Δ.Ε.Θ. ε και ;

   Το να ασχοληθεί κανείς σοβαρά με την ομιλία ή τη συνέντευξη τύπου του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, εκτός από άσκοπο είναι μάλλον εξοργιστικό..Η ΔΕΘ έχει πάψει εδώ και χρόνια να αποτελεί  σημείο επιχειρηματικής αναφοράς και έχει εξελιχθεί σε διήμερα φιέστας του εκάστοτε κυβερνητικού σχήματος  καθώς και στημένων τηλε-αναλύσεων ουτοπικών ευχολογίων  και  υποτιθέμενων παροχών. 

   Ποιος δε θυμάται εξάλλου την περσινή έκθεση; Τις δεσμεύσεις του σημερινού –και τότε ερχόμενου- πρωθυπουργού που ενώ γνώριζε την κατάσταση, διαβεβαίωνε για την άσκηση μιας πολιτικής που όχι μόνο δεν ακολούθησε, αλλά κινήθηκε στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση;  Ποιος δε θυμάται την τραγική φιγούρα του απερχόμενου τότε πρωθυπουργού που ενώ μετρούσε τις τελευταίες ώρες στην ηγεσία της πιο αποτυχημένης και ανίκανης μέχρι τότε κυβέρνησης  στην ιστορία του τόπου, δεσμευόταν πως θα ηγηθεί της αλλαγής στην αντιμετώπιση των δημοσιονομικών; Τίποτα δεν εμπόδισε κανέναν να λέει οποιαδήποτε ασυναρτησία (με την κυριολεκτική έννοια του όρου αν δούμε την πραγματικότητα), και κανένας δε πρόκειται ποτέ να λογοδοτήσει για αυτό.

   Ποιος ο λόγος λοιπόν να ασχοληθούμε σοβαρά με τις χθεσινές δηλώσεις του πρωθυπουργού, και ποιος ο λόγος επίσης να περιμένουμε να ακούσουμε τις θέσεις των υπολοίπων κομμάτων; Αλήθεια περιμένει κανείς να ακούσει σοβαρές προτάσεις και λύσεις ή να εμπνευστεί από το όραμα τους;  

   Ποίος λοιπόν είναι ο ουσιαστικός λόγος αυτής της κακόγουστης θεατρικής  παρωδίας όπως αυτή έχει εξελιχθεί, όταν ακόμα και οι κάτω από την παρουσία 4.500 αστυνομικών (οποία δημοκρατία…)  κινητοποιήσεις, από τη στιγμή που δεν είχαν επεισόδια και καταστροφές δεν κρίθηκαν άξιες περαιτέρω σχολιασμού -πλην απλής αναφοράς- από τα ΜΜΕ ;  

  Το ζήτημα δεν είναι η κατάργηση όπως από το πρωί αναφέρεται σε πολλές αναρτήσεις. Ο θεσμός της έκθεσης –όπως και όλων των παρεμφερών εκδηλώσεων-δεν είναι ποτέ δυνατόν να ευθύνεται για το σημερινό της χαρακτήρα. Απλά και αυτός καθρεφτίζει τη σημερινή φαιδρότητα των πολιτικών μας ταγών.  Όσο αυτοί θεωρούν πως μπορούν να μιλούν –αλλά κυρίως να πράττουν- χωρίς συνέπειες, όσο θεωρούν το εκλογικό σώμα ως πελατεία που μπορούν με σοβαροφάνεια να ποδηγετούν, και όσο εμείς δνε συνειδητοποιούμε πως η δύναμη είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ στα χέρια μας μιας και εμείς τους εκλέγουμε με την ψήφο μας, οι κακόγουστες φιέστες και κυρίως όμως οι θεσμοί θα παραμένουν σε αποσύνθεση και η κοινωνία σε κώμα. Αν εμείς με την ψήφο μας δεν δείξουμε πως είμαστε ενεργοί μα κυρίως σκεπτόμενοι, κανείς τους δεν πρόκειται να ταρακουνηθεί και θα συνεχίσουν να παίζουν αλώβητοι τα παιχνίδια εξουσίας και κομματικής επετηρίδας χλευάζοντας τον –όπως μας αποκαλούν- λαουτζίκο.

    Οι επερχόμενες εκλογές είναι για εμάς μια ευκαιρία για καινούργια αρχή. Να δηλώσουμε πως υπάρχουμε και δεν καταπίνουμε τα πάντα. Θα τη χάσουμε; Αν ναι είμαστε απλά άξιοι της μοίρας μας. Αν όχι όμως, αν περάσουμε τα δικά μας μηνύματα ίσως τελικά υπάρξει ελπίδα..