30 Ιουνίου 2010

Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα ; Είμαστε πλέον σίγουροι πως εννοούσαν το δεύτερο..

Αν θέλαμε να κάνουμε ένα παραλληλισμό της κυβερνητικής πολιτικής με το Θέατρο, το κυβερνητικό σενάριο αποτελεί μια κακογραμμένη τραγωδία χαμηλής ποιότητας κάποιου απαίδευτου τηλεοπτικού συγγραφέα. Τραγωδία ως προς την καθημερινότητα, μα κυρίως το αύριο των «ηρώων» που η προοπτική της ματαιότητας και της μιζέριας ξεπερνά τα ιστορικά παραδείγματα μιας και απουσιάζει η ελπίδα. Σε όλα τα τραγικά έργα του παρελθόντος η ελπίδα υπάρχει ανεξαρτήτως κατάληξης. Σήμερα απουσιάζει ακόμα και η προοπτική της.
Τα σκηνοθετικά στοιχεία αυτής της παράστασης μετατρέπουν το έργο από τραγικό σε φάρσα και μάλιστα κακόγουστη. Ο Πρωθυπουργός να δηλώνει περήφανος ως έλληνας της διασποράς παρομοιάζοντας τον εαυτό του με οικονομικό μετανάστη , ο υπουργός δικαιοσύνης να δηλώνει πως νιώθει συναισθηματικά δύσκολα για την πολιτική που δεν είναι Πασόκ, η πολιτική αγνόησης της Βουλής να ανάγεται σε δημοκρατική πράξη, και ο κύκλος της φαιδρότητας να μην έχει τελειωμό.
Στις Ευρωεκλογές του 2009 ο σημερινός πρωθυπουργός, αρχηγός τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς, ανεβάζοντας τους τόνους απέναντι στον «καταλληλότερο» τότε πρωθυπουργό, ανέφερε τη διλημματική φράση της Ρόζας Λούξεμπουργκ, Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα. Κανείς μας όμως δεν κατάλαβε τότε πως εννοούσε το δεύτερο...

6 σχόλια:

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Φοβερό κακέκτυπο τραγωδίας, με τα μμε στον ρόλο του χορού.

anidifranco είπε...

Πολύ σωστός ο παραλληλισμός σου φίλε μου, θέατρο η πολιτική και εμείς κομπάρσοι, δυστυχώς. Πως καταντήσαμε κομπάρσοι ούτε που το κατάλαβα. Φωνή λαού, οργή Θεού λέγανε κάποτε. Κι’ όμως, νιώθω ανήμπορη και μόνη, σαν να ορίζουν άλλοι το μέλλον μου και να μην μπορώ να κάνω τίποτα να τους σταματήσω. Θλίβομαι και οργίζομαι. Τίποτα άλλο δεν κάνω, δυστυχώς. Μόνον αυτό.

Ανώνυμος είπε...

Πιθανόν και να είναι μια λύση, διαφορετικά ....τι θα απογίνουμε χωρίς βαρβάρους;

Αντίλογος είπε...

@ Κ.Υ.Π
Για τον κορυφαίο του χορού σε παρακαλώ θέλω τον Πρετεντέρη.Είναι χρόνια "συμπαθεια" μου...

@ Φοραδα
Φοραδίτσα μου νομίζω πως η καβαφική περίοδος μας τελείωσε..Είμαστε πλέον στον Καρυωτακισμο...

@ anidifranco
Δεν είσαι μόνη σε αυτό το συναισθημα.Την ίδια οργή και "παγωμαρα" νιώθουμε όλοι μας. Και είναι όντως τόσο ψυχοφθόρο..

Unknown είπε...

Επειδή δεν μπορεί να είναι σοσιαλισμός όσα νεοφιλελεύθερα μέτρα πήρε το ΠΑΣΟΚ εις βάρος του ελληνικού λαού, έμεινε μοναχά η βαρβαρότητα να καθορίζει την πολιτική της κυβέρνησης και του κατ' επίφαση προέδρου της σοσιαλιστικής διεθνούς ....

@Αντίλογε, έχεις δίκιο για τον Πρετεντέρη...Η πλάκα είναι πως τώρα τελευταία τους τη "λέει" κι αυτός και χοντρά μάλιστα !!! Οποία κατάπτωσις .....

mariw είπε...

Σε αυτή τη χώρα κάθε γενιά «πρέπει» να ζήσει τη δικτατορία της. Υπάρχει μεγαλύτερη βαρβαρότητα από αυτή; Βέβαια σήμερα δημιουργήσαμε ένα νέο πολίτευμα… δικτατορευόμενη δημοκρατία! Όταν αρχίσει η λογοκρισία και δούμε στρατό στο δρόμο, θα έχουμε αλλάξει πίστα, θα έχουμε περάσει το επόμενο επίπεδο.

Νιώθω σαν πιόνι σε μια παρτίδα σκάκι, που είναι χαμένη από την αρχή και φοβάμαι!