Ενας μήνας νέας κυβέρνησης. Το τοπίο όμως είναι γκρίζο...

Βρισκόμαστε ήδη ένα μήνα μετά την ανάληψη της εξουσίας από τη νέα κυβέρνηση. Ασφαλώς και είναι πάρα πολύ νωρίς για να εξάγουμε συμπεράσματα. Μέσα σε αυτό το μήνα όμως – που τα περισσότερα media χαρακτηρίζουν ως «μέλιτος»-, ακόμα και οι υπερβολικά αισιόδοξοι θα πρέπει να κατάλαβαν για άλλη μια φορά πως οι μεγάλες προσδοκίες ανήκουν μόνο στα προεκλογικά παραμύθια και τελειώνουν την ώρα της ανάληψης των ευθυνών. Ακούσαμε για άλλη μια φορά το ότι η οικονομική κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από εκείνη που υπολογιζόταν, και θυμηθήκαμε τον τέως υπουργό οικονομίας κ. Αλογοσκούφη που έκανε την περιβόητη και τόσο επιζήμια απογραφή για να διαπιστώσει το πρόβλημα της τότε οικονομικής κατάστασης. Και αυτός μας έλεγε πως είχε πέσει έξω στο τι υπολόγιζε και τι παρέλαβε. Και ασφαλώς, για άλλη μια φορά το πρόβλημα θα αντιμετωπισθεί με έκτακτες εισφορές που έχουν πάντα μακροχρόνιους ορίζοντες αλλά «έκτακτους», με την για άλλη μια φορά αλλαγή της φορολογικής-φοροεισπρακτικής πολιτικής και βεβαίως με τη συνήθη αύξηση της έμμεσης φορολογίας σε ποτά, τσιγάρα και καύσιμα που ήδη ανακοινώθηκε. Είδαμε για άλλη μια φορά ένα κράτος να μην έχει συνέχεια αλλά η πολιτική του να αλλάζει άρδην με την κομματική αλλαγή εξουσίας. Είτε λέγετε απόσυρση, είτε επαναδιαπραγμάτευση διακρατικών συμφωνιών, για άλλη μια φορά αποδεικνύεται η τριτοκοσμική μας αντίληψη και πορεία. Γιατί πως είναι δυνατόν να ζητάς επενδύσεις, όταν αποδεικνύεις κάθε φορά την αφερεγγυότητα σου ως κράτος. Ποίος θα δεχτεί να επενδύσει σε μια χώρα που αφ’ ενός αναιρεί την ίδια της την κρατική υπόσταση και αφ ετέρου δεν έχει σταθερό φορολογικό σύστημα. Οι ομοιότητες όμως με την παρελθούσα κυβέρνηση δεν σταματούν εδώ. Και οι δύο ξεκίνησαν χωρίς αντιπολίτευση, και οι δύο ποντάροντας στην επικοινωνία και την media-κη ασυλία, και οι δύο έχοντας να συγκριθούν με την κατάρρευση των προκατόχων τους. Ας ελπίσουμε πως η πορεία δεν θα είναι η ίδια. Και ας ελπίσουμε πως το τοπίο θα αλλάξει. Όχι πως έχουμε μεγάλες προσδοκίες. Απλά το τοπίο να μη γίνει μαύρο. Γιατί δυστυχώς είναι ήδη γκρίζο…