ΔΕΘ 2011. Υπερήφανος πρωθυπουργός, αηδιασμένοι πολιτες.. Η αντιδιαστολή μιας χώρας πολιτών υπό πτώχευση.

    Είναι στιγμές που θέλεις να γράψεις πολλά ή τίποτα.  Που τα γεγονότα σε υπερβαίνουν και η συνεχής «τρομοκρατία» του αύριο, η πληθώρα των επιζήμιων ειδήσεων και η πραγματικότητα σε κάνουν να «στέκεσαι» αν όχι ανήμπορος, τουλάχιστον  ανόρεκτος ή παγωμένος  στο εκφράσεις την απέχθεια ή την αγανάκτηση  σου.

   Μέσα από αυτό το blog, έχω πάρει πολλές φορές τη θέση της συνυπευθυνότητας μας ως πολίτες για την ζοφερή πολιτική πραγματικότητα και την κατάσταση που έχουμε περιέλθει ως χώρα και ως κοινωνία. Πολλές φορές δίνοντας εσκεμμένα περισσότερο ειδικό βάρος από αυτό που του πρέπει σε αυτή τη θέση. Όχι σαν επιχείρηση αθώωσης των  εκάστοτε κυβερνόντων και του ευρύτερου πολιτικού κόσμου, αλλά ως αντίδραση στο σύνηθες κλίμα που αρεσκόμαστε να διαμορφώνουμε ως λαός  αντιμετωπίζοντας τα πράγματα και τις καταστάσεις με την ελαφρότητα του ανήμπορου και άμοιρου ευθυνών. Μόνο που στην παρούσα συγκυρία, η πραγματικότητα υπερβαίνει όχι μόνο τις δικές μας ευθύνες, αλλά στερεί και το τεκμήριο «αθωότητας» ή έστω αστοχίας επιλογών και χειρισμών.

-       Όταν ο πρωθυπουργός δηλώνει υπερήφανος για το έργο μιας κυβέρνησης που όχι μόνο απέτυχε στις στρατηγικές επιλογές της –ποιος δεν θυμάται το περίφημο πιστόλι της πρόσκλησης του ΔΝΤ που θα εκβίαζε τους εταίρους μας και τελικά εκπυρσοκρότησε πάνω μας-, αλλά δεν εφάρμοσε και τα μέτρα που δεσμεύθηκε στο μνημόνιο Ι. Και με τη γνωστή μεσοβέζικη μικροπολιτική του «εξαγγέλλω ,ψηφίζω αλλά δεν πράττω για να μη χάσω την πελατεία μου, έχασε κάθε τεκμήριο φερεγγυότητας

-       Όταν ο πρωθυπουργός δηλώνει υπερήφανος για την επιβολή μιας οικονομικής πολιτικής που με τον εύκολο τρόπο  της περικοπής μισθών και καθαρού εισοδήματος, με τη συνεχή επιβολή ολοένα και απεχθέστερων μέτρων όπως η χθεσινή καινούργια επιβολή εισφοράς μέσω της ΔΕΗ για να δείξει αριθμητική αποτελεσματικότητα, κατάφερε να βάλει τα θεμέλια όχι μόνο για την επερχόμενη διάλυση του  κοινωνικού ιστού της χώρας αλλά και για τη μετατροπή της πάλε ποτέ κραταιάς μεσαίας τάξης  σε τάξη νεόπτωχων.

-       Όταν ο πρωθυπουργός δηλώνει υπερήφανος που προσφέρει το νέο μεγάλο όραμα για την ελληνική κοινωνία του να υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια παραβιάζοντας το ίδιο το σύνταγμα που  στο Άρθρο 22 αναφέρει πως   .“Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία    συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού. Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας”

-       Όταν ο πρωθυπουργός δηλώνει περήφανος για το ότι επί των ημερών του η Ελλάδα  βρίσκεται στα πρόθυρα μιας δεύτερης μεγάλης μετανάστευσης του παραγωγικότερου δυναμικού της ενώ οι εικόνες ανθρώπων να ψάχνουν τροφή στα σκουπίδια και η πληθώρα των νεόπτωχων αστέγων αποτελούν πλέον μια συνηθισμένη εικόνα στο κέντρο της Αθήνας.

-       Όταν ο πρωθυπουργός δηλώνει περήφανος που η παρουσία του στη ΔΕΘ θύμισε συνάντηση της G8  μετατρέποντας τη Θεσσαλονίκη σε μια νεκρή αστυνομοκρατούμενη πόλη που ούτε η χούντα δεν τόλμησε να φτάσει αυτό το μέγεθος πρόληψης και καταστολής και που επί των ημερών του η αστυνομική βία  και αυθαιρεσία έγινε συνώνυμο  της απάντησης σε όποιον τολμά να αντιδράσει.

-       Όταν ο πρωθυπουργός δηλώνει περήφανος μια μέρα πριν την έναρξη μιας σχολικής χρονιάς χωρίς βιβλία και μιας πανεπιστημιακής χωρίς ανοιχτές σχολές της στιγμή που αν υπάρχει η μοναδική επένδυση που μακροπρόθεσμα θα μας βγάλει από την κρίση αυτή δεν είναι άλλη από την παιδεία.

-      Και τέλος, και παρότι  ο κατάλογος των έργων για τα οποία ο πρωθυπουργός μπορεί να αισθάνεται περήφανος είναι μακροσκελής, όταν ο πρωθυπουργός αισθάνεται υπερήφανος για το γεγονός πως ηγείται ενός σχήματος που κατάφερε να εξανεμίσει το όνειρο και την ελπίδα ενός λαού που φοβάται το πώς θα τον βρει η επόμενη μέρα, τότε οι ευθύνες δεν μπορούν να επιμεριστούν.

   Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως  κι εμείς έχουμε ευθύνες για την ανοχή και δημιουργία ενός πολιτικού συστήματος που η ασυνέπεια προεκλογικών εξαγγελιών με πράξεις και αποτελέσματα αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης μας από όποιον αναλαμβάνει την εξουσία. Μόνο που η ασυνέπεια και οι τακτικές της σημερινής κυβέρνησης δεν ξεπέρασαν απλά τα εσκαμμένα αλλά παραβιάζουν κάθε έννοια νομιμότητας. Αν για όλα αυτά ο πρωθυπουργός αισθάνεται υπερηφάνεια για το έργο της διακυβέρνησης επί των ημερών του, ας καταλάβει πως εκτός από τους στενούς του συνεργάτες και τον στενό κομματικό του πυρήνα, οι υπόλοιποι αισθανόμαστε τουλάχιστον αηδία και αποτελεί τη μέγιστη ύβρη. Και εν κατακλείδι επειδή το κράτος το αποτελούμε εμείς, η χρεοκοπία της χώρας γίνεται εντελώς αδιάφορη υπόθεση όταν η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της φτάσει σε σημείο να πτωχεύσει προσωπικά. Δυστυχώς είμαστε πλέον πολύ κοντά στην προσωπική μας πτώχευση και καθόλου υπερήφανοι για αυτούς που μας οδηγούν εκεί..