Τηλεοπτική Δημοκρατία και αγανάκτηση. Γιατί άραγε;

   Και εκεί που όλα πήγαιναν καλά, ήρθε ξαφνικά ένα ντέρμπυ να ταράξει την κοινωνική ησυχία του τηλε-βασιλείου.  Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας πήρε θέση όπως ασφαλώς και αρμόζει σε τόσο κρίσιμες για τον τόπο περιστάσεις, στην ΕΡΤ διατάχτηκε ΕΔΕ και θα πέσουν αργά ή γρήγορα «κεφάλια» για αυτή την αισχρή παρασπονδία που διατάραξε την αντικειμενικότητα του ειδησεογραφικού κρατικού καναλιού, και η αστυνομία θα δείξει ανοχή στις δικαιολογημένες αντιδράσεις βίας των αγανακτισμένων οπαδών που πρέπει να ξεσπάσουν για το κακό που συνέβη και διατάραξε τον κοινωνικό ιστό της χώρας.Κι αν τα πράγματα δεν ηρεμήσουν ενδεχομένως να χρειαστεί και ένα διάγγελμα του πρωθυπουργού ή η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών για να βρεθεί μια λύση. Η παραδοσιακή συνταγή του άρτου και των θεαμάτων δοκιμάζεται σκληρά. Όχι φυσικά για το πρόβλημα της έλλειψης άρτου. Δεν είναι ώρα για λαϊκισμούς.  Είναι η ώρα να αντιμετωπιστεί το ότι τα θεάματα μεταφέρονται σε ατμόσφαιρα Κολοσσαίου και ο λαός αγανάκτησε.

   Όχι γιατί το εισόδημα του έχει υποστεί συρρίκνωση που δεν  φτάνει πλέον να καλύψει τις άμεσες ανάγκες ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού. Ξέρει καλά πως μαζί τα φάγαμε όπως είπε και ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και τώρα απλά όσοι δεν έκαναν καλό κουμάντο δυσκολεύονται αλλά ας πρόσεχαν. Θα βγούν σοφότεροι από την κρίση.

   Όχι γιατί η εργασιακή ανασφάλεια και η ανεργία έχουν χτυπήσει την πόρτα της κάθε οικογένειας ακόμα και των μέχρι πρόσφατα ασφαλών μεσαίων στρωμάτων. Ξέρει πως πλέον χρειαζόμαστε ευέλικτες μορφές εργασίας για να γίνουμε ανταγωνιστικοί και οι μόνοι που αντιδρούν είναι οι βολεμένες συντεχνίες που αρνούνται να εκσυγχρονιστούν γιατί θα χάσουν τα υπέρογκα κέρδη των εργαζομένων τους. Εξάλλου η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ που εκφράζουν τον κόσμο έχουν καταλάβει την κρισιμότητα των καταστάσεων.

   Όχι γιατί πίστεψε –λανθασμένα εκ του αποτελέσματος- πως τα χρήματα που πλήρωνε στο κράτος μπήκαν σε τσέπες ημετέρων του διπολικού κυβερνητικού μας συστήματος. Η χώρα έχει θεσμούς και τόσο η δικαιοσύνη όσο και η Βουλή που νομοθετεί,  ψηφίζει και ελέγχει απεφάνθησαν πως δεν συντρέχει λόγος τιμωρίας υπευθύνων. Κι αν για κάποιους υπάρχουν ενδείξεις αυτές παραγράφηκαν από το νόμο που είναι υπεράνω  των πάντων όπως αρμόζει στις Δημοκρατίες.

   Όχι γιατί έννοιες όπως παιδεία, πολιτισμός και περιβάλλον δεν υπάρχουν πλέον όχι μόνο στην κρατική χρηματοδότηση αλλά ούτε καν ως επί μέρους ζητήματα έστω και ακαδημαϊκής συζήτησης.  Ο λαός γνωρίζει πως οι πανεπιστημιακοί έχουν βαλθεί να αμφισβητήσουν τόσο την παλιγγενεσία όσο και τον αντρισμό των  ηρώων του έθνους και τους θέλουν Cisse-δες με φούστες. Γνωρίζει πως πολιτισμός υπάρχει έμφυτος στο DNA του από αρχαιοτάτων χρόνων όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια. Γνωρίζει επίσης πως η οικολογία είναι μια έννοια που δεν συνάδει με την ανάπτυξη. Όταν τα φουγάρα δεν καπνίζουν όπως λέει και ο σοφός της Βουλής αρχηγός του Λάος ή Λαός, και όταν πρέπει να αξιοποιήσουμε την επικράτεια, το περιβάλλον μπορεί να περιμένει για μετά την ανάπτυξη.

   Όχι τέλος για έλλειμμα Δημοκρατίας , για αυτό που λένε οι εξτρεμιστές του συστήματος που ζουν για την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης. Ο λαός έχει εκλεγμένη Κυβέρνηση και αντιπολίτευση που την ελέγχει.  Το ότι ο πρωθυπουργός συναποφασίζει με τον υπουργό οικονομικών και τα υπόλοιπα μέλη αγνοούν  δεν αποτελεί έλλειμμα. Μπορούν να ενημερωθούν είτε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο μεταμεσονύχτια, είτε από τα Media που ως γνωστών αποτελούν κατάκτηση της Δημοκρατίας και είναι η 4^η εξουσία. Το ότι ο υπουργός επίσης μπορεί να επικαιροποιεί μνημόνια και συμβάσεις χωρίς προηγουμένως κύρωση ή συζήτηση στη Βουλή είναι μέσα στις αρμοδιότητες του και το προβλέπει και το σύνταγμα όπως εξήγησαν οι συνταγματολόγοι του κυβερνώντος κόμματος. Εξάλλου τα υπόλοιπα κόμματα που εκφράζουν και αυτά το λαό θα μπορούσαν να ζητήσουν εκλογές ή να ασκήσουν πρόταση μομφής. Αλλά οι εκλογές ελλοχεύουν κινδύνους αποσταθεροποίησης και ως γνωστών οι λαοί είναι ανώριμοι να αποφασίζουν για τις τύχες τους και το ξέρουν και οι ίδιοι.

   Ο λαός αγανάκτησε γιατί το χόμπι των επιχειρηματιών που ως γνωστόν δίνουν δουλειά στον κόσμο, δεν παίζετε με ίσους όρους για αυτό και αποτελεί το φλέγον ζήτημα της επικαιρότητας.  Και η αγανάκτηση είναι επικίνδυνη γιατί όπως τα MEDIA μας πληροφόρησαν, ο λαός είναι πιεσμένος. Από τι άραγε?