Ο άκρως επικίνδυνος & άτυχος Κος Τσίπρας.
Προφανώς, δεν χρειάζεται μια συνέντευξη για να αντιληφθεί κανείς την πραγματικότητα. Τη ζει στην καθημερινότητα που οι μοναδικές σταθερές της είναι η αβεβαιότητα, ο εγκλωβισμός και η έλλειψη προοπτικής και ελπίδας. Ούτε χρειάζεται σταχυολόγηση των όσων ειπώθηκαν στην παρωδία. Όταν ένας Πρωθυπουργός που έχει υπογράψει το 3ο μνημόνιο αναφέρεται στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων σαν να βρίσκεται ακόμα στην αντιπολίτευση ή ανακοινώνει άνοδο εισηγμένης μετοχής στο ΧΑΑ τα λόγια περιττεύουν.
Κι όμως, ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε χτες το ακατόρθωτο. Σε μια στημένη συνέντευξη που θύμισε την αντίστοιχη προεκλογική Σαμαρά, έπεισε – ή θα έπρεπε να έχει πείσει - ακόμα και τον τελευταίο ψηφοφόρο πως δεν είναι τίποτε άλλο από έναν άκρως επικίνδυνο αριβίστα. Ένας επαγγελματίας πολιτικός ενός άλλου κομματικού σωλήνα που μεθοδικά νίκησε στο εσωκομματικό ξεκαθάρισμα και οι συγκυρίες τον έφεραν να ηγείται μιας παράταξης και τελικά της χώρας. Αλήθεια τι πρόσφερε η χτεσινή συνέντευξη εκτός από ευχολόγια, αποποίηση ευθυνών και παρουσίαση μιας εικονικής πραγματικότητας; Ποια ήταν η αυτοκριτική του για την ασέλγεια του ίδιου και των συνεργατών του στην Αριστερά και τις ιδέες της που εξακολουθεί να καπηλεύεται;
Εν κατακλείδι, από την χτεσινή παρουσία του μόνο δύο ασφαλή συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν.
-Το πρώτο είναι η αγαστή και απολύτως εναρμονισμένη με την τραγική κατάσταση που βιώνουμε, κυριαρχία του στη λήψη αποφάσεων. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος αποφασίζει για την τύχη μιας χώρας η τραγικότητα είναι η πορεία στο γκρεμό είναι μονόδρομος.
-Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι η ατυχία του. Γιατί ήταν άτυχος που το σχέδιο Σαμαρά περί «αριστερής παρένθεσης» δεν ευοδώθηκε. Αν είχε συμβεί τώρα θα ήταν ένας ακόμα «ψεύτικος ήρωας» τη πολιτικής μας ιστορίας. Η προσπέραση του σκοπέλου και η απόλυτη κυριαρχία του τελικά τον απογύμνωσε. Χτες απλά έπεσε και το τελευταίο φύλλο συκής.
Και εδώ ξεκινάει ο δικός μας εφιάλτης. Γιατί η δεύτερη νίκη του στις πρόσφατες εκλογές είναι απολύτως δικαιολογημένη αν αναλογιστούμε το τι συμβαίνει στη ΝΔ των τεσσάρων υποψηφίων αρχηγών και την παρουσία των υπολοίπων κομμάτων. Και όταν σε μια χώρα που βρίσκεται στο ναδίρ ρυθμιστής γίνεται ο Βασίλης Λεβέντης ως πιθανό back up του Πάνου Καμμένου και η ΧΑ ανεβαίνει τότε μάλλον έχουμε βγει από την "πρίζα" της εντατικής και κάνουμε πως δεν το ξέρουμε
...
Κι όμως, ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε χτες το ακατόρθωτο. Σε μια στημένη συνέντευξη που θύμισε την αντίστοιχη προεκλογική Σαμαρά, έπεισε – ή θα έπρεπε να έχει πείσει - ακόμα και τον τελευταίο ψηφοφόρο πως δεν είναι τίποτε άλλο από έναν άκρως επικίνδυνο αριβίστα. Ένας επαγγελματίας πολιτικός ενός άλλου κομματικού σωλήνα που μεθοδικά νίκησε στο εσωκομματικό ξεκαθάρισμα και οι συγκυρίες τον έφεραν να ηγείται μιας παράταξης και τελικά της χώρας. Αλήθεια τι πρόσφερε η χτεσινή συνέντευξη εκτός από ευχολόγια, αποποίηση ευθυνών και παρουσίαση μιας εικονικής πραγματικότητας; Ποια ήταν η αυτοκριτική του για την ασέλγεια του ίδιου και των συνεργατών του στην Αριστερά και τις ιδέες της που εξακολουθεί να καπηλεύεται;
Εν κατακλείδι, από την χτεσινή παρουσία του μόνο δύο ασφαλή συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν.
-Το πρώτο είναι η αγαστή και απολύτως εναρμονισμένη με την τραγική κατάσταση που βιώνουμε, κυριαρχία του στη λήψη αποφάσεων. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος αποφασίζει για την τύχη μιας χώρας η τραγικότητα είναι η πορεία στο γκρεμό είναι μονόδρομος.
-Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι η ατυχία του. Γιατί ήταν άτυχος που το σχέδιο Σαμαρά περί «αριστερής παρένθεσης» δεν ευοδώθηκε. Αν είχε συμβεί τώρα θα ήταν ένας ακόμα «ψεύτικος ήρωας» τη πολιτικής μας ιστορίας. Η προσπέραση του σκοπέλου και η απόλυτη κυριαρχία του τελικά τον απογύμνωσε. Χτες απλά έπεσε και το τελευταίο φύλλο συκής.
Και εδώ ξεκινάει ο δικός μας εφιάλτης. Γιατί η δεύτερη νίκη του στις πρόσφατες εκλογές είναι απολύτως δικαιολογημένη αν αναλογιστούμε το τι συμβαίνει στη ΝΔ των τεσσάρων υποψηφίων αρχηγών και την παρουσία των υπολοίπων κομμάτων. Και όταν σε μια χώρα που βρίσκεται στο ναδίρ ρυθμιστής γίνεται ο Βασίλης Λεβέντης ως πιθανό back up του Πάνου Καμμένου και η ΧΑ ανεβαίνει τότε μάλλον έχουμε βγει από την "πρίζα" της εντατικής και κάνουμε πως δεν το ξέρουμε
...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα