Είναι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα το ποτήρι που ξεχείλισε την αγανάκτηση της ελληνικής κοινωνίας και σήμανε την αρχή του τέλους για τη Χρυσή Αυγή; Πολύ φοβάμαι πως όχι..

Είναι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα το ποτήρι που ξεχείλισε την αγανάκτηση της ελληνικής κοινωνίας και σήμανε την αρχή του τέλους για τη Χρυσή Αυγή; Πολύ φοβάμαι πως όχι.. Συνηθίζουμε να εξετάζουμε τα πράγματα και να καταλήγουμε στα συμπεράσματα μας με βάση τη δική μας ιδεολογική τοποθέτηση, με ευχολόγια, και κρίνοντας πάντα τα πράγματα με τη δική μας σκοπιά για το πώς αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Για όσους κινούμαστε στην απέναντι όχθη το ποτήρι είχε ξεχειλίσει πολύ πριν την είσοδο της στη Βουλή. Η ΧΑ δεν δημιουργήθηκε πριν δύο χρόνια. Έχει μακρά ιστορία στο κοινωνικό περιθώριο, είχε παρουσία στους δρόμους, και οι σχέσεις της με το σύστημα –ή έστω με κάποιους παρακρατικούς θύλακες- ήταν πάντα αγαστές. Η «ιδεολογία» της ήταν γνωστή όπως και οι πρακτικές της.
    Η εκρηκτική άνοδος της δεν ήταν αποτέλεσμα ιδεολογικής ταύτισης με τους ψηφοφόρους της. Οι σχεδόν 500.000 ψηφοφόροι της στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 δεν ασπάστηκαν ξαφνικά την εθνικοσοσιαλιστική «ιδεολογία» , ούτε ο αρχηγός της είχε το επικοινωνιακό χάρισμα ενός λαοπλάνου. Όσο κι αν η ελληνική κοινωνία είναι άκρως υπερσυντηρητική, εθνοκεντρική και ανιστόρητη μπερδεύοντας το μύθο με την ιστορία, δεν ήταν το ναζιστικό ιδεολόγημα αυτό που την έκανε ακόλουθη της ομάδας.
Συνηθίζουμε να λέμε πως η ψήφος ήταν μια αντίδραση στη φαυλότητα και έλλειψη δημοκρατίας του συστήματος που σήμερα αυτοαποκαλείται Δημοκρατικό τόξο και πως δεν ήξερε τι ψηφίζει. Κι όμως το κυνήγι των μεταναστών και η βίαιη απώθηση τους αποτελεί αίτημα μεγάλου μέρους της κοινωνίας, ακόμα και ανθρώπων που δεν ψήφισαν τη ΧΑ. Το εκρηκτικό μείγμα του ελληνικού ρατσισμού σε συνδυασμό με την πλήρη απουσία μεταναστευτικής πολιτικής «ηρωοποίησε» τους Ελληναράδες σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Ακόμα και σήμερα, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα για πάρα πολλούς ισχύει το «Καταδικάζω τη βια αλλά το ίδιο έγινε και στη Μαρφίν». Εξάλλου, οι πρακτικές που απλά απο τύχη δεν είχαν φέρει φόνο μέχρι τώρα, δεν αποτέλεσαν παράγοντα –τουλάχιστον δημοσκοπικά- αποτροπής. Κάθε άλλο... Το φλερτ της «Αριστεράς» με τη βία και την τρομοκρατία που δεν καταδίκαζε παραμένει στα μάτια της ακραίας συντηρητικής κοινωνίας αιτία συμψηφισμού. Εξάλλου για το μέσο δεξιό πολίτη η αριστερά είναι σε ένα κουβά. ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Αναρχικοί,Τρομοκρατία, όλοι είναι στο ίδιο καζάνι. Κάτι που καθόλου τυχαία έσπευσε να εκμεταλλευθεί η ΝΔ με τη θεωρία των δύο άκρων. Η αριστερή εσωστρέφεια ποτέ δεν άγγιξε τους μη αριστερούς παρά μόνο αποτελούσε αιτία διάσπασης εντός των τειχών. Η ΧΑ απλά εκμεταλλεύτηκε το timing της κρίσης που δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί κάποιο άλλο κόμμα.
Τη γιγαντώση της ΧΑ δεν την έφερε μόνο το ίδιο το πολιτικό σύστημα -που ακόμα και σήμερα, ακόμα και μετά την δολοφονία «παίζει με τη φωτιά» που μόνο του άναψε- αλλά και η ανοχή της ελληνικής κοινωνίας στη βία. Η σήψη που ήταν εμφανής σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής συνδυάστηκε με «αγανάκτηση» , μούτζες, προπηλακισμούς πολιτικών, και όλες τις μορφές βίας . Όχι μόνο απο τους Χρυσαυγίτες που πρωτοστάτησαν αλλά από ένα μεγάλο αριθμό των πολιτών που δεν μπόρεσε στην αγανάκτηση ή τις εμμονές του να κρύψει το φασισμό που κρύβει μέσα του. Η ΧΑ απλά το εκμεταλλεύτηκε.
Το ερώτημα αυτή τη στιγμή είναι ένα. Αντιμετωπίζεται ο φασισμός ; Και αν ναι πώς ;
Κι όμως η απάντηση δεν είναι δύσκολη ούτε σύνθετη.
Ο φασισμός αντιμετωπίζεται μόνο με δημοκρατία και φυσικά με τους νόμους της. Με το να αποδομήσεις τα επιχειρήματα που ανέβασαν το έκτρωμα. Ένα από αυτά είναι η μη τήρηση των θεσμών. Αν τους αποκλείσεις, απλά τους δίνεις επιχείρημα. Το ζήτημα είναι να τους ξεγυμνώσεις με ίση μεταχείριση και φυσικά να χρησιμοποιήσεις όλα τα μέσα και τους νόμους για τα ποινικά αδικήματα που έχουν διαπράξει. Όχι με ειδική ή ξεχωριστή μεταχείριση ούτε με φωτογραφικά νομοσχέδια. Με καταδίκη κάθε μορφής βίας και όχι μόνο σωματικής ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ χωρίς προσπάθειες συμψηφισμών. Η καταδίκη του φασισμού δεν έχει διαβαθμίσεις και για κάθε κόμμα που ασπάζεται το δημοκρατικό πολίτευμα ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ. Γιατί πολύ απλά ακόμα και αν το σύστημα καταφέρει να αποβάλει τη Χρυσή Αυγή από το κοινοβούλιο η έξαρση της πολιτικής βίας που αυτή ξέβρασε θα παραμείνει ως νοοτροπία των αγανακτισμένων πολιτών που απλά θα βρίσκονται σε άλλα στρατόπεδα.
Υπάρχει ελπίδα; Όσο κι αν παίρνονται ξαφνικά κάποιες πρωτοβουλίες που έπρεπε να μην έχει υπάρξει νεκρός για παρθούν, αν δεν νικήσουμε ή πατάξουμε τη βία που κρύβουμε μέσα μας –και αυτό είναι κάτι που δυστυχώς θα χρειαστεί χρόνο μιας και είναι θέμα απαλλαγής απο μια χρόνια κοινωνική κουλτούρα- φοβάμαι πως όχι.. Μακάρι να κάνω λάθος.

Tweet