Κομμα Εκκλησιας...Ως Πότε ;

"Οι επισκέψεις των υποψηφίων είναι πολλές σε ενοριακούς ναούς και όλοι σχεδόν οι υποψήφιοι της ΝΔ φροντίζουν «να χαϊδεύουν τα αφτιά» των ιερέων και των πιστών. «Εγώ το έχω πει σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς:Μη βάζετε τα χέρια σας στην εκκλησιαστική περιουσία γιατί θα τα κάψετε» προειδοποίησε προ ημερών ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ανθιμος, τη βοήθεια του οποίου επιζητούν όλοι οι υποψήφιοι στη συμπρωτεύουσα. Σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος», στους περισσότερους νομούς οι μητροπολίτες δίνουν γραμμή για συγκεκριμένους υποψηφίους που έχουν στενή σχέση με την Εκκλησία." Πηγή :Το Βήμα
Το όλο ζήτημα δεν έχει να κάνει με αυτή καθ αυτή τη δήλωση του κατά τα άλλα γραφικού Άνθιμου. Εξ άλλου ο συγκεκριμένος Μητροπολίτης πάρα πολλές φορές μας έχει συνηθίσει σε «κορόνες» παρέμβασης στην πολιτική ζωή με “ειδίκευση” στα εθνικά θέματα. Η σοβαρότητα του ζητήματος έχει να κάνει με το ότι η προειδοποίηση της δήλωσης είναι πέρα για πέρα πραγματική. Και δεν έχει να κάνει μόνο με τη φορολόγηση της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας αλλά με την παρέμβαση της εκκλησίας στην πολιτική ζωή του τόπου. Φαινόμενο όχι καινούργιο ασφαλώς μιας και τόσο άμεσα, όσο και μέσω των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων (βλ. ΖΩΗ) η ιεράρχες μας ανέκαθεν επηρέαζαν τα πολιτικά μας δρώμενα. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, και μετά την άνοδο του λαϊκιστή Χριστόδουλου (και την τόσο μεγάλη προβολή του από τα ΜΜΕ) η παρέμβαση έγινε απλά λιγότερο συγκαλυμμένη. Η επίδειξη ισχύος του «κόμματος της εκκλησίας» με αφορμή το ζήτημα των ταυτοτήτων αντί να θορυβήσει τους πολιτικούς μας ταγούς ,αντίθετα τους οδήγησε όλο και περισσότερο στο να πλησιάσουν τη μεγάλη δεξαμενή ψήφων. Και μπορεί η ΝΔ και το ΛΑΟΣ να θεωρούν δικό τους το χώρο της «Δεξιάς του Κυρίου» που έλεγε και ο μακαριστός, αλλά από τον κανόνα δεν έχουν ξεφύγει και αρκετοί πολιτευτές και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που φωτογραφίζονται στα φυλλάδια τους με Παπάδες και Μητροπολίτες φοβούμενοι το πάθημα Σημίτη και το κόστος του κόμματος από την ανούσια κόντρα. Εξάλλου ουδέποτε και κατά τη δική τους διακυβέρνηση δεν κόντραραν ουσιαστικά το μεσαιωνικό φαινόμενο του «σύγχρονου και έμμεσου παποκαισαρισμού». Ακόμα και τα κόμματα της Αριστεράς που η θέση τους είναι υπέρ του διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας ,μιας και θεωρούν πως δεν έχουν κέρδος από μια κατά μέτωπο επίθεση και η δεξαμενή δεν θα τους προσδώσει κομματικά οφέλη, δεν θεωρούν μείζον ζήτημα στην ατζέντα τους την απεμπλοκή από τον εναγκαλισμό. Ως κοινωνία όμως που ονειρευόμαστε την πρόοδο ως πότε θα δεχόμαστε το πλέγμα Κράτους – Εκκλησίας ; Ως πότε θα πληρώνουμε μέσω δημοσίου τους μισθούς των Ιερωμένων ; Ως πότε θα έχουμε Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων ; Ως πότε η Εκκλησιαστική περιουσία θα διέπετε από διαφορετική νομοθεσία από εμάς τους πολίτες ; Πότε τελικά θα τοποθετήσουμε ως κράτος και ως κοινωνία την υπόθεση της πίστης και του δόγματος στην πραγματική τους υπόσταση. Η πολιτική κατάσταση και οι συμπεριφορές που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα μας στηρίζονται στην αποφυγή του λεγόμενου κομματικού κόστους. Μόνο που το κόστος που πληρώνουμε ως κοινωνία από την υπάρχουσα κατάσταση είναι τεράστιο. Όχι μόνο για να ξεφύγουμε από τον αναχρονισμό, αλλά εν τέλει για την ίδια την ποιότητα της δημοκρατίας μας.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

Μήπως τελικά πορευόμαστε λάθος ;

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, οι λειτουργικές δαπάνες των Ενόπλων Δυνάμεων της οποίας ξεπερνούν τις δαπάνες του υπουργείου Υγείας κατά 810 εκατομμύρια ευρώ, είναι σχεδόν ίδιες με τις δαπάνες του υπουργείου Εσωτερικών και είναι μόλις 574 εκατομμύρια ευρώ λιγότερες από τις δαπάνες για την Παιδεία. Οι δαπάνες του υπουργείου Εθνικής Αμυνας είναι μεγαλύτερες από τις δαπάνες των 14 εκατ. των 19 υπουργείων της χώρας. Στο περιβάλλον της Συμμαχίας (ΝΑΤΟ), η Ελλάδα είναι η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό επί του ΑΕΠ που διατίθεται για αμυντικές δαπάνες, 2,8% για το 2008, όπως αναφέρεται στους πίνακες του ΝΑΤΟ. Υψηλότερο ποσοστό έχουν μόνο οι ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζονται τα επιτελεία αλλά και ανεπίσημα οι αξιωματικοί των επιτελείων, οι αμυντικές δαπάνες, αν δεν υπήρχε κρίση, θα ήταν στο 30% αυτών που είναι σήμερα. Αυτό διότι πέραν των δαπανών για την αντιμετώπιση αυτής καθ' εαυτής της κρίσης στο Αιγαίο, θα άλλαζαν η δομή, το μέγεθος και τα έξοδα των Ενόπλων Δυνάμεων. Τα οικονομικά στοιχεία συνδυαζόμενα με τα στοιχεία της δομής των Ενόπλων Δυνάμεων είναι μοναδικά στην Ευρώπη και συγκλίνουν μόνο με αυτά χωρών του κόσμου που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση ή σε μεταπολεμική περίοδο ή σε περίοδο στρατιωτικής χούντας. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι δαπάνες του υπουργείου Εθνικής Αμυνας για το 2009 είναι 6,5 δισ. ευρώ και σε σημερινές τιμές ο πόλεμος στο Κόσσοβο κόστισε 2,1 δισ. ευρώ, ο πόλεμος στον Κόλπο 50 δισ. ευρώ και στο Βιετνάμ 357 δισ. ευρώ. Πηγή ΕΝΕΤ
Το δόγμα ισχυρός στρατός ίσον καλύτερη διπλωματία είναι κάτι που εξέθρεψε την πολιτική στάση των κρατών-και ασφαλώς και του ελληνικού - για πολλές δεκαετίες. Μετά το τέλος του β’ παγκοσμίου πολέμου όμως και ιδιαίτερα μετά το τέλος του λεγόμενου ψυχρού πολέμου, η διπλωματία έπαψε να εξαρτάται από την στρατιωτική υπεροχή και μεταφέρθηκε στο πεδίο τόσο των οικονομικών σχέσεων και συμφωνιών μεταξύ των κρατών, όσο και της προπαγάνδας. Με κύριο άξονα τις διακρατικές οικονομικές συμφωνίες και επενδύσεις από τη μία, ενώ παράλληλα με τις χρηματοδοτούμενες έδρες εθνικών σπουδών στα πανεπιστήμια, με τις διοργανώσεις θεματικών forum παγκόσμιας εμβέλειας, αλλά και με τις πληρωμένες καταχωρήσεις σε έντυπα παγκοσμίου κύρους και αναγνωσιμότητας, η εξωτερική πολιτική των κρατών έπαψε να βασίζετε στη στρατιωτική ισχύ και ανέπτυξε καινούργιες μορφές «πολέμου». Στη χώρα μας όταν αναφερόμαστε σε αυτό το ζήτημα ανέκαθεν έμπαινε ο ειδικός όρος Τουρκία και διεκδικήσεις. Αναμφισβήτητα, η χρόνια αντιπαλότητα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία έκανε επιβεβλημένη την αμυντική θωράκιση. Πόσο ρόλο έπαιξε όμως στρατιωτική ισχύς στις διενέξεις των τελευταίων 30 χρόνων ; Τόσο στην Κυπριακή εισβολή όσο και στα Ίμια που αποτελούν τα τελευταία ιστορικά περιστατικά εμπλοκής, η έκβαση των αναμετρήσεων κρίθηκε – εις βάρος της χώρας μας πάντα- στο διπλωματικό πεδίο και στις παρεμβάσεις τρίτων. Πόσο ρόλο έχει παίξει η Ελληνική στρατιωτική υπεροχή στο ζήτημα με τα Σκόπια ή FYROM ; Παράλληλα από το 1974 και μετά οι αμυντικές δαπάνες στη χώρα μας έχουν ξεπεράσει τα 120 δισεκατομμύρια ευρώ.Μήπως η «γύμνια» ,οι αστοχίες, και η αναχρονιστική προσέγγιση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής συγκαλύπτετε μέσα από μια πολιτική που στερεί εν τέλει από την ανάπτυξη αλλά και δεν είναι ικανή από μόνη της να φέρει αποτελέσματα ; Αλήθεια πόσο ενήμερη είναι η παγκόσμια κοινή γνώμη –που αποτελεί και το μοχλό πίεσης προς τις αποφάσεις των κυβερνήσεων- πως η Ελλάδα απειλείτε με casus beli αν εξασκήσει τα δικαιώματα που της παρέχονται από τις διεθνής συνθήκες ; Μήπως τελικά πορευόμαστε λάθος ; Προφανώς και η διμερής σχέσεις με τους γείτονες μας επιβάλουν την αναγκαιότητα αυξημένων στρατιωτικών δαπανών σε σχέση με τα άλλα κράτη. Ένας εξορθολογισμός όμως των δαπανών και ο καθορισμός με άλλα μέσα προτεραιοτήτων και στοχευμένων αποτελεσμάτων στο πνεύμα της σύγχρονης διπλωματίας, αφ ενός θα είχε πιο απτά αποτελέσματα στις διακρατικές μας σχέσεις και αφετέρου θα απελευθέρωνε σημαντικό μέρος κεφαλαίων που δίδονται αφειδώς για εξοπλισμούς, προς όφελος μιας ανάπτυξης που αποζητούμε
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

Debate Day Σε δουλειά να βρισκόμαστε…

Ξεκινά σήμερα το βράδυ το διήμερο της τηλε-δημοκρατίας μας που όλοι περιμέναμε..Η αγωνία μας έχει κορυφωθεί γιατί σε αυτό το διήμερο θα επιλέξουμε ποιόν θα ψηφίσουμε. Θα μας βοηθήσουν βέβαια και οι μετά το debate πολιτικές αναλύσεις με βαθυστόχαστες απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα που απασχολούν την καθημερινότητα και το μέλλον μας. Ποια γραβάτα φορούσε ο πρωθυπουργός, πόσο νευρικά κουνούσε τα χέρια του ο άλφα, πόσο άνετα καθόταν στην καρέκλα του ο βήτα κλπ. Θα παίξουν ρόλο βέβαια και οι απαντήσεις στα καυτά και αιφνιδιαστικά ερωτήματα των δημοσιογράφων που κανείς πολιτικός αρχηγός δε θα γνωρίζει και περιμένει. Μετά, τα επιτελεία όλων των κομμάτων θα μας μιλήσουν για την τρομερή επικοινωνιακή άνεση του αρχηγού τους που θα είναι ασφαλώς αυτός ο νικητής του debate με την πρωτόγνωρη φράση πως “ο λαός κατάλαβε ποιόν πρέπει να εμπιστευθεί”. Οι ψηφοφόροι των κομμάτων που ονομάζονται “βάση” και είναι εκείνοι που μπορεί να αλλάξουν τα πάντα στη ζωή τους εκτός από δύο πράγματα, το κόμμα και την ομάδα, θα είναι απόλυτα ευχαριστημένοι γιατί “ο αρχηγός τους έπεισε”, και στο τέλος θα καταλήξουμε πάλι όλοι μαζί πως πλάτυνε η δημοκρατία μας με τον τρίλεπτο διάλογο που προηγήθηκε. Γιατί ως γνωστών, ο διάλογος κάνει καλό έστω και τρίλεπτος. Στο επόμενο debate εξάλλου που θα έχουμε εκδημοκρατιστεί και περισσότερο θα τον κάνουμε 3 λεπτά και 18 δευτερόλεπτα. Και όταν η δημοκρατία μας θα έχει φτάσει στα ανώτατα επίπεδα θα καταργήσουμε την κυριακάτικη ψήφο και θα ψηφίζουμε μετά το debate από τα κινητά μας με sms. Αλλά μέχρι τότε, ας κάτσουμε στο γνωστό καναπέ μας -που εξάλλου δίνουμε και όλους τους κοινωνικούς μας αγώνες- και ας απολαύσουμε σήμερα την τηλεμαχία (για να χρησιμοποιήσουμε όπως λένε και την ελληνική λέξη) . Μήπως να παραγγείλουμε και πίτσες;
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

Οικονομική Κρίση Ζήτημα μέτρων ή θεσμών?

Η προεκλογική περίοδος κινείται στο ρυθμό της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Μόνο που η κρίση δεν είναι ούτε ένα σενάριο που επαληθεύεται στις μέρες μας, ούτε κάτι που ξαφνικά προέκυψε και μας οδήγησε στις εκλογές. Αν θεωρήσουμε αφετηρία της την κατάρρευση της Lehman Brothers (παρ ότι σημάδια της είχαν αρχίσει να διαφαίνονται αρκετό καιρό πριν) βρισκόμαστε ήδη ένα χρόνο μετά. Πού όμως μας επηρέασε η παγκόσμια κρίση; Στη βιομηχανία; Μα το μέγεθος της ελληνικής βιομηχανίας είναι μάλλον μικρό και καθαρά εσωστρεφές. Στις εξαγωγές ; Μα η πτώση των εξαγωγών και το ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών ουδέποτε υπήρξε σε συσχετισμένο και το άνοιγμα της ψαλίδας υπέρ των πρώτων αφορά τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία. Στον τουρισμό ; Εν μέρει ναι, μόνο που η παθογένεια του ελληνικού τουρισμού αποτελεί συγκερασμό απουσίας πολιτικής και συντεχνιακής κακοδιαχείρισης και όχι αποτέλεσμα μιας χρονιάς με έλλειμμα προσδοκώμενων αποτελεσμάτων. Στον τραπεζικό τομέα ; Μα οι ίδιες οι τράπεζες αφενός διαβεβαίωσαν την απουσία «τοξικών» ομολόγων στα χαρτοφυλάκια τους και αφ’ ετέρου συνέχισαν την κερδοφορία τους. Απλά σταμάτησαν εκβιαστικά με πρόσχημα την κρίση τις δανειοδοτήσεις των επιχειρήσεων οδηγώντας την «αγορά» σε έλλειψη ρευστότητας διεκδικώντας απλά τη διατήρηση του τοκογλυφικού καθεστώτος τους και τη χρηματοδότηση -μέσω της κρατικής εγγύησης για την διοχέτευση χρημάτων στην αγορά- των επενδύσεων τους στο εξωτερικό.
Ο τομέας που επηρεάστηκε η ελληνική οικονομία από την παγκόσμια κρίση είναι αυτός του δανεισμού της. Αναγκάστηκε να δανείζετε ακριβότερα για να καλύψει τόσο τις δανειακές όσο και τις τακτικές και έκτακτες ανάγκες της με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί τόσο το δημόσιο χρέος όσο και το δημοσιονομικό έλλειμμα. Μια οικονομία όμως που κρύβει την ανυπαρξία ανάπτυξης μέσα από το δανεισμό. Μια οικονομία που βασίζετε σε μια λογιστική διαχείριση αναζητώντας πάντα την ύστατη στιγμή να καλύψει τις ανάγκες της βρισκόμενη σε μια συνεχή κρίση. Με απουσία σταθερού φορολογικού συστήματος, με υπερδιογκωμένο δημόσιο τομέα, με αντιμετώπιση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ως κομιστές ΦΠΑ, με γραφειοκρατία τριτοκοσμικού τύπου. Παράλληλα, με θεσμοθετημένη την προμήθεια στις υπέρογκες αμυντικές δαπάνες, με ανυπαρξία ελεγκτικών μηχανισμών σε όλους τους τομείς, με διαχείριση των κρατικών χρημάτων από ανθρώπους χωρίς όραμα που μοναδικό τους προσόν είναι η θέση τους στην κομματική νομενκλατούρα. Με τη “μίζα” να αποτελεί θεσμό. Με την ατιμωρησία. Και πάνω απ όλα με την συνεχή υποχρηματοδότηση της παιδείας, της έρευνας και της καινοτομίας που μακροπρόθεσμα θα προσέφερε όχι μόνο νέους δρόμους ανάπτυξης, αλλά και “παίδευσης” του κοινωνικού ιστού ώστε να καταστεί τόσο πιο δημιουργικός, όσο και λιγότερο ανεκτικός σε θέματα διαφθοράς ή πολιτικής ανυπαρξίας.
Κατά συνέπεια, αν η οικονομική πολιτική δεν οδηγηθεί στο γενικότερο πλαίσιο αντιμετώπισης της θεσμικής παθογένειας και συνεχίσει τη λογική της πρόσκαιρης αντιμετώπισης του «δως ημίν σήμερον» κρύβοντας τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, η μόνιμη οικονομική κρίση δεν θα είναι μόνο κυρίαρχο προεκλογικό ζήτημα στις εκλογές του μέλλοντος, αλλά η αιτία αποσύνθεσης του παρόντος.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

Οικογενειοκρατία ; Μπααα

Αλευράς Νάσος (Α Αθηνών ΠΑΣΟΚ), Αναγνωστόπουλος Γεώργιος (Καρδίτσα ΝΔ), Αντωνοπούλου Έλενα (Μαγνησία ΝΔ) Βαρβιτσιώτης Μιλτιάδης (Β Αθηνων ΝΔ), Βολουδάκης Μανούσος (Χανίων ΝΔ), Γιαννακοπούλου Νάντια (Μεσσηνία ΠΑΣΟΚ), Γεννηματά Φώφη (Α Αθηνών ΠΑΣΟΚ), Ι.Γιαννόπουλος Ιωάννης (Αρκαδία ΠΑΣΟΚ), Αθ. Γικόνογλου (Ημαθία ΠΑΣΟΚ), Δαβάκης Αθανάσιος (Λακωνίας ΝΔ), Διαμαντίδης Ιωάννης (Β Πειραίά ΠΑΣΟΚ), Δροσογιάννης Δημητριος (Φθιότιδος ΠΑΣΟΚ), Κατερίνα Καλαμακίδη (Εύβοια ΠΑΣΟΚ), Καλαντζάκου Σοφία (Μεσσηνίας ΝΔ), Καλογιάννης Σταύρος (Ιωαννίνων ΝΔ), Κανελλοπούλου Κρινιώ (Ηλείας ΝΔ), Καραμανλής Αχιλλέας (Σερρών ΝΔ), Καραμανλής Κωστας (ΝΔ), Καστανίδης Χάρης (Α Θεσσαλονίκης ΠΑΣΟΚ),  Κατσιγάννης Αθανάσιος (Υπόλοιπο Αττικής ΝΔ), Κατσιφάρας Απόστολος (Αχαίας ΠΑΣΟΚ), Κεδίκογλου Σίμος (Ευβοιας ΝΔ), Κεφαλίδου Χαρά (Δράμα ΠΑΣΟΚ), Κεφαλογιάννη Όλγα (Ρεθύμνου ΝΔ), Κεφαλογιάννης Μανώλης (Ρεθύμνου ΝΔ), Κλαυδιανού Μαρία (Ζάκυνθος ΠΑΣΟΚ), Λιβανός Σπήλιος (Αιτωλοακαρνανίας ΝΔ),Μακρή Ζέττα (Μαγνησίας ΝΔ), Μανούσου – Μπινοπούλου Αριάδνη(Κυκλάδων ΝΔ),.Μεϊμαράκης Βαγγέλης (Β Αθήνας ΝΔ), Μητσοτάκης Κυριάκος (Β Αθήνας ΝΔ), Μπακογιάννη Ντόρα (Α Αθηνών ΝΔ), Μπαντουβάς Κωνσταντίνος (Ηρακλείου ΝΔ),Μπασαγιάκος Ευάγγελος (Βοιωτία ΝΔ) , Μπασαγιάννης Νάσος (Αιτωλοακαρνανία ΠΑΣΟΚ), Μπεκίρης Μιχάλης (Αχαίας ΝΔ), Ντεντιδάκη Έλλη  (Α΄ Πειραιά ΠΑΣΟΚ) Παναγιωτόπουλος Νίκος (Καβάλας ΝΔ),  Π.Παπαγιαβή (Αχαΐα ΠΑΣΟΚ), Παπαδημητρίου Έλσα (Αργολίδας ΝΔ), Παπαδόγγονας Διονύσιος (Α Αθηνών ΝΔ), Παπακωνσταντίνου Γεώργιος (Κοζάνης ΝΔ), Παπαληγούρας Αναστάσιος (Κορινθίας ΝΔ), Παπαντρέου Γιώργος (ΠΑΣΟΚ),Πετραλιά – Πάλλη Φάνη (Β Αθηνών ΝΔ),Περλεπέ-Σηφουνάκη Αικατερίνη (Εύβοιας ΠΑΣΟΚ), Αννα Ροκοφύλλου (Α΄ Αθήνας ΠΑΣΟΚ), Σαμαράς Αντώνης (Μεσσηνίας ΝΔ), Σκούλας Ιωάννης (Ηρακλείου ΠΑΣΟΚ), Θωμά Στάικου (Φθιώτιδος ΠΑΣΟΚ), Σταϊκούρας Χρήστος (Φθιώτιδος ΝΔ), Ταλιαδούρος Σπυρίδων (Καρδίτσας ΝΔ), Τζιτζικώστας Απόστολος (Α΄ Θεσσαλονίκης ΝΔ) Φιλιππόπουλος Παναγιώτης (Μεσσηνίας ΠΑΣΟΚ), Φωτόπουλος Ασημάκης (Αιτωλοακαρνανίας ΝΔ),  Γιώργος Χαραλαμπόπουλος (Β΄ Αθήνας ΠΑΣΟΚ),

Είναι όλοι τους παιδιά (κατά συντριπτική πλειοψηφία) και ανήψια πρώην βουλευτών. Γόνοι οικογενειών που άσκησαν και ασκούν εξουσία και θεωρούν πως αυτός ο τόπος δεν μπορεί να κυβερνηθεί χωρίς την παρουσία τους. Δημιούργησαν κομματική πελατεία (λόγω προσφοράς στον τόπο ή μήπως λόγω ρουσφετιών και εξυπηρετήσεων;) την οποία κληροδότησαν στους απογόνους τους λες και οι έδρες τους αποτελούν οικογενειακή επιχείρηση. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει πως κάποιοι μπορεί να είναι άξιοι, ούτε κανείς μπορεί να στερήσει το δικαίωμα εκλογής κάποιου λόγω οικογενειακής παράδοσης. Όμως ο αριθμός τους, η νοοτροπία του συστήματος και το μέχρι τώρα δείγμα γραφής τους φανερώνει πως η επιλογή της ένταξης τους στα κοινά είναι αποτέλεσμα πως βλέπουν την πολιτική ως επαγγελματική σταδιοδρομία. Και θεωρούν την ψήφο μας ως το προϊόν της «αγέλης» τους. Ας τους αφήσουμε εκτός Βουλής.. Δε θα χαθούνε ούτε θα μείνουν άνεργοι…

"Ανεξάρτητη" Οικονομία....

«Όλοι οι πολιτικοί ηγέτες και τα κόμματα στην Ελλάδα γνωρίζουν πλήρως την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Στο τέλος Οκτωβρίου θα πρέπει να λάβουμε γνώση των μέτρων που υιοθέτησε η Ελλάδα, ώστε να αξιολογήσουμε αν οι δράσεις, που υιοθετήθηκαν για τη διόρθωση των δημοσιονομικών ανισορροπιών και κυρίως για τη μείωση του ελλείμματος ως το τέλος του 2009 στο 3,7% του ΑΕΠ, είναι αποτελεσματικές. Θα πρέπει να αποφασίσουμε πριν το τέλος του χρόνου, τόσο στην περίπτωση της Ελλάδας, όσο και στην περίπτωση των άλλων χωρών με υπερβολικά ελλείμματα, αν ελήφθησαν αποτελεσματικές δράσεις. Στη συνέχεια θα αποφασίσουμε πώς θα συνεχιστεί η διαδικασία σύμφωνα με τους κανόνες του συμφώνου σταθερότητας και σε συνδυασμό με το πώς αξιολογούμε τα μέτρα, που υιοθετήθηκαν»
Χοακίν Αλμούνια

Γιατι προφανώς αν δεν είναι θα πρέπει να υιοθετηθούν τα μέτρα που θα προτείνει και επιβάλει η Κομισιόν. Επειδή όλη η προεκλογική περίοδος βασίζετε σε ένα μόνο σκέλος που λέγετε οικονομία και η αντιπαράθεση ανάμεσα στα κόμματα είναι ο τρόπος διαχείρησης, καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε το βαθμό ανεξαρτησίας μας....

"Ελπίζω ότι όσοι εξ´ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν..."

…Ελπίζω ότι όσοι εξ´ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ´ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ´ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της…»
«…εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».
Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας

Οπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα....

ΤΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ??

Ο ενας έκανε την αυτοκριτική του, είπε πως έχει κάνει λάθη και όλα καλά.. Καμία ευθύνη, κανείς δεν πληρώνει.. Ο άλλος φυλάει για έκπληξη το τι θα κάνει.. Θα το μάθουμε στην πράξη..Οι υπόλοιποι στον κόσμο τους.. Ο αρχηγός Αλέξης καταρτίζει την εντεκάδα που θα αναλάβει επικεφαλής σε παγκόσμια πρωτοτυπία και η Αλέκα θα τσακίσει για άλλη μια φορά το κεφάλαιο με σύγχρονα μέσα και λόγο... Α, και ο Καρατζαφέρης δεν είναι ακραίος.. Δήλωσε χτές στη θεσσαλονίκη μετά απο ερώτηση δημοσιγράφου «Ξεκίνησα από μια φτωχή γειτονιά της Αμφιθέας, είμαι ο γιος σανοπώλη, είμαι ένας αυτοδημιούργητος άνθρωπος, δεν τρώω κρέας γιατί αρνούμαι να αφαιρέσω μια ψυχή για να φάω τη σάρκα και σ’ ένα προεκλογικό ταξίδι του 2004 καθυστέρησα να φτάσω στην πόλη που πήγαινα γιατί χτύπησε το αυτοκίνητο ένα σκυλάκι και γύρισα πίσω να το πάω στο πιο κοντινό νοσοκομείο για ζώα. Εάν αυτό προσδίδει ένα άνθρωπο «ακραίο», το αντιλαμβάνεστε εσείς»... Ε μετα απο αυτό ποιός να τον πεί ακραιο.... ΤΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ??

Επιστολή Εφης Λεντάκη στον Υπουργό Πολιτισμού(:)

Ηταν κορυφαίο στέλεχος της ΠΟΛΑΝ, μετά τον Αντώνη Σαμαρά, ο αείμνηστος Ανδρέας Λεντάκης, ενώ η πορεία του στην Αριστερά και την αντίσταση στη διάρκεια της χούντας τής είχε προσδώσει αυξημένο κύρος.Γι' αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η επιστολή που έφτασε στα χέρια μας και εστάλη στον, υπουργό Πολιτισμού σήμερα, Αντώνη Σαμαρά από την Εφη Λεντάκη, σύζυγο του Ανδρέα και πρόεδρο σήμερα του Ιδρύματος Πολιτισμού και Εκπαίδευσης «Ανδρέας Λεντάκης».Γράφει: «Αγαπητέ Αντώνη. Με την ευκαιρία της προκήρυξης εκλογών σπεύδω να σου δώσω θερμά συγχαρητήρια που δεν συνέδραμες στο ελάχιστο, στη διάρκεια της υπουργικής σου θητείας, το Ιδρυμα Ανδρέα Λεντάκη. Επίσης, για το γεγονός ότι δεν μπήκες στον κόπο ενός απλού τηλεφωνήματος. Γνώριζες τόσο τον αγώνα που χρειάστηκε για να στηθεί όσο και τη δραστήρια πολιτιστική παρουσία του, παρά την οικονομική του στενότητα»
Πηγή Ελευθεροτυπία


Χωρίς Λόγια...

Κόστος εκλογών

Εκατόν δεκαπέντε εκατομμύρια ευρώ τουλάχιστον (όσο δηλαδή κόστισαν οι εθνικές εκλογές του 2007) αναμένεται να κοστίσουν οι πρόωρες εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, μόλις τέσσερις μήνες μετά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου.
Η δεύτερη εκλογική αναμέτρηση μέσα στο ίδιο έτος θα επιβαρύνει έτι περαιτέρω τον κρατικό προϋπολογισμό, καθότι τα κόμματα, πέραν της έκτακτης εκλογικής επιχορήγησης την οποία έλαβαν από το κρατικό ταμείο στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, έχουν λαμβάνειν επιπλέον ό,τι ο νόμος ορίζει...
Πιο συγκεκριμένα, με δεδομένο ότι τα κόμματα έλαβαν στις ευρωεκλογές του Ιουνίου περίπου 13,4 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 0,22 τοις χιλίοις επί των τακτικών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού, στις εθνικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου θα λάβουν επιπροσθέτως περίπου οκτώ εκατομμύρια ευρώ

Για να μας γεμίσουν αφίσες χωρίς αισθητική με  τα πρόσωπα τους, χαρτιά και σκουπίδια, πλαστικές σημαίες και για άλλη μια φορά να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Να κάνουν την πόλη μας πιο άσχημη και μετά να μας στείλουν το λογαριασμό..

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

 Ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής με διάγγελμά του στον ελληνικό λαό απόψε εξήγγειλε πρόωρες εκλογές προκειμένου, όπως είπε, να αντιμετωπιστούν από μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή, τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που προκάλεσε η διεθνής κρίση. Παράλληλα ο πρωθυπουργός κατηγόρησε την αξιωματική αντιπολίτευση λέγοντας ότι προκαλεί με την άρνησή της να ψηφίσει τον Κάρολο Παπούλια για Πρόεδρο της Δημοκρατίας μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο μέχρι τον επόμενο Μάρτιο, η οποία όπως είπε είναι ότι χειρότερο για τον τόπο και την οικονομία.
Πηγή ΑΠΕ
Πέσαμε απ τα σύννεφα..

Υπάρχει ελπίδα ;

Όποια εφημερίδα ή μέσο ενημέρωσης και να κοιτάξεις, η είδηση είναι μόνο μια, ΕΚΛΟΓΕΣ. Αναλύσεις,  χρησμοί, υποθέσεις, αερολογίες.  Και από τη μια πλευρά μια αποτυχημένη κυβέρνηση που δεν κυβερνά (αν κυβερνούσε ποτε)  και περιμένει τους χρησμούς του Πρωθυπουργού  για το πότε, αν, πως, με ποιά σειρά θα πάμε σε εκλογές,  και μια αξιωματική αντιπολίτευση που ως δια μαγείας  διατρανώνει πως θα λύσει τα πάντα με τα ίδια πρόσωπα που έλαμψαν στη δική της αποτυχία διακυβέρνησης.  Από την άλλη; Τα υπόλοιπα κόμματα.  Στο Σύριζα ασχολούνται με  το ποίος έχει τις περισσότερες ευθύνες της επερχόμενης διάλυσης  ανάμεσα στους εξουσιολάγνους και τους κατ επάγγελμα αντιρρησίες.   Στο ΚΚΕ ,μετά και τη χθεσινή ομιλία της κ. Παπαρήγα, με την “επίκαιρη” αποκατάσταση του πατερούλη Στάλιν και τη μάχη απέναντι στους αντικομμουνιστές που ναι, υπάρχουν το 2009 και ζούν ανάμεσα μας…Τέλος ο πολιτικός αριβίστας του Λαος  τον οποίο τα ΜΜΕ έχουν αναδείξει ως τον ανυπέρβλητο κριτή των πάντων,  σε ρόλο ρυθμιστή διαρροών  απογοητευμένων δεξιών ψήφων να μετράει πόσους Πλέυρηδες θα αναδείξει ακόμα. Α, υπάρχουν και οι οικολόγοι …  Βαλαωρίτης εναντίον Τρεμόπουλου..   Κι όλα αυτά σε ένα κράτος ανύπαρκτο εσωτερικά  και εξωτερικά και με μια οικονομία και κοινωνία που παραπαίει. Καμία ουσιαστική κουβέντα για προτάσεις, καμία ουσιαστική κουβέντα για το αύριο.  Άραγε υπάρχει ελπίδα;