Συνταξιούχοι βουλευτές και αγανάκτηση. Μήπως έχουμε και εμείς ευθύνες ;

 Και ξαφνικά σύσσωμο το έθνος αγανάκτησε. Οι συνταξιούχοι βουλευτές διεκδικούν αναδρομικά δεκάδες εκατομμύρια ευρώ μη σκεπτόμενοι την κρίση και  το έθνος που υποφέρει. Αγανάκτησε η κυβέρνηση, αγανάκτησε η αντιπολίτευση, αγανάκτησαν σύσσωμοι οι εν ενεργεία βουλευτές.  Αγανάκτησαν δηλαδή με τους μέντορες τους, με αυτούς από τους οποίους πήραν το χρίσμα και την κομματική τους πελατεία δηλώνοντας συνεχιστές, με αυτούς που στα πλαίσια της οικογενειοκρατίας που διέπει τη δημοκρατία μας είναι πατεράδες ή θείοι τους, με αυτούς που η φωτογραφία τους κοσμεί τα πολιτικά τους γραφεία, με αυτούς που σε κάθε ευκαιρία εξάρουν το ήθος και την προσφορά τους.

    Αγανακτήσαμε και όλοι εμείς για το θράσος τους να βάζουν το προσωπικό οικονομικό τους συμφέρον πάνω από το συλλογικό στη μαύρη περίοδο που περνάει η χώρα. Αγανάκτηση πέρα για πέρα δίκαιη αν εξετάσουμε την αξίωση τους ως μεμονωμένο περιστατικό. Είναι όμως έτσι ; Είναι η πρώτη φορά που οι εκπρόσωποι μας –και δεν έχει σημασία αν είναι πρώην ή νυν- λειτουργούν συντεχνιακά αδιαφορώντας για το κοινό αίσθημα ;

    Μήπως αυτή η αγανάκτηση θα πρέπει να μας οδηγήσει στην αυτοκριτική και αυτή με τη σειρά της στην αγανάκτηση με τον ίδιο μας τον εαυτό ; Οι πρώην βουλευτές δεν είναι μια ομάδα εργαζομένων. Είναι αυτοί που εμείς εκλέγαμε και επιλέγαμε να μας κυβερνήσουν και να μας εκπροσωπούν όλα αυτά τα χρόνια. Αυτοί που εμείς χειροκροτούσαμε στις πλατείες και τις συγκεντρώσεις. Αυτοί που εμείς «αθωώναμε» με την ψήφο μας σε εποχές πόλωσης όταν ακουγόταν ότι είναι μπλεγμένοι σε σκάνδαλα και τους ονομάζαμε αγωνιστές. Είναι οι ίδιοι που ψηφίζαμε για το ρουσφέτι άρα και την παράκαμψη της αξιοκρατίας και της νομιμότητας εις βάρος κάποιων που δεν εκλέχτηκαν ποτέ γιατί δεν θα μας το έκαναν.   Είναι όλοι αυτοί που διαχρονικά μέσω της πολιτικής έκαναν περιουσίες κατασπαταλώντας και βουλιάζοντας την Ελλάδα. Μόνο που όλους αυτούς εμείς του επιλέγαμε με τα σαθρά πολιτικά μας κριτήρια. Εμείς τους διαπαιδαγωγήσαμε  έτσι ώστε να πράττουν θεωρώντας μας  «λαουτζίκο» που δεν αντιδρά σε ότι και αν συμβαίνει.  Είναι οι τραγικές επιλογές μας ως εκλογικό σώμα που δεν λειτούργησαν ποτέ για το καλό του συνόλου αλλά πάντα με στενά κομματικά άρα και προσωπικά κριτήρια.

    Μαζί λοιπόν με την σωστή και επιβεβλημένη αγανάκτηση μας με αυτούς που έπραξαν όπως έπρατταν πάντα,  ας  πάρουμε ως αφορμή το τελευταίο τους έργο και ας αγανακτήσουμε και με τους  εαυτούς μας. Γιατί αν δεν το κάνουμε, αν δεν αλλάξουμε επιτέλους τα κριτήρια επιλογής μας και συνεχίσουμε την «παραγωγή» επαγγελματιών πολιτικών που χαρακτηρίζει η προσωπική και συντεχνιακή ιδιοτέλεια τότε απλά καλά μας κάνουν…