Το αποτέλεσμα των τελευταίων ευρωεκλογών έφερε στην πολιτική ατζέντα όλων των κομμάτων δύο «νέα» ζητήματα. Το ζήτημα της ποσόστωσης στην μεταναστευτική πολιτική, και της οικολογίας. Τα ζητήματα αυτά ασφαλώς δεν προέκυψαν λόγω ανησυχίας και προβληματισμού για την αυτό καθ αυτό ύπαρξης των προβλημάτων, μιας και ούτε καινούργια είναι, ούτε ψηλά στην πολιτική ατζέντα μέχρι τότε. Απλά το εκλογικό ποσοστό του ΛΑΟΣ και των Οικολόγων Πράσινων στις ευρωεκλογές «φανέρωσε» μια δεξαμενή ψήφων προς άγραν. Κι αν για το ζήτημα της μετανάστευσης τα δύο μεγάλα κόμματα εμμέσως πλην σαφώς υιοθέτησαν την επόμενη κιόλας μέρα πλήρως τη γραμμή Καρατζαφέρη (με ότι αυτό συνεπάγετε..) , το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό των οικολόγων πράσινων, έφερε στη σημερινή προεκλογική ατζέντα το ζήτημα της οικολογίας. Η ΝΔ αυτόπροσδιορίζεται ως η κυβέρνηση των οικολογικών ευαισθησιών περιγράφοντας μέτρα που έλαβε όπως λ.χ. η απόσυρση των κλιματιστικών… Βέβαια η οικολογική καταστροφή από τις πυρκαγιές λόγω ανυπαρξίας μέτρων, η συνέχιση του θεσμού των παράνομων χωματερών, τα «στραβά μάτια» στην ύπαρξη χωρίς άδεια λατομείων, η οικιστική ασυδοσία που συνεχίστηκε στις μέρες της και γενικά η πλήρης απουσία περιβαλλοντολογικής πολιτικής αποτελούσαν μάλλον δευτερεύοντος σημασίας ζητήματα. Το ΠΑΣΟΚ προαναγγείλει πράσινη ανάπτυξη και οικονομία. Μόνο που οι ίδιοι άνθρωποι είναι εκείνοι που στο βωμό της σύγχρονης «Μεγάλης Ιδέας», τις Ολυμπιάδας του 2004, διέπραξαν τα μεγαλύτερα εγκλήματα εις βάρος του περιβάλλοντος. Κληροδοτώντας μας πέρα ασφαλώς από τα ολυμπιακά χρέη, μια ακόμα πιο μπαζωμένη, τσιμεντένια και επιβαρημένη πρωτεύουσα. Και αν τα οικονομικά εγκλήματα παραγράφονται, το περιβάλλον δεν παραγράφει ούτε ξεχνάει. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθεια του να καλύψει την ανυπαρξία δομημένης πολιτικής θέσης μέσα από το συνονθύλευμα των τάσεων και αρχηγών του, έχει αναγάγει την οικολογία ως κύρια –ειδικότερα μέσω των τηλεοπτικών του σποτ- προεκλογική του θέση. Μόνο που μέχρι πρόσφατα πέρα από το πρόθεμα στο όνομα του συνασπισμού( των κινημάτων και της οικολογίας..), το οικολογικό ζήτημα δεν ήταν το χαρακτηριστικό της πολιτικής του πλατφόρμας. Απλά αφ’ ενός το τίμημα της εσωστρέφειας και των τραγικών επιλογών και αφ’ ετέρου η ανάγκη ψήφων για την ύπαρξη του οδηγεί στην υιοθέτηση των «ακίνδυνων» αλλά και προσοδοφόρων εκλογικά, θέσεων οικολογικών θεμάτων ως πρωτεύοντα. Το ΚΚΕ δεν θεωρεί πρωτεύων το ζήτημα του περιβάλλοντος. Δε λαϊκίζει με αυτό. Μόνο που σήμερα η «πάλη για το περιβάλλον είναι πολύ σημαντικότερη από την πάλη των τάξεων.. Το ΛΑΟΣ έλυσε τις οικολογικές του ανησυχίες εντάσσοντας το γραφικό τηλε-οικολόγο κ. Παπανικόλα στα ψηφοδέλτια του.. Τέλος, οι Οικολόγοι Πράσινοι που πιστώνονται λόγω της παρουσίας τους την ύπαρξη του περιβαλλοντολογικού ζητήματος στην προεκλογική ατζέντα, αποτελούν ίσως το μοναδικό κόμμα σήμερα που “δικαιούται” να μιλά για οικολογικό πρόγραμμα αφού η ένταξη της οικολογίας στην πολιτική αποτελεί και το λόγο ύπαρξης τους. Η όλη μέχρι τώρα όμως παρουσία τους παραπέμπει περισσότερο σε οργάνωση ή κίνημα, παρά σε κόμμα. Για να κερδίσει όμως την ένταξη του στο πολιτικό σύστημα όχι ως αποδέκτης ψήφου διαμαρτυρίας αλλά ως πολυσυλλεκτικό κόμμα θέσεων χρειάζεται μια πιο σαφή, πιο σφαιρική και πιο δομημένη πολιτική πλατφόρμα. Γιατί η παρουσία ενός κόμματος στη βουλή δεν μπορεί να στηρίζετε στη μονομέρεια ενός προνομιακού ζητήματος, αλλά καλείτε να ψηφίσει, να νομοθετήσει και να εκφραστεί και πάνω σε θέματα εκτός της βασικής του «διεκδίκησης». Διαφορετικά η παρουσία τους θα περιοριστεί στην “βαφτισμένη” από τα media ψήφο διαμαρτυρίας των ευρωεκλογών. Και παρ ότι το περιβάλλον σήμερα δεν είναι ζήτημα ψήφου διαμαρτυρίας αλλά αποτελεί το αμεσότερο ίσως θέμα που πρέπει να λύσουμε, θα συνθλιβούν ανάμεσα στα ιστορικά κόμματα που ήδη ερίζουν για την “πελατεία” τους..
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου