Ο αρτιότερος ορισμός της Ευρώπης που έχει διατυπωθεί δεν είναι άλλος από αυτόν της κοινής βιβλιοθήκης. Από τον Αριστοτέλη ως τον Καντ, από τον Όμηρο ως το Σαίξπηρ, από το Φειδία ως τον Γκαουντί, από τον Πλίνιο ως το Ντιντερό, μέσα από εκατοντάδες τεράστιες προσωπικότητες που απαρτίζουν αυτή την κοινή βιβλιοθήκη και χάραξαν την ιστορία του δυτικού πολιτισμού, Ευρώπη σημαίνει ο καρπός ή το φαντασιακό πολιτικό και πολιτισμικό μόρφωμα ως αποτέλεσμα των διανοητών της.
Ορθολογισμός, Δημοκρατία, Ισονομία, Αυτοδιάθεση, Ανεξιθρησκία, Ανθρώπινα δικαιώματα, Σεβασμός στην ιδιαιτερότητα, Κοινωνικό κράτος, Ανθρωπισμός, τόσοι και τόσοι όροι και θεωρίες που είτε γεννήθηκαν είτε αναπτύχθηκαν στον Ευρωπαϊκό χώρο και αποτέλεσαν το υπόβαθρο για τη δημιουργία μιας κοινωνίας που τα πολιτισμικά αυτονόητα θα κατάφερναν να υπερνικήσουν την ανθρώπινη ματαιοδοξία και τα αρχέγονα ένστικτα επιβολής του δυνατότερου. Μια κοινωνία που ουδέποτε φυσικά «δημιουργήθηκε» μιας και είχαν να αντιταχθούν σε άλλες θεωρίες που επίσης γεννήθηκαν στην Ευρώπη. Εθνικισμός, Ναζισμός, Φασισμός, ανεφάρμοστος και κατ όνομα Κομμουνισμός, πρακτικές και είδη διακυβέρνησης που καπηλεύτηκαν, απομόνωσαν και εκμεταλλεύτηκαν θεωρίες χρησιμοποιώντας τες ως περίβλημα για τη νομιμοποίηση και την επιβολή τους. Η επιστροφή στην παράδοση του Herder μεταφράστηκε σε θεμελίωση της εθνικιστικής θεωρίας, ο Μαρξ ως η απόλυτη αλήθεια για τη δημιουργία της αταξικής κοινωνίας κ.ο.κ.
Ο 20ος αιώνας σφραγίστηκε από δύο παγκόσμιους πολέμους και χαρακτηρίστηκε από το χωρισμό του κόσμου σε δύο στρατόπεδα και κοσμοθεωρίες. Τα ερείπια του πολέμου και η αντιμετώπιση της φρικιαστικής πραγματικότητας για την ανθρώπινη φύση αποτέλεσαν την αφετηρία για την αναθεώρηση προς την πρόοδο των αξιών. Η νίκη των ευρωπαϊκών δυνάμεων ενάντια στο Ναζισμό δεν ήταν απλά μια γεωστρατηγική νίκη και μοιρασιά, αλλά το έναυσμα για τη στροφή στις ανθρωπιστικές αξίες και τα ιδεολογήματα της προόδου.
Μέχρι την πτώση του «υπαρκτού Σοσιαλισμού», του μορφώματος που καπηλεύτηκε τη σοσιαλιστική θεωρία, η Ευρώπη μπορεί να βρισκόταν υπό το φόβο μιας νέας πολεμικής σύγκρουσης ασφυκτιώντας στο μέσο των δύο Υπερδυνάμεων, κατάφερε όμως να προβάλει την πολιτισμική της ιδιαιτερότητα. Ένας αιώνας ζυμώσεων, ιδεολογιών και αίματος που έμοιαζε να κλείνει με μια μεγαλύτερη ελπίδα για την ανθρωπότητα και την νέα αναγέννηση της. Ο πόλεμος των δύο κόσμων είχε τελειώσει.
Η ελπίδα όχι μόνο διαψεύστηκε γρήγορα αλλά η οικονομική ευμάρεια της Δύσης και των μελών που απαρτίζουν το λεγόμενο δυτικό πολιτισμό -που αυξήθηκε με ιλιγγιώδη ρυθμό την τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα μέχρι και την αυγή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008- θεοποίησε τη δύναμη του χρήματος Ο ανθρωπισμός, η ισότητα, η αυτοδιάθεση των λαών, η συλλογικότητα, έδωσαν τη θέση τους σήμερα στην φιλοσοφία της μονεταριστικής αντίληψης της παγκόσμιας οικονομίας, των αριθμών του χρήματος απέναντι στον αριθμό των ανθρώπων και τη χλευαστική ειρωνεία απέναντι στις ανθρώπινες ζωές. Οι σύγχρονοι φιλόσοφοι είναι οι μέντορες των αποφοίτων του Harvard, του LSE και των αντίστοιχων ιδρυμάτων αποθέωσης της αριθμολογίας και ανθρώπινης απαξίωσης που αποτελούν σήμερα τη Μέκκα του παγκοσμιοποιημένου πολιτισμού μας.
Η Ευρώπη της αυτοδιάθεσης των λαών μετεβλήθη στην Ευρώπη που παρεμβαίνει στην αρχή της δημοκρατίας που είναι η λαϊκή ετυμηγορία των λαών που την απαρτίζουν. Τόσο οι ελληνικές προηγούμενες εκλογές αλλά κυρίως η άμεση και ωμή παρέμβαση με θεσμικές δηλώσεις* στην Ιταλία υπό το φόβο επανόδου του Μπερλουσκόνι, -μέχρι πρότινος εταίρου και συνομιλητή των ίδιων ανθρώπων, κατά τη γνώμη μου μεγάλου πολιτικού απατεώνα, αλλά αυτό είναι κάτι που θα κρίνει ο Ιταλικός λαός- δείχνει το γκρίζο τοπίο που πλανάται πλέον στον ουρανό μιας Ευρώπης που αυτοαναιρείται.. Τοπίο που με τη σημερινή οικονομική πραγματικότητα γίνεται ακόμα πιο γκρίζο και φέρνει την άνοδο μαύρων φαντασμάτων του παρελθόντος που από νεκρά επιχειρούν να αποτελέσουν την απάντηση στη γκρίζα πραγματικότητα. Ο νεοφασισμός κάνει παντού πλέον αισθητή την παρουσία του και εκμεταλλεύεται ότι στη γνώση, τη θέση της ιστορίας πήραν οι αριθμοί, τη θέση των Συνθηκών Ειρήνης πήρε η γνώση Συνθηκών τύπου Μάαστριχ, τη θέση της παιδείας πήρε η αρτιότερη εξειδίκευση διαχείρισης οικονομικών κεφαλαίων. Κι όταν τη θέση του γκρίζου διεκδικεί το μαύρο, ο ουρανός σκοτεινιάζει ακόμα περισσότερο. Και ο Ευρωπαϊκός ουρανός έχει σκοτεινιάσει επικίνδυνα ..
*«Όποιος κυβερνήσει την Ιταλία, ιδρυτικό μέλος της ΕΕ, πρέπει να ακολουθήσει αυτή την πορεία με την ίδια σοβαρότητα» Γεργκ Άσμουσεν
«Οι επόμενες εκλογές δεν πρέπει να λειτουργήσουν ως πρόσχημα για να αμφισβητηθεί η απόλυτη αναγκαιότητα των μέτρων λιτότητας. Η σχετική ηρεμία στις αγορές δεν σημαίνει ότι έχουμε εξέλθει από την κρίση» Ζοζέ Μπαρόζο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου