Κι όμως, το κοινωνικό μας χρέος δεν είναι η ατομική ευθύνη αλλά το να μην αποδεχτούμε μέσω της συνήθειας ή του φόβου πως αυτό που ζούμε σήμερα είναι κανονικότητα. Από τις πρώιμες κοινωνίες έως σήμερα η ανθρώπινη συνύπαρξη βασίστηκε στον άξονα δικαιώματα-υποχρεώσεις. Τους κανόνες, τους επέβαλε η εκάστοτε ελίτ, ρωμαλέα ή ηλικιακή στην αρχή, θρησκευτική μετά, πολιτειακή σήμερα, με γνώμονα την εύρυθμη λειτουργία της κοινότητας αλλά και την διατήρηση της ως εξουσία. Η πρόοδος της ανθρωπότητας δεν ήταν αποτέλεσμα της πατριαρχικής επιβολής των υποχρεώσεων αλλά αντίθετα της επέκτασης των δικαιωμάτων. Όσο οι κανόνες/υποχρεώσεις γινόντουσαν κτήμα των μαζών και η ατομική ευθύνη ήταν αποτέλεσμα στάσης υπέρ του συνόλου και όχι φόβητρου κυρώσεων, τόσο το δικαίωμα στην ελευθερία μεγάλωνε, κατά κανόνα όχι αναίμακτα αλλά εν τέλει νομοτελειακά. Καταφέραμε με τα χρόνια να θεσπίσουμε τον κανόνα πως η εκάστοτε πολιτική εξουσία πράττει και ελέγχεται, δεν ελέγχει. Σήμερα που οι συνθήκες –και όχι οι κυβερνήσεις- μας επέβαλαν τον αυτοπεριορισμό ως αυτονόητη υποχρέωση για τη ζωή του συνόλου, έχουμε χρέος απέναντι στους εαυτούς μας, τα παιδιά μας και την ίδια τη γραμμική εξέλιξη να διαφυλάξουμε τα δικαιώματα μας ως άτομα και ως σύνολο. Η πανδημία όπως και όλες οι αντίστοιχες στο παρελθόν θα φύγει και θα ξανάρθει. Αυτό που δεν πρέπει να μείνει είναι η αποδοχή μιας κατάστασης που δεν είναι συμβατή με το ανθρώπινο ελεύθερο πνεύμα. Δεν θα είναι εύκολο. Ιστορικά οι εξουσίες ρέπουν προς τον αυταρχισμό και ψάχνουν την κατάλληλη ευκαιρία. Ήδη η ατομική ευθύνη μεταφράζεται ως υποχρέωση απέναντι σε μια -ψευδή για το σύνολο- κοινωνική ανευθυνότητα που «χρειάζεται» περιστολή. Ήδη μας προετοιμάζουν για ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» την επόμενη μέρα που «τίποτα δεν θα είναι όπως πριν» . Δεν θα είναι. Μόνο που το αν το πρόσημο είναι θετικό ή αρνητικό είναι στο χέρι μας και στο κατά πόσο νιώθουμε ή όχι συμβατοί με τη σημερινή «κανονικότητα». Με το κατά πόσο τελικά είμαστε διατεθειμένοι να συνεχίσουμε την πρόοδο ή να κάνουμε βουτιά στην Ιστορία με κρότο…
7 Απριλίου 2020
Κοινωνικό Χρέος: Ατομική ευθύνη ή άρνηση της εικονικής «κανονικότητας»;
Κι όμως, το κοινωνικό μας χρέος δεν είναι η ατομική ευθύνη αλλά το να μην αποδεχτούμε μέσω της συνήθειας ή του φόβου πως αυτό που ζούμε σήμερα είναι κανονικότητα. Από τις πρώιμες κοινωνίες έως σήμερα η ανθρώπινη συνύπαρξη βασίστηκε στον άξονα δικαιώματα-υποχρεώσεις. Τους κανόνες, τους επέβαλε η εκάστοτε ελίτ, ρωμαλέα ή ηλικιακή στην αρχή, θρησκευτική μετά, πολιτειακή σήμερα, με γνώμονα την εύρυθμη λειτουργία της κοινότητας αλλά και την διατήρηση της ως εξουσία. Η πρόοδος της ανθρωπότητας δεν ήταν αποτέλεσμα της πατριαρχικής επιβολής των υποχρεώσεων αλλά αντίθετα της επέκτασης των δικαιωμάτων. Όσο οι κανόνες/υποχρεώσεις γινόντουσαν κτήμα των μαζών και η ατομική ευθύνη ήταν αποτέλεσμα στάσης υπέρ του συνόλου και όχι φόβητρου κυρώσεων, τόσο το δικαίωμα στην ελευθερία μεγάλωνε, κατά κανόνα όχι αναίμακτα αλλά εν τέλει νομοτελειακά. Καταφέραμε με τα χρόνια να θεσπίσουμε τον κανόνα πως η εκάστοτε πολιτική εξουσία πράττει και ελέγχεται, δεν ελέγχει. Σήμερα που οι συνθήκες –και όχι οι κυβερνήσεις- μας επέβαλαν τον αυτοπεριορισμό ως αυτονόητη υποχρέωση για τη ζωή του συνόλου, έχουμε χρέος απέναντι στους εαυτούς μας, τα παιδιά μας και την ίδια τη γραμμική εξέλιξη να διαφυλάξουμε τα δικαιώματα μας ως άτομα και ως σύνολο. Η πανδημία όπως και όλες οι αντίστοιχες στο παρελθόν θα φύγει και θα ξανάρθει. Αυτό που δεν πρέπει να μείνει είναι η αποδοχή μιας κατάστασης που δεν είναι συμβατή με το ανθρώπινο ελεύθερο πνεύμα. Δεν θα είναι εύκολο. Ιστορικά οι εξουσίες ρέπουν προς τον αυταρχισμό και ψάχνουν την κατάλληλη ευκαιρία. Ήδη η ατομική ευθύνη μεταφράζεται ως υποχρέωση απέναντι σε μια -ψευδή για το σύνολο- κοινωνική ανευθυνότητα που «χρειάζεται» περιστολή. Ήδη μας προετοιμάζουν για ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» την επόμενη μέρα που «τίποτα δεν θα είναι όπως πριν» . Δεν θα είναι. Μόνο που το αν το πρόσημο είναι θετικό ή αρνητικό είναι στο χέρι μας και στο κατά πόσο νιώθουμε ή όχι συμβατοί με τη σημερινή «κανονικότητα». Με το κατά πόσο τελικά είμαστε διατεθειμένοι να συνεχίσουμε την πρόοδο ή να κάνουμε βουτιά στην Ιστορία με κρότο…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
ΔΑΝΕΙΑ ΜΕ ΤΟ LIGHTSTREAM ©
Η καλύτερη εταιρεία δανείων LIGHTSTREAM είναι εδώ για να σας χορηγήσει το δάνειο που αναζητούσατε χωρίς άγχος ή πολύ χαρτί χωρίς κρυφές πληρωμές. Έχετε προβληματιστεί για το πού να πάρετε δάνειο; απορρίφθηκε από τις τράπεζες λόγω της χαμηλής πιστωτικής βαθμολογίας σας; ή ανησυχείτε για τον online δανεισμό.
Μην ανησυχείτε άλλο γιατί η LIGHTSTREAM LOANS θα σας χορηγήσει δάνειο με επιτόκιο έως 3%. Επικοινωνήστε μαζί μας (lightstreamloansinc@gmail.com).
Οι υπηρεσίες μας περιλαμβάνουν. Δάνεια επιχειρήσεων, Δάνεια αυτοκινήτων, Στεγαστικά δάνεια, Φοιτητικά δάνεια, πραγματική χρηματοδότηση, επενδυτής ακινήτων, δάνεια κατασκευών, στεγαστικά δάνεια. Καταναλωτικά δάνεια, δάνεια FHA, προσωπικά δάνεια, δάνεια αυτοκινήτων κ.λπ.
Το LIGHTSTREAM προσφέρει δάνεια χωρίς κρυφές πληρωμές από 1.000 έως 20.000.000 EUR / USD / POUNDS για διάρκεια 1 έως 20 ετών. Είμαστε στη διάθεσή σας όλες τις ώρες της ημέρας. Οι μέθοδοί μας είναι απλές και σύντομες, πράγμα που σημαίνει ότι μπορείτε να υποβάλετε αίτηση και να λάβετε δάνειο εντός 24 ωρών.
Μην διστάσετε, μην αφήσετε αυτό το οικονομικό βάρος να σας πνίξει. Μην αφήσετε τη χρηματοδότηση να σταματήσει αυτήν την επιχείρηση, να σας στερήσει αυτό το μηχάνημα, ένα νέο αυτοκίνητο ή ένα νέο σπίτι.
Επικοινωνήστε μαζί μας σήμερα στις επίσημες διευθύνσεις email μας
Email 1: (lightstreamloansinc@gmail.com)
Email 2: (lightstreaminc@zohomail.com)
LIGHTSTREAM ©
Δημοσίευση σχολίου