23 Μαρτίου 2010

Κοινωνία και Εκκλησία. Ενας αναχρονιστικός εναγκαλισμός

Το φορολογικό νομοσχέδιο έδωσε αφορμή για να ανοίξει για άλλη μια φορά η συζήτηση για την εκκλησιαστική περιουσία. Μετοχές, ακίνητα, μετρητά, μισθοί, βακούφια, χρυσόβουλα, τσιφλίκια, ένας καταιγισμός δημοσιευμάτων που όχι μόνο καταδεικνύει το μέγεθος της περιουσίας της, που την καθιστά έναν από τους μεγαλύτερους οικονομικούς «ομίλους» στη χώρα, αλλά φανερώνει και την προνομιακή αντιμετώπιση που έχει σε σχέση με όλα τα νομικά πρόσωπα της κατηγορίας που υπάγεται. Πέρα όμως από το καθαρά οικονομικό ζήτημα που ήδη έχει υπεραναλυθεί όπως επίσης και το ζήτημα του διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας μήπως θα έπρεπε πλέον να συζητήσουμε για την πραγματική θέση που πρέπει να έχει σε μια σύγχρονη και μορφωμένη κοινωνία; Ο εναγκαλισμός της εκκλησίας με την εξουσία που αποτελεί μια ιστορική σχέση με αμφότερα οφέλη, στηρίχθηκε τόσο στην διαπλοκή και τη συνεργασία όσο και στα δογματικά φοβικά σύνδρομα του αμαθούς ποιμνίου που έμαθε να αντιμετωπίζει τον εκάστοτε “ιερωμένο” όχι μόνο σαν το διαμεσολαβητή ανάμεσα στους φόβους του και το θεό, αλλά και σαν μέντορα της κοσμικής αλήθειας. Το ποίμνιο δεν αποτελεί μόνο μια δεξαμενή ψήφων που μπορούν να επηρεαστούν και να καθοδηγηθούν, αλλά μέσα από την «ελέω θεού» κατήχηση μπορεί όχι μόνο να συντηρητικοποιηθεί, αλλά και να διαμορφώσει χαρακτήρα υποταγής στα εκάστοτε “κελεύσματα”. Η δύναμη αυτή των ιερωμένων και το όφελος που προκύπτει από αυτή για την εκάστοτε εξουσία, «ανταλλάχτηκε» με την εκκλησιαστική παρουσία στην παιδεία, που πέρα από ιστορικούς μύθους, καλλιέργησε σε πολλές γενιές τη φοβική στάση απέναντι σε οτιδήποτε αποκαλυφθεί ή κριτικάρει τον εκκλησιαστικό βίο. Σήμερα όμως, που το μορφωτικό επίπεδο της πλειοψηφίας μπορεί να αντιμετωπίσει τη δεισιδαιμονία, που η ενημέρωση αλλά και η καλλιέργεια μπορούν να βρουν διέξοδο σε χιλιάδες πηγές, που μπορεί να διαχωριστεί δογματικός από τον πολιτικό λόγο, είναι τουλάχιστον αναχρονιστικό να μιλάμε με όρους Καισαροπαπισμού. Αν δείξουμε στον πολιτικό κόσμο και την ψηφοθηρική συμπεριφορά του ότι ο φόβος της μήνης του λεγόμενου “κόμματος της εκκλησίας” είναι πολύ μικρότερος από το φόβο μιας κοινωνίας που αρνείται να πορεύεται με μεσαιωνικούς όρους και φοβίες, αν δείξουμε πως θεωρούμε τουλαχιστον προσβλητικό οι πολιτικές αποφασεις για το σήμερα και το αύριο να επηρεαζονται απο τους αμβωνες του χτές, ίσως καταφέρουμε, πέρα απο την απεμπλοκή του προπατορικού μας εναγκαλισμού και την πραγματική διακριση των ρόλων, να δημιουργήσουμε μια κοινωνία που οι διαχωριστικές της γραμμές θα χασουν μια βασική τους παραμετρο.Την υποσυνείδητη φοβία και το ρατσισμό προς τον μή θρησκευτικα όμοιο..

9 σχόλια:

Unknown είπε...

Αληθεια πιστευεις πως υπαρχουν πολλοι σ΄αυτον τον τοπο που εχουν την δυνατοτητα [την παιδεια και οχι την ανωτερη εκπαιδευση] που θα μπορουσαν να επιχειρηματολογισουν χωρις να φθασουν σ' εναν αλλον δογματισμο;;;Την δικη τους ΑΥΘΕΝΤΙΑ;;
Στον τοπο αυτο πασχουμε απο ΑΥΘΕΝΤΙΕΣ και αγνοουμε την ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ.
Πιστευεις πως Ανθρωποι που περασαν απο την εξουσια χρειαζοταν να τους θυμισουν οι πολιτες την ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ του διαχωρισμου;;;

Unknown είπε...

Α, σου αφησα ενα σχολιο στην προηγουμενη αναρτηση

Αντίλογος είπε...

Τασούλα μου προφανώς και γνωρίζουν την ανάγκη, όχι μόνο του διαχωρισμού αλλά και πολλών ζητημάτων που χρήζουν αντιμετώπισης. Η υπενθύμιση έχει να κάνει με το οτι δεν τα αντιμετωπίζουν ως προβλήματα αλλα μετρούν τι θα κερδίσουν και τι θα χάσουν σε ψήφους και επιρροή. Μόνο έτσι κατα τη γνώμη μου μπορεί να κινηθεί κάτι. Οσων αφορά την ερώτηση σου, προσπαθώντας να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, εξακολουθώ να πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν και να επιχειρηματολογίσουν χωρις να φθάσουν στο άλλο άκρο, και να παράξουν ιδέες. Απλά μέσα στο υπάρχον σύστημα όχι μόνο δεν μπορούν να βρούν θέση ή λόγο, αλλα ίσως είναι εντελώς ασύμβατοι.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Εναγκαλισμοί μέχρι πνιγμού.
Κι εγώ πιστεύω ότι το κόμμα της εκκλησίας δεν είναι τόσο ισχυρό όσο το διαφημίζουν.
Είναι χρήσιμο όμως για το βαθύ κράτος ανεξαρτήτως χρώματος.

Unknown είπε...

Δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος πως μπορεί η κοινωνία μας να συναινέσει στην αποκόλληση από τον υπερσυντηρητισμό της, στα πλαίσια του οποίου την έχει οδηγήσει η εκκλησία εκμεταλλευόμενη τα αρχέγονα μεταφυσικά σύνδρομα των ανθρώπων. Η εκκλησία ακόμη αντιπροσωπεύει για τους επαϊοντες "ψηφαλάκια" - κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να φτάσουν οι κοινωνίες σε ψηλά επίπεδα παιδείας για να απαλλαγούν παντελώς από τη δεισιδαιμονία και την χειραγώγηση των θρησκειών...

Προφανώς η Ελλάδα του Καρατζαφέρη και του Άδωνι, του Ψωμιάδη και του Άνθιμου, απέχει παρασάγγες ακόμη από το να φτάσει στο σημείο να έρθει σε ρήξη με την βλακεία που τη δέρνει...

Αντίλογος είπε...

Sαbb
Προφανώς και απέχουμε παρα πολύ ως κοινωνία και ως μορφωτικό επίπεδο στο να μπορέσουμε να απαλαγούμε απο την θρησκευτική χειραγώγηση. απλα πιστεύω πως σήμερα το "κόμμα της εκκλησίας" είναι υπερτιμημένο σε σχέση με τη δύναμη που είχε στο παρελθόν.Δεν λέω πως δεν είναι μεγαλο.Προφανώς και είναι. Σε αυτή την υπερτίμηση όμως αν μπορέσουμε και της αφαιρέσουμε λίγο απ το μύθο της ίσως αφαιρέσουμε παραλληλα και ένα μικρό κομματι απο τη δύναμη όλων αυτών των καραγκιόζηδων που ανέφερες

Unknown είπε...

Αντίλογε συμφωνώ πως το "κόμμα της Εκκλησίας" δεν είναι το ίδιο όπως πριν 4 χρόνια ας πούμε...Πιστεύω πως στην υποχώρηση της εκκλησιαστικής επιρροής προς τον λαό, έπαιξαν ρόλο και τα τελευταία γεγονότα με το Βατοπέδι , όπου ο κόσμος κατάλαβε με τι κουμάσια έχει να κάνει ,αλλά και τα πρόσωπα...Ο Ιερώνυμος π.χ. μου δίνει την εντύπωση ενός μετριοπαθή ιεράρχη που προς το παρόν τουλάχιστον δεν έχει δώσει δείγματα πως έχει πρόθεση να εμπλακεί στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, όπως έκανε ο προκάτοχος του Χριστόδουλος και συνεχίζει να κάνει σε υπερθετικό μάλιστα βαθμό ο Άνθιμος...

Δεν διαφωνώ πως είναι ευκαιρία να βάλουμε στο τραπέζι επί τέλους το θέμα του διαχωρισμού κράτους - εκκλησίας,αυτό είναι ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση...Απλά δεν είμαι αισιόδοξος πως ακόμη κι έτσι, θα μπορέσουμε σαν κοινωνία να απαλλαγούμε από τις οπισθοδρομικές αντιλήψεις που προάγονται μέσα από το θεσμό της εκκλησίας, απλά γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ακόμη έτοιμοι για κάτι τέτοιο...

Είναι θέμα χρόνου απλά...

Crux είπε...

Δυστυχώς υπάρχει πληθώρα ανεγκέφαλων που δεν αντιλαμβάνονται πως ο διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους συμβάλλει στην πραγματικότητα(έστω και λίγο) στην αποκάθαρση της εκκλησίας από στοιχεία διαφθοράς.Δεν έχω καμία συμπάθεια και σχέση με την εκκλησία μήτε με τη θρησκεία αλλά οι θρησκευόμενοι θα έπρεπε να κρίνουν ορθολογικά και αντικειμενικά την παρέμβαση της εκκλησίας στην πολιτική.Πρέπει να μπορούν να αμφισβητήσουν και να διαψεύσουν τους πρεσβευτές της θρησκείας και να τους απομυθοποιήσουν γιατί μόνο έτσι η τελευταία ίσως καταφέρει αποκτήσει θετική επίδραση στο άτομο.
Αμφιβάλλω εάν θα γίνει ποτέ αυτό σε μια θρησκεία που αντιτίθεται της αμφιβολίας(βλέπε άπιστο Θωμά) αλλά το θέμα πάει αλλού και είναι προτιμότερο να σταματήσω εδώ.

Αντίλογος είπε...

@Κ.Υ.Π.
Οχι απλα χρήσιμο αλλα απο τα πολυτιμότερα "εργαλεία" ιστορικα.

@Sαbb
Ουτε εγώ είμαι αισιοδοξος.Σίγουρα είναι θέμα χρόνου, και ο χρόνος στην προκειμένη περίπτωση είναι πολυ αφηρημένη ένοια..

@Crux
Οντως δε χρειαζεται να συνεχίσεις..Είσαι απολύτως κατανοητός και συμφωνώ απόλυτα με την προσέγγιση