26 Σεπτεμβρίου 2012

Γιατί ΔΕΝ απεργώ..

   Σήμερα είναι η «μεγάλη» απεργία της ΓΣΕΕ της ΑΔΕΔΥ, και όλων των άλλων μικρότερων συνδικαλιστικών υποκαταστημάτων. Όσοι έχουν συνείδηση του τι συμβαίνει, όσοι δεν είναι εξαπατημένοι από το σύστημα, όσοι αγωνίζονται και για τους άλλους, όσοι ξέρουν από πεζοδρόμιο και έχουν λιώσει σόλες, όσοι ξέρουν πράγματα που παίζονται στις πλάτες του λαού, όσοι κοινώς κατά τη λαϊκή έκφραση δεν είναι πρόβατα, θα είναι εκεί.
   Εγώ που δεν θα είμαι στο δρόμο αυτομάτως στη συλλογική συνείδηση των απεργών ή καλύτερα των απεργολάγνων –επαγγελματιών και μη- απεμπολώ όλα τα χαρακτηριστικά των πολιτικά ψαγμένων. Παράλληλα, η παρουσία μου στη δουλειά μπορεί να μου χαρίσει και άλλα παράσημα εκτός από την ταύτιση με το συμπαθές πρόβατο. Φοβισμένος, οσφιοκάμπτης των αφεντικών, αντιδραστικός, συντηρητικός, παρτάκιας και άλλα πολλά αντίστοιχα. Παλιότερα θα χαρακτηριζόμουν και φασίστας από αρκετούς. Αύριο βέβαια οι φασίστες θα είναι και αυτοί στο αντιμνημονιακό κάλεσμα μιας και έχουν γίνει πρωτεργάτες στους αγώνες του δρόμου, οπότε μάλλον τη γλιτώνω.
Ίσως μάλιστα κερδίσω και τη συμπάθεια κάποιων μιας και η απεργοσπαστική μου πράξη μπορεί να είναι αποτέλεσμα της ύπνωσης μου από το σύστημα που με έχει κάνει να βλέπω το δέντρο και όχι το δάσος. Ύπνωση που καλά κρατεί από πρόπερσι στο μεγάλο ξεσηκωμό του λαού από τους καναπέδες που τόσο άλλαξε το πολιτικό τοπίο και μας έβγαλε από τα πολιτικά μας αδιέξοδα. Τότε που δεν ήμουν "αγανακτισμένος" για λόγους που έχω αναφέρει από αυτό εδώ το blog εδώ, και εδώ.
Σήμερα λοιπόν δεν απεργώ.
Δεν απεργώ γιατί πιστεύω πως στην κατάσταση που βρισκόμαστε ακόμα και μια μη παραγωγική μέρα είναι πολύ περισσότερο πολύτιμη από τον όγκο και τον παλμό των απεργών που δεν θα πάνε για καφέ ή θα κάτσουν σπίτι. Ακόμα και μια μέρα για ψυχαναλυτικούς λόγους και χάιδεμα αυτιών του λαού από τα ΜΜΕ κοστίζει πανάκριβα
Δεν απεργώ γιατί σήμερα ακόμα και μια μέρα χωρίς να λειτουργήσει ένας παιδικός σταθμός, ένα σχολείο, ένα νοσοκομείο, μπορεί να είναι δυσβάσταχτη οικονομικά στον αγώνα για την επιβίωση εκατοντάδων πλέον χιλιάδων συνανθρώπων μου.

Δεν απεργώ γιατί αρνούμαι να συμμετάσχω στο κάλεσμα. Ονειρεύομαι τη διάλυση των συνδικαλιστικών φορέων που κανείς δεν έχει εξυπηρετήσει το σύστημα καλύτερα από αυτούς και που στη δική μου κοσμοαντίληψη φέρουν τεράστιες ευθύνες για το σημείο που είμαστε.

Δεν απεργώ γιατί κουράστηκα από τις απεργίες του όχι και της άρνησης σε οποιαδήποτε αλλαγή μπορεί να αποβεί μοιραία για τα οφέλη του εκάστοτε εργασιακού μας μικρόκοσμου αλλά επωφελής για το σύνολο.

Δεν απεργώ γιατί επιτέλους θέλω να απεργήσω με αίτημα πρότασης και όχι με αίτημα άρνησης.

Δεν απεργώ γιατί βαρέθηκα να παραμυθιάζομαι πως θα με πάρουν σοβαρά με μια συλλογική απεργία όταν τις υπόλοιπες μέρες ζω στη ζούγκλα του ατομικισμού από τους ίδιους συναπεργούς συντρόφους..

Δεν απεργώ γιατί θα ήθελα το αίτημα προς την Κυβέρνηση να ήταν, αλλάξτε το κράτος και μην παίζετε το παιχνίδι των χαμένων κουκιών και του γλυψίματος και όχι το "κάτω τα χέρια απο τα κεκτημένο μας κράτος".

Δεν απεργώ γιατί οι εκλογές έγιναν πριν 3 μήνες και εμείς ο "ψαγμένος" λαός που ζει σε συνθήκες κρίσης εκλέξαμε την χειρότερη από πλευράς ατόμων καi προσωπικοτήτων Βουλή από καταβολής ίσως της ιστορίας μας.

Δεν απεργώ γιατί κουράστηκα να "απεργώ" κάθε μέρα πιστεύοντας στην ευθύνη που λέει ο Καστοριάδης ως: Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμαίικο, στον χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι, αναφερόμενος στην ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμαίικο;». Και επειδή κάθε μέρα βρίσκω απέναντι στις δικές μου απεργίες πολλούς από τους σημερινούς απεργούς , τους παραχωρώ τη μέρα. Εγώ θα συνεχίσω τις απεργίες μου από αύριο…

5 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Δεν είναι έτσι. Κανένας δεν πιστεύει ότι μία πορεία θα αλλάξει την πολιτική της κυβέρνησης. Απλά είναι μία οργανωμένη αντίδραση, μία ένδειξη του πώς ένα μέρος του κόσμου αντιδρά, μία πρώτη στάση.
Η παραγωγικότητα δε θα έρθει με τη μη απεργία. Η παραγωγικότητα είναι μια διαδικασία οικονομική, ενώ η απεργία μία στάση του πολίτη απέναντι στις πολιτικές φτωχοποίησης.
Θα απεργήσω γιατί δε θέλω αυτή την πολιτική. Και τούτο δεν είναι άρνηση, αλλά θετική συμμετοχική στάση. Άρνηση είναι να σκύβω το κεφάλι σε όποιον με βιάζει και να βλέπω μοιραία τη ζωή.

Με την αγωνιστική μου καλημέρα

Αντίλογος είπε...

Δείμο
Για σένα προσωπικά γνωρίζω και το γιατί και το θετικό της αντίδρασης σου. Μέχρι πρόσφατα θα ταυτιζόμουν απόλυτα με το σχόλιο σου. Σήμερα βλέπω τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά ίσως και από λόγους θυμικού αλλά σίγουρα με πλήρη γνώση της στάσης μου. Επομένως διαφωνούμε –σίγουρα όχι απόλυτα- αλλά και αυτό είναι κάτι θετικό. Αφ ενός δεν γίνεται να συμφωνούμε σε όλα, αφ ετέρου η διαφωνία θέσεων είναι για τα πιστεύω μου ένα βασικό συστατικό της δημοκρατίας.
Ανταποδίδω την καλημέρα!!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μα κάθε διαφωνία μπορεί να καταλήξει σε συμφωνία ή έστω σε γνώση της θέσης του άλλου (κι αυτό στην εποχή του φανατισμού είναι το μεγάλο κέρδος).

Γιάννα Νότη είπε...

Είμαι από αυτούς που απεργούσαν πάντα, έστω κι αν διαφωνούσα. Γιατί πίστευα στο συλλογικό όργανο και αγώνα. Είμαι εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και το 2006 στη μεγάλη απεργία μια από τις ελάχιστες νηπιαγωγούς του ν. Ιωαννίνων που απεργούσα πάνω από ένα μήνα συνεχώς...
Τον τελευταίο χρόνο δεν απεργώ για όλα αυτά που αναφέρεις και άλλα πολλά... Είμαι από αυτούς που θέλω να αλλάξουν όλα...
Και κυρίως οι συνδικαλιστές που τα ξεπούλησαν ...να πάνε επιτέλους για δουλειά κ να ασχολούνται με τον αγώνα στον ελεύθερο χρόνο τους... Και για να προλάβω τις τυχόν αντιδράσεις υπήρξα ενεργό μέρος του συν. κινήματος. Και με τις μικρές μου δυνάμεις στηλίτευσα την τακτική του κομματάρχη συνδικαλιστή, που το είχε το σπόρ ως κύρια εργασία... Και δυστυχώς το πάρτυ ακόμα συνεχίζεται...

Αντίλογος είπε...

Γιάννα,
Δεν έχω να απαντήσω σε κάτι από αυτά που είπες. Είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Και ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ακόμα και τώρα και μετά από τόσα όσα έχουν συμβεί, ναι το πάρτι συνεχίζεται..