21 Απριλίου 2010

Κοινωνική Παιδεία. Σπέρνοντας ανέμους…

   Το σημαντικότερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα για την αντιμετώπιση της κρίσης, δεν είναι η εύρεση πόρων ή δανειοδότησης, αλλά η έλλειψη κοινωνικής παιδείας που μας χαρακτηρίζει από τη σύσταση του Ελληνικού κράτους. 
   Tα πρώτα χρόνια της ύπαρξης μας ως κρατική οντότητα μετά την απελευθέρωση, η παίδευση των πολιτών στη σχέση τους με το κράτος είχε να αντιμετωπίσει αφενός το ότι οπλοφορούσαν, και αφετέρου πως ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση μιας και είναι εντελώς διαφορετικό το να είσαι υποτελής σε μια αυτοκρατορία, από το να αποτελείς τον πυρήνα ενός κράτους. Η γερμανική αντιβασιλεία βρήκε τη λύση στο πρόβλημα δημιουργώντας τη βάση ενός γραφειοκρατικού κράτους που οι πολίτες συναλλάσσονται, διαπλέκονται και αντιδρούν, ενταγμένοι σε κομματικούς φορείς εξουσίας όχι λόγω ιδεολογικής θεώρησης μιας και η ταξική συνείδηση προϋποθέτει μια ευρύτερη παιδεία που απουσιάζει, αλλά με βάση τις διαπροσωπικές σχέσεις και ταπεινά συμφέροντα. Στη συνέχεια, παρά το ότι η χώρα πέρασε από πολέμους, πτωχεύσεις, & καταστροφές αλλά και περιόδους ανάπτυξης και ευμάρειας , παρά το ότι το πολίτευμα μεταβλήθηκε άλλοτε επώδυνα και άλλοτε ομαλά και παρά τις κοσμογονικές αλλαγές στον τρόπο ζωής τον περασμένο αιώνα, αυτή η σχέση ουδέποτε διαταράχθηκε. Απεναντίας το βόλεμα που προσέφερε τόσο στους έχοντας την εξουσία που μπορούσαν να εκμεταλλευτούν ψηφοθηρικά αυτή την κατάσταση, όσο και στον τρόπο που οι ίδιοι οι πολίτες κατάφερναν να παρακάμπτουν τις διαδικασίες και να λειτουργούν με γνώμονα πάντα το ατομικό από το συλλογικό συμφέρον, δημιούργησε τους σύγχρονους μύθους της φυλής μας. Ο έλληνας είναι ο «καταφερτζής», που θα τα βρει τη λύση, αυτός που δεν υποτάσσετε σε νόρμες και κανόνες, ο μποέμ, αυτός που δε θα «βγάλει το φίδι από την τρύπα», και με ότι άλλο χαρακτηρισμό έχουμε εφεύρει για να εξωραΐσουμε την ανοργανωσιά μας. 
   Παράλληλα όλες οι εξουσίες φρόντισαν να συνεχίσουν παίδευση των πολιτών προς τον ατομικισμό με την εφαρμογή πολιτικών προς αυτή την κατεύθυνση, χρησιμοποιώντας την εκπαίδευση, την αγορά εργασίας και τις συναλλαγές κράτους- πολίτη. 
   Η ευμάρεια και η οικονομική άνθηση αλλά όχι ανάπτυξη των περασμένων δεκαετιών ειδικότερα μετά την είσοδο μας στην τότε ΕΟΚ, όχι μόνο αντικατέστησε την έννοια του πολίτη με αυτήν του καταναλωτή, αλλά δημιούργησε και μια άτυπη συμφωνία ανάμεσα στις σχέσεις μας με το κράτος. Έγινε “αποδεκτό” το ότι το κράτος είναι αξίωμα να κλέβει άρα και οι πολίτες-καταναλωτές νομιμοποιούνται να πληρώνουν όσο λιγότερο το κράτος αποκρύπτοντας. Ο κανόνας αυτός νομιμοποιήθηκε χρησιμοποιώντας το πολυδαίδαλο και γεμάτο διατάξεις νομικό πλαίσιο με κρατικούς νόμους όπως η συνάφεια στους ελεύθερους επαγγελματίες, οι ρυθμίσεις της εισφοροδιαφυγής, οι παραγραφές, και τόσα άλλα παράθυρα που έκαναν τον πολίτη να αντιμετωπίζει το κράτος με τη λογική του μεσάζοντα και όχι ως το δημιουργό ανάπτυξης και κοινωφελών έργων. Φτάσαμε στο σημείο να πληρώνουμε τα κυβερνητικά έργα με υπερπολλαπλάσιο τίμημα από το κανονικό και να είμαστε ικανοποιημένοι ως πολίτες απλά γιατί έγιναν. 
   Σήμερα, που η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και που το βάρος της κρίσης για άλλη μια φορά θα πέσει στους πολίτες, η κυβέρνηση αλλά και όλοι οι εκφραστές του πολιτικού μας συστήματος προσπαθούν με συνεχή βομβαρδισμό από τα ΜΜΕ να αλλάξουν μια προαιώνια νοοτροπία με κάτι που όχι μόνο δεν υπάρχει στην πράξη για το σύνολο των πολιτών αλλά δεν έχει «διδαχθεί» και ποτέ. Απεναντίας έχει «μπολιαστεί» με ακριβώς το αντίθετο. Η παίδευση ενός λαού για να φέρει αποτελέσματα σε μια κοινωνία, πέρα από τους άμεσους τρόπους αλλαγής και τον παραδειγματισμό προς αυτήν την κατεύθυνση χρειάζεται και χρόνο. Και μπροστά στη λαίλαπα που έρχετε , όσο κι αν η προπαγάνδα παλέψει να αλλάξει τη νοοτροπία χρόνων, θα θερίσει τις θύελλες από τους ανέμους που έσπειρε..

5 σχόλια:

Unknown είπε...

Καλησπερα.
Μια καθως πρεπει αρχουσα ταξη πρεπει να διναται να χειραγωγει τους πληβειους της.
Καποτε λοιπον απογορευε ο Ηγεμονας-ο Αφεντης-ο Μοναρχης - ο Φεουδαρχης, την εκπαιδευση των ξωμαχων.
Επικινδυνο πραγμα η γνωση.
Ξεφυγαν καποιοι και παρεσηραν κι αλλους κι'αρχισε η φθορα για ν' ακολουθησει η πτωση των αφενταδων.
Αδηρητη συνεπεια χιλιαδων χρονων καποια νεα ταξη παιρνει την θεση αυτης που εξοβελισθηκε.!!!!
Πλεον επικινδυνη απο την προηγουμενη καθως με επιφαση ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ προσπαθει με εκμαυλισμο συνειδησεων να δημιουργησει τους δικους της Ηρακλειδεις.Γνωριζει πολυ καλα πως ο 'λογος' ειναι αυτος που γεννα την Αμφισβητηση και την γνωση. Οχι ομως οποιοσδηποτε λογος ,αλλα ο λογος που στηριζεται στην ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ.
Τι οφειλει λοιπον να κανει η Κρατουσα ταξη. Να απομακρινει τους νεους Ανθρωπους απο την Κλασικη Παιδεια ,στην οποια στηριχθηκε ο ΔΙΑΦΩΤΙΜΟΣ.
Και τουτο πρατει εδω και τριαντα χρονια τωρα. Η υποβαθμιση της κλασικης παιδειας ειναι σχεδον στοιχημα αξιοπρεπειας, με την ταυτοχρονη καταξιωση των τεχνικων επιστημων που θα προσφερουν νεα γραναζια στους μηχανισμους της αγορας.
Και το χειροτερο που σε κανει να νοιωθεις θυμο, στη χωρα που γεννηθηκε ο ΛΟΓΟΣ και η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ , εχει εξαφανισθει σχεδον απο τα Μηχανηστικα Εκπαιδευτικα Προγραμματα η αναφορα στις κλασικες και Ανθρωπιστικες σπουδες.ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ...........

anidifranco είπε...

Άλλη μια εμπεριστατωμένη ανάλυση του «χαρακτήρα» μας και των γιατί και πως φτάσαμε ως εδώ. Είμαι και εγώ της άποψης πως η αλλαγή αρχίζει από το άτομο, το οποίο όμως δύσκολα μπορεί να σταθεί εκτός συνόλου. Άρα και το σύνολο πρέπει να επιτρέψει την αλλαγή του ατόμου για να επιτευχθεί κάτι (το γνωστό έκανε η κότα το αυγό ή το αυγό την κότα). Δεν ξέρω αν το παραπάνω ανάγνωσμα αυτού του μπλοκ είναι απλά μία ακόμη ανάλυση ή ένα κάλεσμα για αλλαγές, πιο πολύ προς ανάλυση μου κάνει. Ποιος όμως είναι ο ρόλος της εκπαίδευσης σε όλα αυτά; Της κοινωνικής παιδείας; Είμαι απόφοιτη σχολής ανθρωπιστικών σπουδών. Δεν κατάφερα να ασκήσω το επάγγελμα που συνειδητά διάλεξα ούτε μια ώρα. Ο ρόλος μας λένε είναι να βοηθάμε τον πολίτη να σκέφτεται, να συνδέει το προσωπικό με το πολιτικό και το κοινωνικό σύνολο και να μαχόμαστε για τη λογική και την αλήθεια. Φυσικά, η χώρα, της οποίας τα ιδρύματα μας διδάσκουν όλα αυτά, δεν μας δίνει θέσεις εργασίας για να τα εφαρμόσουμε. Κάνουμε λοιπόν και εμείς ένα μπλοκ και μιλάμε στον αέρα, ξέροντας πως δεν αγγίζουμε τη ζωή και τη σκέψη κανενός. Ελπίζω απλά, μια και εδώ οι αναγνώστες είναι αρκετοί, να γίνεται και μια προσπάθεια ουσιαστικής παρακίνησης και όχι απλής ανάλυσης. Δυστυχώς, στους χαλεπούς αυτούς καιρούς η σκέψη είναι πολυτέλεια. Το μήνυμα θα πρέπει να είναι σαν γροθιά στο στομάχι για να έχει κάποιο (θετικό) αντίκτυπο. Καλή συνέχεια.

Αντίλογος είπε...

@ taspa
Για αυτό και σήμερα ζούμε την απόλυτη αριθμολαγνεία.Δεν μας ενδιαφέρει πουθενα το πως, το γιατί, το πίσω απ την κουρτίνα.Δεν χρειάζονται πολίτες που ψάχνουν.Μόνο ο παγερός αριθμός του αποτελέσματος.

@ antifranco
Δεν είναι θέμα ανάλυσης ή καλέσματος.To blog είναι προσωπικό.Σκέψεις και προσωπικές απόψεις εκφράζω στον αέρα όπως λές.Κατι σαν ψυχοθεραπεία..Μέσα απο εδώ όμως και γενικά μέσα απο τη blogosfaira όπως συνιθίζουν να λένε, πέρα απο τα χιλίαδες σκουπίδια που κυκλοφορούν, ανακάλυψα και ανακαλύπτω ανθρώπους που ανεξαρτήτως αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε, μέσω σχολίων ή ΜΑΙL ξανανακάλυψα το διάλογο για θέματα που θέλω να μιλήσω, που με προβληματίζουν,που με πνίγουν.Που όπως όλοι μας ψάχνω και εγώ να βρώ λιγο φώς.Δεν ξερω αν τα blogs μπορούν να δώσουν ενα μήνυμα σαν γροθιά στο στομάχι. Μπορούν όμως να δημιουργήσουν υγιείς μικρόκοσμους που ανταλλάσουν, αυτό που όπως λές και συμφωνώ απόλυτα είναι πολυτέλεια, σκέψεις. Και αυτό είναι για μένα πολύ σημαντικό. Θα υπερψηφίσω τα όσα γράφεις για τις ανθρωπιστικές σπουδές.Δεν θα μπορούσα να προσθέσω τίποτα παραπάνω..

anidifranco είπε...

Ο λόγος σου είναι καλά δομημένος και δείχνει πως από πίσω υπάρχει γνώση και συστηματική σκέψη, γι’ αυτό και σε προέτρεψα να επιζητάς την αλλαγή και την προτροπή. Απλά πιστεύω πως είναι εφικτό στην περίπτωση σου.
Πάντως με βρίσκεις σύμφωνη στα υπόλοιπα, εδώ μέσα, και γενικά στα μπλοκς, υπάρχει μια αίσθηση ελευθερίας του λόγου και ίσως –όχι πάντα- και μια ανταλλαγή απόψεων.

Αντίλογος είπε...

@ antifranco
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για την προτροπή.Απλά πιστεύω πως οι προτροπές πρέπει να είναι πάντα στον πρώτο πληθυντικό.Και για να σου πώ την αλήθεια σαν αναγνώστης ενός blog θα ήμουν -όπως και είμαι- πολύ φειδωλός και καχύποπτος σε ενα ανάγνωσμα που κάποιος άγνωστος με προτρέπει.Ζήτημα εποχής μάλλον..