων των κομμάτων θα μας μιλήσουν για την τρομερή επικοινωνιακή άνεση του αρχηγού τους που θα είναι ασφαλώς αυτός ο νικητής του debate με την πρωτόγνωρη φράση πως “ο λαός κατάλαβε ποιόν πρέπει να εμπιστευθεί”. Οι ψηφοφόροι των κομμάτων που ονομάζονται “βάση” και είναι εκείνοι που μπορεί να αλλάξουν τα πάντα στη ζωή τους εκτός από δύο πράγματα, το κόμμα και την ομάδα, θα είναι απόλυτα ευχαριστημένοι γιατί “ο αρχηγός τους έπεισε”, και στο τέλος θα καταλήξουμε πάλι όλοι μαζί πως πλάτυνε η δημοκρατία μας με τον τρίλεπτο διάλογο που προηγήθηκε. Γιατί ως γνωστών, ο διάλογος κάνει καλό έστω και τρίλεπτος. Στο επόμενο debate εξάλλου που θα έχουμε εκδημοκρατιστεί και περισσότερο θα τον κάνουμε 3 λεπτά και 18 δευτερόλεπτα. Και όταν η δημοκρατία μας θα έχει φτάσει στα ανώτατα επίπεδα θα καταργήσουμε την κυριακάτικη ψήφο και θα ψηφίζουμε μετά το debate από τα κινητά μας με sms. Αλλά μέχρι τότε, ας κάτσουμε στο γνωστό καναπέ μας -που εξάλλου δίνουμε και όλους τους κοινωνικούς μας αγώνες- και ας απολαύσουμε σήμερα την τηλεμαχία (για να χρησιμοποιήσουμε όπως λένε και την ελληνική λέξη) . Μήπως να παραγγείλουμε και πίτσες;
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

18 Σεπτεμβρίου 2009

Οικονομική Κρίση Ζήτημα μέτρων ή θεσμών?

Η προεκλογική περίοδος κινείται στο ρυθμό της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Μόνο που η κρίση δεν είναι ούτε ένα σενάριο που επαληθεύεται στις μέρες μας, ούτε κάτι που ξαφνικά προέκυψε και μας οδήγησε στις εκλογές. Αν θεωρήσουμε αφετηρία της την κατάρρευση της Lehman Brothers (παρ ότι σημάδια της είχαν αρχίσει να διαφαίνονται αρκετό καιρό πριν) βρισκόμαστε ήδη ένα χρόνο μετά. Πού όμως μας επηρέασε η παγκόσμια κρίση; Στη βιομηχανία; Μα το μέγεθος της ελληνικής βιομηχανίας είναι μάλλον μικρό και καθαρά εσωστρεφές. Στις εξαγωγές ; Μα η πτώση των εξαγωγών και το ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών ουδέποτε υπήρξε σε συσχετισμένο και το άνοιγμα της ψαλίδας υπέρ των πρώτων αφορά τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία. Στον τουρισμό ; Εν μέρει ναι, μόνο που η παθογένεια του ελληνικού τουρισμού αποτελεί συγκερασμό απουσίας πολιτικής και συντεχνιακής κακοδιαχείρισης και όχι αποτέλεσμα μιας χρονιάς με έλλειμμα προσδοκώμενων αποτελεσμάτων. Στον τραπεζικό τομέα ; Μα οι ίδιες οι τράπεζες αφενός διαβεβαίωσαν την απουσία «τοξικών» ομολόγων στα χαρτοφυλάκια τους και αφ’ ετέρου συνέχισαν την κερδοφορία τους. Απλά σταμάτησαν εκβιαστικά με πρόσχημα την κρίση τις δανειοδοτήσεις των επιχειρήσεων οδηγώντας την «αγορά» σε έλλειψη ρευστότητας διεκδικώντας απλά τη διατήρηση του τοκογλυφικού καθεστώτος τους και τη χρηματοδότηση -μέσω της κρατικής εγγύησης για την διοχέτευση χρημάτων στην αγορά- των επενδύσεων τους στο εξωτερικό.
Ο τομέας που επηρεάστηκε η ελληνική οικονομία από την παγκόσμια κρίση είναι αυτός του δανεισμού της. Αναγκάστηκε να δανείζετε ακριβότερα για να καλύψει τόσο τις δανειακές όσο και τις τακτικές και έκτακτες ανάγκες της με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί τόσο το δημόσιο χρέος όσο και το δημοσιονομικό έλλειμμα. Μια οικονομία όμως που κρύβει την ανυπαρξία ανάπτυξης μέσα από το δανεισμό. Μια οικονομία που βασίζετε σε μια λογιστική διαχείριση αναζητώντας πάντα την ύστατη στιγμή να καλύψει τις ανάγκες της βρισκόμενη σε μια συνεχή κρίση. Με απουσία σταθερού φορολογικού συστήματος, με υπερδιογκωμένο δημόσιο τομέα, με αντιμετώπιση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ως κομιστές ΦΠΑ, με γραφειοκρατία τριτοκοσμικού τύπου. Παράλληλα, με θεσμοθετημένη την προμήθεια στις υπέρογκες αμυντικές δαπάνες, με ανυπαρξία ελεγκτικών μηχανισμών σε όλους τους τομείς, με διαχείριση των κρατικών χρημάτων από ανθρώπους χωρίς όραμα που μοναδικό τους προσόν είναι η θέση τους στην κομματική νομενκλατούρα. Με τη “μίζα” να αποτελεί θεσμό. Με την ατιμωρησία. Και πάνω απ όλα με την συνεχή υποχρηματοδότηση της παιδείας, της έρευνας και της καινοτομίας που μακροπρόθεσμα θα προσέφερε όχι μόνο νέους δρόμους ανάπτυξης, αλλά και “παίδευσης” του κοινωνικού ιστού ώστε να καταστεί τόσο πιο δημιουργικός, όσο και λιγότερο ανεκτικός σε θέματα διαφθοράς ή πολιτικής ανυπαρξίας.
Κατά συνέπεια, αν η οικονομική πολιτική δεν οδηγηθεί στο γενικότερο πλαίσιο αντιμετώπισης της θεσμικής παθογένειας και συνεχίσει τη λογική της πρόσκαιρης αντιμετώπισης του «δως ημίν σήμερον» κρύβοντας τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, η μόνιμη οικονομική κρίση δεν θα είναι μόνο κυρίαρχο προεκλογικό ζήτημα στις εκλογές του μέλλοντος, αλλά η αιτία αποσύνθεσης του παρόντος.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

15 Σεπτεμβρίου 2009

Οικογενειοκρατία ; Μπααα


Αλευράς Νάσος (Α Αθηνών ΠΑΣΟΚ), Αναγνωστόπουλος Γεώργιος (Καρδίτσα ΝΔ), Αντωνοπούλου Έλενα (Μαγνησία ΝΔ) Βαρβιτσιώτης Μιλτιάδης (Β Αθηνων ΝΔ), Βολουδάκης Μανούσος (Χανίων ΝΔ), Γιαννακοπούλου Νάντια (Μεσσηνία ΠΑΣΟΚ), Γεννηματά Φώφη (Α Αθηνών ΠΑΣΟΚ), Ι.Γιαννόπουλος Ιωάννης (Αρκαδία ΠΑΣΟΚ), Αθ. Γικόνογλου (Ημαθία ΠΑΣΟΚ), Δαβάκης Αθανάσιος (Λακωνίας ΝΔ), Διαμαντίδης Ιωάννης (Β Πειραίά ΠΑΣΟΚ), Δροσογιάννης Δημητριος (Φθιότιδος ΠΑΣΟΚ), Κατερίνα Καλαμακίδη (Εύβοια ΠΑΣΟΚ), Καλαντζάκου Σοφία (Μεσσηνίας ΝΔ), Καλογιάννης Σταύρος (Ιωαννίνων ΝΔ), Κανελλοπούλου Κρινιώ (Ηλείας ΝΔ), Καραμανλής Αχιλλέας (Σερρών ΝΔ), Καραμανλής Κωστας (ΝΔ), Καστανίδης Χάρης (Α Θεσσαλονίκης ΠΑΣΟΚ),  Κατσιγάννης Αθανάσιος (Υπόλοιπο Αττικής ΝΔ), Κατσιφάρας Απόστολος (Αχαίας ΠΑΣΟΚ), Κεδίκογλου Σίμος (Ευβοιας ΝΔ), Κεφαλίδου Χαρά (Δράμα ΠΑΣΟΚ), Κεφαλογιάννη Όλγα (Ρεθύμνου ΝΔ), Κεφαλογιάννης Μανώλης (Ρεθύμνου ΝΔ), Κλαυδιανού Μαρία (Ζάκυνθος ΠΑΣΟΚ), Λιβανός Σπήλιος (Αιτωλοακαρνανίας ΝΔ),Μακρή Ζέττα (Μαγνησίας ΝΔ), Μανούσου – Μπινοπούλου Αριάδνη(Κυκλάδων ΝΔ),.Μεϊμαράκης Βαγγέλης (Β Αθήνας ΝΔ), Μητσοτάκης Κυριάκος (Β Αθήνας ΝΔ), Μπακογιάννη Ντόρα (Α Αθηνών ΝΔ), Μπαντουβάς Κωνσταντίνος (Ηρακλείου ΝΔ),Μπασαγιάκος Ευάγγελος (Βοιωτία ΝΔ) , Μπασαγιάννης Νάσος (Αιτωλοακαρνανία ΠΑΣΟΚ), Μπεκίρης Μιχάλης (Αχαίας ΝΔ), Ντεντιδάκη Έλλη  (Α΄ Πειραιά ΠΑΣΟΚ) Παναγιωτόπουλος Νίκος (Καβάλας ΝΔ),  Π.Παπαγιαβή (Αχαΐα ΠΑΣΟΚ), Παπαδημητρίου Έλσα (Αργολίδας ΝΔ), Παπαδόγγονας Διονύσιος (Α Αθηνών ΝΔ), Παπακωνσταντίνου Γεώργιος (Κοζάνης ΝΔ), Παπαληγούρας Αναστάσιος (Κορινθίας ΝΔ), Παπαντρέου Γιώργος (ΠΑΣΟΚ),Πετραλιά – Πάλλη Φάνη (Β Αθηνών ΝΔ),Περλεπέ-Σηφουνάκη Αικατερίνη (Εύβοιας ΠΑΣΟΚ), Αννα Ροκοφύλλου (Α΄ Αθήνας ΠΑΣΟΚ), Σαμαράς Αντώνης (Μεσσηνίας ΝΔ), Σκούλας Ιωάννης (Ηρακλείου ΠΑΣΟΚ), Θωμά Στάικου (Φθιώτιδος ΠΑΣΟΚ), Σταϊκούρας Χρήστος (Φθιώτιδος ΝΔ), Ταλιαδούρος Σπυρίδων (Καρδίτσας ΝΔ), Τζιτζικώστας Απόστολος (Α΄ Θεσσαλονίκης ΝΔ) Φιλιππόπουλος Παναγιώτης (Μεσσηνίας ΠΑΣΟΚ), Φωτόπουλος Ασημάκης (Αιτωλοακαρνανίας ΝΔ),  Γιώργος Χαραλαμπόπουλος (Β΄ Αθήνας ΠΑΣΟΚ),
Είναι όλοι τους παιδιά (κατά συντριπτική πλειοψηφία) και ανήψια πρώην βουλευτών. Γόνοι οικογενειών που άσκησαν και ασκούν εξουσία και θεωρούν πως αυτός ο τόπος δεν μπορεί να κυβερνηθεί χωρίς την παρουσία τους. Δημιούργησαν κομματική πελατεία (λόγω προσφοράς στον τόπο ή μήπως λόγω ρουσφετιών και εξυπηρετήσεων;) την οποία κληροδότησαν στους απογόνους τους λες και οι έδρες τους αποτελούν οικογενειακή επιχείρηση. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει πως κάποιοι μπορεί να είναι άξιοι, ούτε κανείς μπορεί να στερήσει το δικαίωμα εκλογής κάποιου λόγω οικογενειακής παράδοσης. Όμως ο αριθμός τους, η νοοτροπία του συστήματος και το μέχρι τώρα δείγμα γραφής τους φανερώνει πως η επιλογή της ένταξης τους στα κοινά είναι αποτέλεσμα πως βλέπουν την πολιτική ως επαγγελματική σταδιοδρομία. Και θεωρούν την ψήφο μας ως το προϊόν της «αγέλης» τους. Ας τους αφήσουμε εκτός Βουλής.. Δε θα χαθούνε ούτε θα μείνουν άνεργοι…

14 Σεπτεμβρίου 2009

"Ανεξάρτητη" Οικονομία....

«Όλοι οι πολιτικοί ηγέτες και τα κόμματα στην Ελλάδα γνωρίζουν πλήρως την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Στο τέλος Οκτωβρίου θα πρέπει να λάβουμε γνώση των μέτρων που υιοθέτησε η Ελλάδα, ώστε να αξιολογήσουμε αν οι δράσεις, που υιοθετήθηκαν για τη διόρθωση των δημοσιονομικών ανισορροπιών και κυρίως για τη μείωση του ελλείμματος ως το τέλος του 2009 στο 3,7% του ΑΕΠ, είναι αποτελεσματικές. Θα πρέπει να αποφασίσουμε πριν το τέλος του χρόνου, τόσο στην περίπτωση της Ελλάδας, όσο και στην περίπτωση των άλλων χωρών με υπερβολικά ελλείμματα, αν ελήφθησαν αποτελεσματικές δράσεις. Στη συνέχεια θα αποφασίσουμε πώς θα συνεχιστεί η διαδικασία σύμφωνα με τους κανόνες του συμφώνου σταθερότητας και σε συνδυασμό με το πώς αξιολογούμε τα μέτρα, που υιοθετήθηκαν»
Χοακίν Αλμούνια

Γιατι προφανώς αν δεν είναι θα πρέπει να υιοθετηθούν τα μέτρα που θα προτείνει και επιβάλει η Κομισιόν. Επειδή όλη η προεκλογική περίοδος βασίζετε σε ένα μόνο σκέλος που λέγετε οικονομία και η αντιπαράθεση ανάμεσα στα κόμματα είναι ο τρόπος διαχείρησης, καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε το βαθμό ανεξαρτησίας μας....

9 Σεπτεμβρίου 2009

"Ελπίζω ότι όσοι εξ´ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν..."

…Ελπίζω ότι όσοι εξ´ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ´ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ´ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της…»
«…εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».
Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας

Οπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα....

8 Σεπτεμβρίου 2009

ΤΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ??

Ο ενας έκανε την αυτοκριτική του, είπε πως έχει κάνει λάθη και όλα καλά.. Καμία ευθύνη, κανείς δεν πληρώνει.. Ο άλλος φυλάει για έκπληξη το τι θα κάνει.. Θα το μάθουμε στην πράξη..Οι υπόλοιποι στον κόσμο τους.. Ο αρχηγός Αλέξης καταρτίζει την εντεκάδα που θα αναλάβει επικεφαλής σε παγκόσμια πρωτοτυπία και η Αλέκα θα τσακίσει για άλλη μια φορά το κεφάλαιο με σύγχρονα μέσα και λόγο... Α, και ο Καρατζαφέρης δεν είναι ακραίος.. Δήλωσε χτές στη θεσσαλονίκη μετά απο ερώτηση δημοσιγράφου «Ξεκίνησα από μια φτωχή γειτονιά της Αμφιθέας, είμαι ο γιος σανοπώλη, είμαι ένας αυτοδημιούργητος άνθρωπος, δεν τρώω κρέας γιατί αρνούμαι να αφαιρέσω μια ψυχή για να φάω τη σάρκα και σ’ ένα προεκλογικό ταξίδι του 2004 καθυστέρησα να φτάσω στην πόλη που πήγαινα γιατί χτύπησε το αυτοκίνητο ένα σκυλάκι και γύρισα πίσω να το πάω στο πιο κοντινό νοσοκομείο για ζώα. Εάν αυτό προσδίδει ένα άνθρωπο «ακραίο», το αντιλαμβάνεστε εσείς»... Ε μετα απο αυτό ποιός να τον πεί ακραιο.... ΤΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ??

5 Σεπτεμβρίου 2009

Επιστολή Εφης Λεντάκη στον Υπουργό Πολιτισμού(:)

Ηταν κορυφαίο στέλεχος της ΠΟΛΑΝ, μετά τον Αντώνη Σαμαρά, ο αείμνηστος Ανδρέας Λεντάκης, ενώ η πορεία του στην Αριστερά και την αντίσταση στη διάρκεια της χούντας τής είχε προσδώσει αυξημένο κύρος.Γι' αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η επιστολή που έφτασε στα χέρια μας και εστάλη στον, υπουργό Πολιτισμού σήμερα, Αντώνη Σαμαρά από την Εφη Λεντάκη, σύζυγο του Ανδρέα και πρόεδρο σήμερα του Ιδρύματος Πολιτισμού και Εκπαίδευσης «Ανδρέας Λεντάκης».Γράφει: «Αγαπητέ Αντώνη. Με την ευκαιρία της προκήρυξης εκλογών σπεύδω να σου δώσω θερμά συγχαρητήρια που δεν συνέδραμες στο ελάχιστο, στη διάρκεια της υπουργικής σου θητείας, το Ιδρυμα Ανδρέα Λεντάκη. Επίσης, για το γεγονός ότι δεν μπήκες στον κόπο ενός απλού τηλεφωνήματος. Γνώριζες τόσο τον αγώνα που χρειάστηκε για να στηθεί όσο και τη δραστήρια πολιτιστική παρουσία του, παρά την οικονομική του στενότητα»
Πηγή Ελευθεροτυπία


Χωρίς Λόγια...

Κόστος εκλογών

Εκατόν δεκαπέντε εκατομμύρια ευρώ τουλάχιστον (όσο δηλαδή κόστισαν οι εθνικές εκλογές του 2007) αναμένεται να κοστίσουν οι πρόωρες εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, μόλις τέσσερις μήνες μετά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου.
Η δεύτερη εκλογική αναμέτρηση μέσα στο ίδιο έτος θα επιβαρύνει έτι περαιτέρω τον κρατικό προϋπολογισμό, καθότι τα κόμματα, πέραν της έκτακτης εκλογικής επιχορήγησης την οποία έλαβαν από το κρατικό ταμείο στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, έχουν λαμβάνειν επιπλέον ό,τι ο νόμος ορίζει...
Πιο συγκεκριμένα, με δεδομένο ότι τα κόμματα έλαβαν στις ευρωεκλογές του Ιουνίου περίπου 13,4 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 0,22 τοις χιλίοις επί των τακτικών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού, στις εθνικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου θα λάβουν επιπροσθέτως περίπου οκτώ εκατομμύρια ευρώ

Για να μας γεμίσουν αφίσες χωρίς αισθητική με  τα πρόσωπα τους, χαρτιά και σκουπίδια, πλαστικές σημαίες και για άλλη μια φορά να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Να κάνουν την πόλη μας πιο άσχημη και μετά να μας στείλουν το λογαριασμό..

2 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

 Ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής με διάγγελμά του στον ελληνικό λαό απόψε εξήγγειλε πρόωρες εκλογές προκειμένου, όπως είπε, να αντιμετωπιστούν από μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή, τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που προκάλεσε η διεθνής κρίση. Παράλληλα ο πρωθυπουργός κατηγόρησε την αξιωματική αντιπολίτευση λέγοντας ότι προκαλεί με την άρνησή της να ψηφίσει τον Κάρολο Παπούλια για Πρόεδρο της Δημοκρατίας μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο μέχρι τον επόμενο Μάρτιο, η οποία όπως είπε είναι ότι χειρότερο για τον τόπο και την οικονομία.
Πηγή ΑΠΕ
Πέσαμε απ τα σύννεφα..

1 Σεπτεμβρίου 2009

Υπάρχει ελπίδα ;

Όποια εφημερίδα ή μέσο ενημέρωσης και να κοιτάξεις, η είδηση είναι μόνο μια, ΕΚΛΟΓΕΣ. Αναλύσεις,  χρησμοί, υποθέσεις, αερολογίες.  Και από τη μια πλευρά μια αποτυχημένη κυβέρνηση που δεν κυβερνά (αν κυβερνούσε ποτε)  και περιμένει τους χρησμούς του Πρωθυπουργού  για το πότε, αν, πως, με ποιά σειρά θα πάμε σε εκλογές,  και μια αξιωματική αντιπολίτευση που ως δια μαγείας  διατρανώνει πως θα λύσει τα πάντα με τα ίδια πρόσωπα που έλαμψαν στη δική της αποτυχία διακυβέρνησης.  Από την άλλη; Τα υπόλοιπα κόμματα.  Στο Σύριζα ασχολούνται με  το ποίος έχει τις περισσότερες ευθύνες της επερχόμενης διάλυσης  ανάμεσα στους εξουσιολάγνους και τους κατ επάγγελμα αντιρρησίες.   Στο ΚΚΕ ,μετά και τη χθεσινή ομιλία της κ. Παπαρήγα, με την “επίκαιρη” αποκατάσταση του πατερούλη Στάλιν και τη μάχη απέναντι στους αντικομμουνιστές που ναι, υπάρχουν το 2009 και ζούν ανάμεσα μας…Τέλος ο πολιτικός αριβίστας του Λαος  τον οποίο τα ΜΜΕ έχουν αναδείξει ως τον ανυπέρβλητο κριτή των πάντων,  σε ρόλο ρυθμιστή διαρροών  απογοητευμένων δεξιών ψήφων να μετράει πόσους Πλέυρηδες θα αναδείξει ακόμα. Α, υπάρχουν και οι οικολόγοι …  Βαλαωρίτης εναντίον Τρεμόπουλου..   Κι όλα αυτά σε ένα κράτος ανύπαρκτο εσωτερικά  και εξωτερικά και με μια οικονομία και κοινωνία που παραπαίει. Καμία ουσιαστική κουβέντα για προτάσεις, καμία ουσιαστική κουβέντα για το αύριο.  Άραγε υπάρχει ελπίδα;

31 Αυγούστου 2009

Αθήνα Στείλε το άρθρο με emailΤύπωσε το άρθρο


Σε θερμική βόμβα έχει μετατραπεί η Αθήνα, καθώς ο τρόπος δόμησης και τα υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένη η πρωτεύουσα εκτοξεύουν τη θερμοκρασία μέχρι και 12 βαθμούς ψηλότερα σε σύγκριση με τις περιαστικές περιοχές ή παράκτιες περιοχές του Νομού Αττικής.Σύμφωνα με την πολυδιάστατη έρευνα Thermopolis 2009 που δημοσιεύουν «Τα Νέα», αποδεικνύεται ότι διάφορα είδη μικροσωματιδίων ρύπων που κατακλύζουν τον ουρανό της πρωτεύουσας επιδρούν ως θερμοκηπικά αέρια, καθώς δεν αφήνουν να διαφύγει προς τα πάνω η θερμότητα που απελευθερώνει η πόλη. Σχεδόν ένα μήνα πριν, στις 22 Ιουλίου, κι ενώ η έρευνα βρισκόταν σε εξέλιξη, μία από τις θερμικές κάμερες που έστρεψαν προς τον Παρθενώνα Έλληνες και ξένοι επιστήμονες έδειξε ότι η θερμοκρασία των μαρμάρων της Ακρόπολης έφτανε και ξεπερνούσε και τους 54 βαθμούς Κελσίου.Η άσφαλτος της Πατησίων θύμιζε καυτή πίσσα, με τη θερμοκρασία να αγγίζει τους 66 βαθμούς Κελσίου, ενώ η λίμνη του Μαραθώνα θύμιζε πισίνα, καθώς έφτανε τους 26 βαθμούς. 
Πηγή in.gr

Τα σχόλια είναι περιτά.....


29 Αυγούστου 2009

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

«Ενα δωμάτιο στεγάζει περισσότερες από 150 γυναίκες και 50 βρέφη, πολλά από τα οποία πάσχουν από ασθένειες που οφείλονται στο συνωστισμό και την έλλειψη συνθηκών υγιεινής του κέντρου»... Αυτή την εικόνα μετέφεραν οι επιθεωρητές της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ γα τους Πρόσφυγες (UNHCR), μετά την επίσκεψή τους στο κέντρο υποδοχής μεταναστών στην Παγανή της Λέσβου. 
Πηγή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ


Το 2004, την περίοδο της ολυμπιάδας μας απασχολούσε τόσο έντονα η έξωθεν καλή μας μαρτυρια...Κρύψαμε με πανό τα ατελή και διαλυμένα βρόμικα κτήρια, οδηγούσαμε νόμιμα, βάλαμε το "εγγλέζικο" χαμόγελο της εξυπηρέτησης και ανακαλύψαμε οτι στα πεζοδρόμια έχουμε κάδους αποριμμάτων,.. Και όλα αυτά για να ικανοποιήσουμε το complex μας να μας θεωρήσουν οι δυτικοί ως επι το πλείστον τουρίστες πολιτισμένους.. Προφανώς οι εξ ανατολών μετανάστες αποτελούν ανθρώπους β' ή και γ' κατηγορίας. Πόση υποκρισία πια χωράει σε αυτό το ακαταμάχητο ελληνικό μας  DNA.. 

28 Αυγούστου 2009

28/8/2009 Δήλωση του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Νίκου Δενδια
«Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να προστατεύσει τις καμένες περιοχές. Το υπουργείο Δικαιοσύνης εδώ και πολύ καιρό, σε συνεργασία με την ηγεσία της Δικαιοσύνης και την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου έχει αποφασίσει την αναβάθμιση του Εισαγγελέα Περιβάλλοντος.» Αυτή την στιγμή, όπως ξέρετε, ο Εισαγγελέας Περιβάλλοντος είναι ένας Εισαγγελέας Πρωτοδικών στο Πρωτοδικείο της Αθήνας. Αυτό που πρόκειται να γίνει είναι να οριστεί Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου ως Εισαγγελέας Περιβάλλοντος συνεπικουρούμενος από Εισαγγελέα Εφετών ώστε να μπορέσουμε να προστατεύσουμε αποτελεσματικά το περιβάλλον τόσο στην Αττική όσο και σε ολόκληρη την χώρα. Νομίζω ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε με σκληρότητα, θα μου επιτρέψετε να τονίσω την λέξη 'με σκληρότητα' τα εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος στην Αττική και σε ολόκληρη την χώρα».

Με αυτόν τον τρόπο το πρόβλημα των πυρκαγιών θα χτυπηθεί στη ρίζα του.... Εχοντας λύσει  όλα τα προβλήματα πρόληψης, προστασίας, και αποτελεσματικής παρέμβασης...Οπως ασφαλώς και των αυθαιρετων κτισμάτων... Τελικά μόνο η Συνταγματάρχης βροχή μας σώζει παραφράζοντας την ιστορική φράση ενός μεγάλου πολιτικου... ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ