Νίκη Σαμαρά. Η στροφή προς τα δεξιά και οι ισορροπίες του τρόμου....

Η νίκη του Αντώνη Σαμαρά πέρα από το ότι συνεπάγεται το τέλος της εμπλοκής της οικογένειας Μητσοτάκη στα υψηλά πολιτικά κλιμάκια της χώρας – κάτι που υπερκομματικά δίνει μεγάλη ανακούφιση στη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού..- σηματοδοτεί ίσως και το τέλος της ιδεολογικής ασάφειας ανάμεσα στις κυβερνητικές παρατάξεις. Από το 1989 και μετά, όταν και εισήρθαμε ως χώρα στο νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο (στα χαρτιά τουλάχιστον γιατί ουδείς αμφισβήτησε τον κρατικοδίαιτο χαρακτήρα της οικονομίας μας), τα δυο κόμματα εξουσίας έχασαν εντελώς τα ιδεολογικά τους χαρακτηριστικά. Γιατί πέρα από τον αυτοπροσδιορισμό τους ως κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά, οι επιλογές τους τόσο στην οικονομική και την εξωτερική πολίτική, όσο και κυρίως στην κοινωνική πολιτική, υπήρξαν αν όχι ταυτόσημες, τουλάχιστον στην ίδια στόχευση. Με την επιλογή του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επανέρχεται κοντά στην συντηρητική του αφετηρία. Το ποσοστό και ο τρόπος εκλογής συμπιέζουν το ΛΑΟΣ, και δίνουν μια ευχέρεια ελευθερίας κινήσεων στην προσπάθεια επαναδημιουργίας κυβερνητικού δεξιού πόλου στα πολιτικά μας πράγματα. Και φέρνει το κυβερνών κόμμα αντιμέτωπο με τη λύση των δικών του ισορροπιών. Γιατί όσο και αν λόγω της νωπής εντολής δεν υπάρχουν τριγμοί στο πολυδαίδαλο ιδεολογικό προφίλ του, η πίεση που θα δεχθεί πλέον θα είναι έντονη και από δεξιά και από αριστερά. Αν παραμείνει ως το μόνο κόμμα χωρίς σαφές ιδεολογικό στίγμα και ακολουθήσει πολιτική ισορροπιών, η πολυσυλλεκτικότητα που αποτελεί το δυνατό του χαρτί θα αποτελέσει και την αχίλλειο πτέρνα του. Ειδικότερα σήμερα που λόγω της οικονομικής κατάστασης οι ισορροπίες είναι λεπτές και μάλλον του τρόμου...