Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα ; Είμαστε πλέον σίγουροι πως εννοούσαν το δεύτερο..

Αν θέλαμε να κάνουμε ένα παραλληλισμό της κυβερνητικής πολιτικής με το Θέατρο, το κυβερνητικό σενάριο αποτελεί μια κακογραμμένη τραγωδία χαμηλής ποιότητας κάποιου απαίδευτου τηλεοπτικού συγγραφέα. Τραγωδία ως προς την καθημερινότητα, μα κυρίως το αύριο των «ηρώων» που η προοπτική της ματαιότητας και της μιζέριας ξεπερνά τα ιστορικά παραδείγματα μιας και απουσιάζει η ελπίδα. Σε όλα τα τραγικά έργα του παρελθόντος η ελπίδα υπάρχει ανεξαρτήτως κατάληξης. Σήμερα απουσιάζει ακόμα και η προοπτική της.
Τα σκηνοθετικά στοιχεία αυτής της παράστασης μετατρέπουν το έργο από τραγικό σε φάρσα και μάλιστα κακόγουστη. Ο Πρωθυπουργός να δηλώνει περήφανος ως έλληνας της διασποράς παρομοιάζοντας τον εαυτό του με οικονομικό μετανάστη , ο υπουργός δικαιοσύνης να δηλώνει πως νιώθει συναισθηματικά δύσκολα για την πολιτική που δεν είναι Πασόκ, η πολιτική αγνόησης της Βουλής να ανάγεται σε δημοκρατική πράξη, και ο κύκλος της φαιδρότητας να μην έχει τελειωμό.
Στις Ευρωεκλογές του 2009 ο σημερινός πρωθυπουργός, αρχηγός τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς, ανεβάζοντας τους τόνους απέναντι στον «καταλληλότερο» τότε πρωθυπουργό, ανέφερε τη διλημματική φράση της Ρόζας Λούξεμπουργκ, Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα. Κανείς μας όμως δεν κατάλαβε τότε πως εννοούσε το δεύτερο...