Ο σύγχρονος καιάδας μας . Ένα ακόμα μεσοδιάστημα της ιστορίας

Μελετώντας την ιστορία , αυτή τουλάχιστον που είναι γραμμένη και αφορά το λεγόμενο δυτικό κόσμο, όλοι οι ιστορικοί, οι μελετητές, οι συγγραφείς, τη χωρίζουν σε περιόδους. Όχι μόνο για τεχνικούς λόγους που έχουν να κάνουν με τη διευκόλυνση της έρευνας, αλλά και για λόγους που έχουν να κάνουν με την ιδεολογική και φιλοσοφική θεώρηση της κάθε περιόδου. Ανάμεσα σε αυτές τις περιόδους υπάρχουν μεγάλα μεσοδιαστήματα τα οποία αναφέρονται συνήθως -και ενταγμένα σε ένα χρονικό όριο- ως εποχές κρίσης, παρακμής, πτώσης βιοτικού επιπέδου, κλπ. χωρίς να γίνεται μνεία σε αυτές. Ακόμα και οι περίοδοι λοιμών και ασθενειών αποτελούν μια αναφορά αριθμών χωρίς να υπολογίζεται η «αξία» των ανθρώπων που έζησαν σε αυτές τις συνθήκες. Το μεσοδιάστημα χρησιμεύει για να έρθει το «νέο», το «καινούργιο» , η «νέα εποχή» χωρίς ασφαλώς αυτό το νέο να σημαίνει και καλύτερο. Ακόμα κι αν εκλάβουμε το «καινούργιο» σαν φυσική συνέχεια αυτό δε σημαίνει πως έρχεται αναίμακτα.. Ανέκαθεν εξάλλου στην ιστορία κάθε τι το νέο ερχόταν αφήνοντας πίσω του εκατόμβες αθώων θυμάτων ανάλογες πάντα με τον «πολιτισμό» και τα μέσα της εκάστοτε εποχής. Ο 20ος αιώνας σφραγίστηκε από δύο παγκόσμιους πολέμους και χαρακτηρίστηκε από το χωρισμό του κόσμου σε δύο στρατόπεδα και κοσμοθεωρίες. Ένας αιώνας ζυμώσεων, ιδεολογιών και αίματος που θεοποίησε τελικά τη δύναμη του χρήματος. Ο ανθρωπισμός, η ισότητα, η αυτοδιάθεση των λαών, η συλλογικότητα, έδωσαν τη θέση τους σήμερα στην φιλοσοφία της μονεταριστικής αντίληψης της παγκόσμιας οικονομίας, των αριθμών του χρήματος απέναντι στον αριθμό των ανθρώπων και τη χλευαστική ειρωνεία απέναντι στις ανθρώπινες ζωές. Οι σύγχρονοι φιλόσοφοι είναι οι μέντορες των αποφοίτων του Harvard, του LSE και των αντίστοιχων ιδρυμάτων αποθέωσης της αριθμολογίας και ανθρώπινης απαξίωσης που αποτελούν σήμερα τη Μέκκα του παγκοσμιοποιημένου πολιτισμού μας.
Τελικά μάλλον ζούμε κι εμείς στο μελλοντικό μεσοδιάστημα της ιστορίας .Αυτό στο οποίο ο αυριανός ιστορικός μας περιγράψει με μια απλή αναφορά σαν τα θύματα μιας περιόδου που ο άνθρωπος ξέφυγε από τον πυρήνα του που λέγεται ζωή και τα έβαλε με τη φύση του. Και επειδή η ιστορία ποτέ δεν έπαψε να επαναλαμβάνεται, η επερχόμενη τραγωδία θα είναι όπως πάντα ανάλογη των συνθηκών και των μέσων που ο άνθρωπος «διέθεσε» για τον σύγχρονο καιάδα του.