ΟΧΙ ποντάροντας στο ΝΑΙ...

   Προσπαθώντας να ερμηνεύσω την χτεσινή απόφαση για δημοψήφισμα καταλήγω –πιθανότατα εντελώς λανθασμένα- στο εξής. Με δεδομένο το ότι ένα δημοψήφισμα έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα ο Πρωθυπουργός και οι στενοί συνεργάτες του λένε ΟΧΙ ποντάροντας στο ΝΑΙ. Εκλογές προκηρύσσονται μόνο με απώλεια δεδηλωμένης άρα μόνο από την Κυβέρνηση όσο και να χτυπιέται η αντιπολίτευση. Ένα αρνητικό δημοψήφισμα μπορεί να αποτελέσει πολιτική ήττα αλλά δεν αποτελεί συνταγματικά αιτία πτώσης. Στερεί όμως τη «νομιμοποίηση» οποιασδήποτε διαφωνίας στο εσωτερικό του κόμματος. 

   Όλες οι επιλογές του Πρωθυπουργού από τη στιγμή που εξελέγη ήταν στην κατεύθυνση δημιουργίας κραταιού κόμματος γνωρίζοντας πως οι ψήφοι προς το Σύριζα ήταν κατά κύριο λόγω δανεικοί. Γιατί πέρα από τις διαπραγματεύσεις που αφορούσαν το εξωτερικό, δεν συγκρούστηκε, δεν μεταρρύθμισε, δεν έδειξε την πρόθεση να αλλάξει τίποτα που θα μπορούσε να δυσαρεστήσει την νέα του εκλογική πελατεία. Μόνο που εκλέχτηκε για να κυβερνήσει τη χώρα και όχι το κόμμα του. Προχωρώντας όμως στην κίνηση του δημοψηφίσματος προτάσσοντας το όχι αλλά επενδύοντας στο ναι, αγνοεί ή δεν μπορεί να αντιληφθεί ούτε αυτός ούτε το αστικό στενό περιβάλλον των συμβούλων του δύο πολύ σημαντικές παραμέτρους. 

 Η πρώτη ανάγεται στη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή –προ εξέλιξης του υπερηχογραφήματος..- πως «η κάλπη είναι έγκυος.. και δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου βγάλει». Υπάρχει πλέον και μετά από 5 χρόνια οικονομικής αφαίμαξης και ανεργίας ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που όχι μόνο δεν έχει τίποτα να χάσει αλλά κάποιοι εξ αυτών ίσως και ρεβανσιστικά επιδιώκουν μια καταστροφή. Και το ποσοστό αυτό είναι πολύ μεγάλο και μη μετρήσιμο. 

   Η δεύτερη όμως και πιο σημαντική είναι πως σε μια χώρα με μεγάλη επιρροή των άκρων και διαλυμένη την κοινωνική συνοχή το ενδεχόμενο περαιτέρω διχασμού είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα έρθει με αυτή την απόφαση. Γιατί πέρα από τους ακραίους του κόμματος του που θα επενδύσουν στην «ηρωοποίηση» και την «προδοσία», ΚΑΙ οι πολιτικοί του αντίπαλοι εκτός κόμματος θα αδράξουν την ευκαιρία της κάθαρσης τους υποδαυλίζοντας πάθη και διαχωρισμούς. Πράξεις πρόκλησης πληγών με πολύ πιθανή τη δημιουργία ανεξέλεγκτης κατάστασης. 

   Και με αυτά τα δεδομένα η χτεσινή απόφαση δεν ονομάζεται πολιτική ζαριά αλλά ακραίος τυχοδιωκτισμός με το μόνο σίγουρο πως ανεξαρτήτως αποτελέσματος η επόμενη μέρα θα είναι πολύ χειρότερη από την προηγούμενη.