Με αφορμή την παράσταση στο Εθνικό Θέατρο περί τρομοκρατίας....

Mπορεί μια παράσταση με θέμα το ολοκαύτωμα των Εβραίων να περιλαμβάνει ένθετα αποσπάσματα από το Αγών μου; Ασφαλώς και ναι. Όπως και να παρουσιαστεί, μόνο ανατριχίλα φρίκης θα προκαλέσει μιας και στο συλλογικό ασυνείδητο ο Χίτλερ ήταν ένα απόβρασμα πλήρως ασύμβατο με την ανθρώπινη φύση και ηθική. Με το ίδιο σκεπτικό ασφαλώς και μπορεί μια παράσταση στο με θέμα την τρομοκρατία να περιλαμβάνει αποσπάσματα του Σάββα Ξηρού. Η τέχνη δεν έχει στεγανά, είναι ταυτισμένη με την ελευθερία και μπορεί να μιλάει για τα πάντα. Ιστορικά όμως είναι ταυτισμένη και με την προπαγάνδα. Σύμφωνα με τον Said Edward στο Culture and Imperialism ακόμα και η υψηλή τέχνη που σήμερα αναγνωρίζουμε ως κλασσική θεωρήθηκε συνένοχη του καθεστώτος του ρατσισμού και της αποικιοκρατίας. Το πρόβλημα λοιπόν δεν έγκειται στο δικαίωμα της ελευθερίας που ασφαλώς και έχει η τέχνη. Το πρόβλημα έγκειται πως το ζήτημα της τρομοκρατίας στη χώρα μας δεν έχει καταδικαστεί στη συλλογική μνήμη. Απεναντίας, έχει ακόμα πολλούς υπερασπιστές και ανάμεσα μας βρίσκονται πολλά αρρωστημένα μυαλά που δεν θεωρούν αποτρόπαια την αφαίρεση ανθρώπινης ζωής για ιδεοληπτικούς λόγους σε καιρό δημοκρατίας. Και ακριβώς για αυτό το λόγο ένας κρατικός θεσμός όπως το Εθνικό δεν μπορεί να ακροβατεί και δημιουργεί με τις επιλογές του τέτοια διλήμματα. Και αυτό δεν ονομάζεται λογοκρισία. Ονομάζεται λογική..